Κυριακή 28 Αυγούστου 2011

Γρήγορα, γρήγορα! Μίλα!

Πες μου, πες μου τι αισθάνεσαι για μένα; Μ' αγαπάς; Με μισείς; Θ έλω μια μέρα να μιλήσω με έναν άνθρωπο και να μου λέει μόνο αυτό που σκέφτεται. Χωρίς επεξεργασία. Χωρίς να το λέει πρώτα από μέσα του να δει πως θα ακουστεί. Απλά να είναι μια καθαρή γραμμή από τα βαθύτερα σημεία του μυαλού του μέχρι το στόμα του χωρίς επεμβάσεις από ευγένειες, συναισθήματα, ανησυχίες. Το δοκίμασα μια φορά με κάποιον αλλά ήταν πλήρη αποτυχία. Αλήθεια είναι τόσο δύσκολο να ΜΗΝ βουτάς τη γλώσσα σου στο μυαλό σου όταν στο ζητήσει κάποιος; Αλλά καθόλου! Έτσι όπως ανεξήγητα σου δημιουργούνται σκέψεις που δεν έχουν ούτε νόημα ούτε συνοχή, έτσι να τις εκφράσεις! Όχι επιτηδευμένα όμως. Έλα τώρα ξέρεις πως είναι. Ξέρεις πως είναι όταν μία σκέψη σου περνάει από το μυαλό τόσο γρήγορα που ουσιαστικά είναι απλά μια γρήγορη εικόνα, ούτε, ούτε καν εικόνα απλά μια αίσθηση και μετά για να την κάνεις συλλογισμό πρέπει να την σκεφτείς. Πώς να στο εξηγήσω ρε γαμώτο; Όπως όταν βλέπεις μια φάση σε FFW και δεν καταλαβαίνεις σχεδόν τίποτα, απλά έχεις την αίσθηση του τι σου δείξανε, μόνο αμυδρά χρώματα και σχήματα, και μετά, αν θες στ' αλήθεια να καταλάβεις τι είδες, πρέπει να βάλεις ριπλέυ, ίσως παραπάνω απο μια φορά, για να μπορείς να την καταλάβεις και να την εξηγήσεις! Ε εγώ θέλω να μιλήσω με κάποιον και να μου περιγράφει μόνο τα χρώματα και τα σχήματα! Δεν θέλω να βγάζει νόημα. Το νόημα θα το βγάλω εγώ μετά. Θέλω να μου λέει την πρώτη εντύπωση που έχει για τις σκέψεις του! Η γλώσσα του να πηγαίνει πιο γρήγορα από το μυαλό του. Αυτό θέλω. Θα έχει ενδιαφέρον νομίζω.