Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012

Ένα άλμα μπρος, δύο βήματα πίσω



Δύο ενότητες. Ένα συμπέρασμα. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή

ΕΝΟΤΗΤΑ 1η

Η πρόσκληση. 

Ένα άλμα μπρος, δύο χρόνων βήματα πίσω: 

Σε ένα από τους αμέτρητους πλανήτες που υπάρχει έλλογη ζωή, σε ένα από τα μιλιούνια των αστεριών που δίνουν ενέργεια για άπειρες σκέψεις σε κάθε πλάσμα, κάθε δευτερόλεπτο, υπάρχει ένα μέρος με παράξενα όντα. Αυτά τα όντα περπατάνε ακριβώς όπως λέω στην αρχή: ένα άλμα μπρος, δύο βήματα πίσω. Δεν είναι συνήθεια, μην μπερδευτείς. Δεν το κάνουν για κάποιο τελετουργικό ή κάτι παρόμοιο. Έτσι μόνο μπορούν να πάνε μπροστά. Και όποια από αυτά τα πλάσματα γερνάνε και δεν μπορούν πια να υπερπηδήσουν τα 2 βήματα τους, είναι καταδικασμένα να πεθαίνουν στο σημείο που έμειναν.

Η πρόκληση.

Αν δεν μου αρέσει αυτό που βλέπω, πρέπει να αγαπάω αυτό που θυμίζει;
Αν δεν αγαπάω αυτό που είναι, πρέπει να μισώ αυτό που θα γίνει;
Αν αγαπάω αυτό που θυμάμαι, πρέπει να περιμένω να γίνει ξανά;

Το κα είναι ρόδα και οι ρόδες γυρίζουν,
και κάθε καρφί που πατάς,
θα το βλέπεις μπροστά σου,
σε κάθε στροφή που γυρνάς.

ΕΝΟΤΗΤΑ 2η

Τσοπάνα ρέιβ ρε.

Θα ξεκίναγα να γράψω κάτι περίεργα και καλά θυμωμένα πράγματα για να σε πικάρω λίγο και να γελάσω αν τα πάρεις στα σοβαρά. 

Θα έγραφα ότι είσαι μαλάκω και σιχαμένη. Ότι η φάση είναι λίγο γτπ  και εσύ λίγο φέιλ και να διασκεδάσω με μένα και τις τρολλιές μου. 

Αλλά στην πορεία ξενέρωσα και στ’ αλήθεια δεν φταις εσύ. Κανένα πρόβλημα στ’ αλήθεια, δεν θυμώνω εύκολα και δεν πειράζομαι εύκολα αν έχω τα κέφια μου. Και σήμερα τα έχω η αλήθεια είναι. 

Απλά βαρέθηκα να το κάνω θέμα ενώ δεν είναι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου