Κυριακή 29 Απριλίου 2012

Εσύ βρίσκεις τη δύναμη που κάνει τα κουμάντα.


ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΕΑΜΑ

Φίλε;
Γιατί είσαι βλάκας;
Γιατί τα βάζεις με τον κάθε άσχετο;(βλέπε μετανάστες, πολιτικούς, κανάλια κλπ)
Αυτοί σε κυβερνάνε ή εσύ τους έχεις βάλει;
Γιατί το παίζεις ανήξερος τώρα; Μήπως είσαι όντως βλάκας; Ή σε βόλεψαν και τώρα ντρέπεσαι να βγαίνεις και να τους βρίζεις; Ξέρεις, το θέμα δεν είναι οι κωλοεκλογές και το τι κυβέρνηση θα βγάλουν. Τ’ αρχίδια μου θα πάρεις και μετά τις εκλογές. Το θέμα είναι να μάθουμε όλοι μαζί κάποια πραγματάκια από αυτές τις όμορφες διαδικασίες που συμβαίνουν μπροστά στα ευαίσθητα ματάκια μας.

ΟΜΩΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ, ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ, ΔΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΠΑΝΤΑ

Ίσως το έχεις ξανακούσει αλλά για να είμαστε σίγουροι θα αρχίσω από την αρχή.
Το πρόβλημα δεν είναι οι πολιτικοί που είναι λίγο μουνόπανα, οι μετανάστες που μας παίρνουν τις δουλειές(σοβαρέψου και άσε τους ανθρώπους ήσυχους), οι Γερμανοί που θέλουν να μας υποδουλώσουν(ίδιο με πριν) κλπ.
Για να μιλήσουμε σοβαρά τώρα… Το πρόβλημα είναι το Δαχτυλίδι.
Ναι ναι καλά διάβασες. Το Δαχτυλίδι της Δύναμης. Αυτό που ελέγχει όλα τα άλλα κλπ κλπ.
Που κολλάει αυτό που λέω; Θα σου εξηγήσω.

ΦΙΛΟΙ, ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ

Οι πολιτικοί σου, τα κυβερνώντα κόμματα, η ΕΕ και οι λοιποί τραγικοί φορείς που ανακατεύονται είναι ο Σόρον. Ο κακός Σόρον ο οποίος θέλει να σκοτώσει τους πάντες και να τους έχει σκλάβους του για πάντα(ναι και τα 2 μαζί).
Αλλά θυμάσαι τι έλεγε ο Γκάνταλφ; Το πρόβλημα δεν είναι ο Σόρον. Ακόμα και αν κάποιος χρησιμοποιούσε το δαχτυλίδι και έβρισκε τη δύναμη να ρίξει το Σόρον από το σιδερένιο Θρόνο στο Μπάραντ-Ντουρ, τότε θα είχαμε έναν άλλον σκοτεινό άρχοντα στη θέση του. Και το θέμα είναι να μην έχεις κανένα. Για αυτό οι άνθρωποι(καλά όχι μόνο οι άνθρωποι) έτρεχαν σε 3 βιβλία και 3 ταινίες να καταστρέψουν το δαχτυλίδι.
Ακόμα και αν ρίξεις την όποια κυβέρνηση σου παρουσιαστεί, με ότι μανδύα και να φοράει, δεν θα είναι αρκετό. Γιατί πάντα η επόμενη θα φοράει το Δαχτυλίδι του υπάρχοντος συστήματος και με αυτό θα δρα και θα σκέφτεται.

ΚΑΘΕ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΚΡΥΒΕΙ ΜΙΑ ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ

Μέσα σε αυτό το σύστημα δεν υπάρχει λύση με συμβιβασμούς. Μόνο με αλλαγή συστήματος διακυβέρνησης, οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας μπορεί να επιτευχθεί θετική εξέλιξη για το βιοτικό επίπεδο του κόσμου στο σύνολο του.
Μόνο με το να θεωρήσει τις ανάγκες του πληθυσμού το μόνο σκοπό της ανάπτυξης της οικονομίας, μπορείς να ελπίζεις να δεις την εξάλειψη της εκμετάλλευσης και τους εργαζόμενους να κρατούν αυτά που παράγουν για τους εαυτούς τους.
Σταμάτα να δουλεύεις για άλλους και να το θεωρείς και φυσιολογικό.
Σταμάτα να κλείνεις τα μάτια σου σε λύσεις που φοβάσαι να ακολουθήσεις.
Είσαι κορόιδο του αφεντικού σου εδώ και πολύ καιρό. Μήπως (λέω εγώ τώρα)να σταματήσεις να είσαι; Έτσι για να δεις τι θα γίνει ρε παιδί μου.

Τρίτη 17 Απριλίου 2012

13 μέρες

Κάτι λιγότερο απο 2 βδομάδες. Και έχω αρχίσει να ανησυχώ. Τι θα γίνει αν όντως ξεκινήσω; Τι θα γίνει αν όντως πάρω το ποδηλατάκι μου και φύγω μια μέρα σιγά σιγά, χωρίς να νοιαστώ τι θα γίνει μετά; Βασικά δεν ανησυχώ. Φοβάμαι κανονικά! Και νομίζω είναι καλό αυτό. Αν δεν φοβόμουνα θα ήμουνα τρελός. Όσο πιο ειλικρινά μπορώ να απαντήσω, οι πιθανότητες να γυρίσω είναι 50%. Και ίσως να βάζω και πολύ.

Όλοι με ρωτάνε γιατί θα το κάνω. Και η απάντηση είναι πάντα η ίδια: "Μα γιατί θα είναι ωραία!". Θα είναι όντως πιστεύω. Αλλά δεν το κάνω για αυτό. Το κάνω για 2 λόγους. Ο ένας σχετίζεται με μένα, ο άλλος όχι. Το κάνω για μένα γιατί θέλω να κάνω κάτι που να είναι ξεχωριστό.Έχω καιρό να κάνω κάτι που να με κάνει ξεχωριστό. Κάτι που να το πω στον άλλον και να με κοιτάξει με θαυμασμό ή με φόβο ή με έκπληξη ή με ενδιαφέρον ή με κάτι τέλος πάντων. Ο δεύτερος λόγος, εξού και ο προορισμός, είναι επειδή πια δεν νιώθω να αγαπιέμαι από κανέναν. Με αγάπαγε το καλό μου και μ' αγάπαγε πολύ. Αλλά όχι πια. Και με κάνει να νιώθω κάπως αυτό. Κάπως άσχημα. Και θέλω να ξεφύγω από αυτό. Και θέλω να δείξω σε όλο τον κόσμο οτι χωρίς την αγάπη της δεν είμαι καλά. Όχι οτι δεν ζω κιόλας. Αλλά δεν είμαι καλά. Και δεν την νοιάζει. Αυτό είναι το χειρότερο απ' όλα. Πως γίνεται να λες σε κάποιον οτι τον αγαπάς και να μην τον νοιάζει; Θα έπρεπε να υπαρχει ένας φυσικός νόμος που να το απαγορεύει! Που να λέει πως όταν αγαπάς κάποιον, αυτός απαγορεύεται να δείχνει λύπηση, αδιαφορία, κοροϊδία.

Αλλά παρασύρομαι.

Το θέμα ήταν άλλο. πως εγώ σε 13 μέρες είτε έχω αλλάξει γνώμη είτε όχι, είτε έχω ετοιμαστεί σωστά είτε όχι, φεύγω. Να έχετε καλύτερη γνώμη για μένα, άμα γυρίσω.("Αυτό εξαρτάται από τον τρόπο του γυρισμού σου.")

http://www.youtube.com/watch?v=4qlNApKih3Q

Κυριακή 1 Απριλίου 2012

Μη μ' αποκαλείς τεμπέλη


Μ’ ένα σακίδιο από του σχολείου να πηγαίνω, να χω δρόμο μπροστά μου ατελείωτο. Με μια ψευδαίσθηση προορισμού να φτιάχνει το σκηνικό της περιπέτειας. Και μια παραίσθηση αυτάρκειας και ελευθερίας να πηγαίνω. Τι κι αν πονάω πια πολύ; Τι κι αν έμαθα πόσο πολύ με νοιάζει η ζωή μου. Θέλω να την βάλω στο δρόμο και να ξαποσταίνει μόνο όταν δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Τις πληγές μου δεν θα τις γιατρέψει ο χρόνος, μα ο δρόμος. Να κοιμάμαι εκεί που δεν περνάνε άνθρωποι. Να νιώθω μοναδικός. Ίσως να κλαίω τα βράδια λίγο. Μα δεν πειράζει, ο δρόμος μου ατέλειωτος και ο σκοπός μου τόσο χλωμός και μακρινός που μετά από λίγο να περπατάω γιατί μ’ αρέσει όχι γιατί έχω κάπου να πάω. Η παρέα θα μου λείψει. Και οι αγάπες μου. Μα θα μάθω να αγαπάω τον εαυτό μου. Και αν ποτέ γυρίσω και με δείτε καινούργιο να πείτε, να!, ο φίλος μας γύρισε και τίποτ’ άλλο. Μην αναρωτηθείτε που πήγα. Αν θελήσω ποτέ να πω θα είστε οι πρώτοι που θα τα μάθετε. Και αν θελήσω ποτέ να πάρω κανέναν μαζί μου στα ταξίδια μου , θα ξέρω πως δεν θα έρθει αλλά εγώ θα του το πω. Ξέρω πως σ’ … και μετά σε παίρνουνε τηλέφωνο και απλά σκέφτεσαι το ΙΚΑ που δεν έχεις και την άσφαλτο που σου ‘ρθε στη μούρη χτες. Σκατά.