Βαρύνανε τα πράγματα

Τώρα που σου τελείωσαν τα λεφτά τι θα κάνεις; Έχεις κάποιο σχέδιο Β ή την πάτησες όπως κι εγώ; Και ξέρεις… εννοώ σου τελείωσαν, όχι βρέθηκες κάποια στιγμή με λιγότερο από 5 ευρώ και ξενέρωσες που δεν μπορείς να φας κοτοπουλά με την ησυχία σου. Εννοώ να ΕΧΕΙΣ τα 5 ευρώ αλλά να μην τολμάς να τα χαλάσεις γιατί για να τα βρήκες μάλλον ήταν τα γενέθλια σου και η ξεχασμένη γιαγιά, που ούτε το όνομα της δεν θυμάσαι, στα έδωσε με την ευχή της να τελειώσεις τη σχολή σου, γιατί έτσι κι αλλιώς μόνο αυτό θυμάται ότι κάνεις. Να μην τολμάς να τα χαλάσεις γιατί ξέρεις, και πια το ξέρεις με βεβαιότητα, ότι δεν υπάρχει καμία μα καμία περίπτωση να βρεις άλλα, σύντομα και εύκολα τουλάχιστον όπως παλιότερα. Και αν το σκεφτείς σιγά σιγά, γιατί δεν είσαι και πανέξυπνος, θα φτάσεις στο συμπέρασμα που έφτασα κι εγώ(πάλι σιγά σιγά γιατί κι εγώ δεν είμαι και κανένα σπίρτο). Πρέπει να τσουχτείς και να σφιχτείς για να τα βρεις τα κωλοπέντε ευρώ. Και πρέπει να αισθάνεσαι και ένοχος που, όταν τα βρεις, θα τα κρατήσεις για σένα και δεν θα τα δώσεις στη μάνα σου, που τα χρειάζεται να ξεχρεώσει τις χιλιάδες που χρωστάει. Και πρέπει να αισθάνεσαι και απελπισμένος, γιατί τελικά ανακαλύπτεις πως αυτό που εσύ νομίζεις για παράξενο και ασυνήθιστο, το να δουλεύεις για να βρεις λεφτά, τελικά είναι ο τελικός σου προορισμός. Είναι αυτό που περιμένουν όλοι από σένα να κάνεις. Είναι αυτό που ΘΑ κάνεις. Ή θα μείνεις ξεφτίλας να τρως τη σύνταξη της γιαγιάς σου δηλαδή. Δεν λέω ότι είναι κακό αυτό(το να δουλεύεις εννοώ, για να μη με βρίσετε). Απλά ξέρεις τώρα… Δεν είμαι σε φάση ρε φιλάρα. Εγώ είμαι ακόμα φοιτητής. Άσε που δεν δουλεύω σχετικά με αυτό που σπουδάζω! Ναι αυτά είναι ψέματα όμως. Είναι κρίμα δε λέω, αλλά είναι ψέματα μεγάλα. Δηλαδή σοβαρά τώρα πιστεύει κανείς πως όταν τελειώσει το πανεπιστήμιο θα αρχίσει να δουλεύει με όρεξη και περηφάνια; Πιστεύει πως και να κάνει ακριβώς τη δουλειά που σπουδάζει[που δεν υπάρχει καμία περίπτωση αλλά ας σκεφτούμε θετικά(όχι;;;;;;)]θα περνάει τέλεια και δεν θα τον νοιάζει να χάνει 8 ώρες(στην καλύτερη των περιπτώσεων) από τη ζωή που, μέχρι πριν λίγο καιρό, είχε συνηθίσει να περνάει τεμπελιάζοντας και πηγαίνοντας ταξίδια και χαλώντας τόνους λεφτών; Πρώτα πρώτα ελάχιστους ξέρω, εγώ τουλάχιστον, που να σπουδάζουν κάτι που να γουστάρουν τόσο, ώστε όταν θα φτάσουν να δουλεύουν πάνω του, να περνάνε καλά. Αν υπάρχει πια και κανείς που να γουστάρει να κάνει οποιαδήποτε δουλειά σε αυτές τις συνθήκες δηλαδή. Ας είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας τουλάχιστον. ΟΧΙ δεν θέλω να δουλεύω καθόλου. Όσο μεγάλωνα, με γαλούχησαν με την φιλοσοφία του να βρω να κάνω κάτι που θα μου φέρει λεφτά, χωρίς να δουλεύω. Και έτσι μεγάλωσα και έτσι ανδρώθηκα(και τι άντρας ε;)και δεν γουστάρω τώρα να πάω να δουλέψω για ένα σκατομισθό που τον παίρνουν όλοι αυτοί που δεν με φτάνουν στο μικρό μου δαχτυλάκι(τα μουνόπανα), που νομίζουν όλοι ότι είμαστε όλοι ίσοι(εγώ έχω δυνατότητες ρε, είμαι γάτος) και ότι πρέπει όλοι να κυλιόμαστε στα σκατά. Ρε μάνα, ρε πατέρα, ρε φίλοι, δεν με μάθατε να πατάω σε πτώματα και να εκμεταλλεύομαι; Δεν με μάθατε πώς να μην μ’ αρέσει να προσπαθώ για τίποτα και να υποτάσσομαι στη μοίρα μου; Ε καλή δουλειά λοιπόν!(επί 2)