Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

Καριόλα

Πως σου φαίνεται; Δεν μου είπες. Σκέφτηκα για άλλη μια φορά ένα τέλειο παιχνίδι που δεν θα θέλει να παίξει κανείς. Ίσως το παίξω μόνος μου, ίσως και όχι. Ξερνάω πάνω σου ρε, ακούς; Στ' αρχίδια μου. Θα σε κάνω έκτρωση αν συνεχίσεις για πολύ να με ρουφάς από τον ομφάλιο λώρο που μας ενώνει. Δε γουστάρω να παρασιτείς σε βάρος μου, ακούς; ΜΟΥ ΤΗ ΣΠΑΣ! Ναι ρε, έχω. Έχω πολλά να δώσω και σε πολλούς. ΕΣΕΝΑ δε γουστάρω και τη φάτσα σου και τα σκατόδοντα σου. Κατεβάζω το Μάτριξ. ΚΑΙ το Μπλέιντ. Καταλαβαίνεις ρε;;; Θα τα δω και μετά θα πέσω για ύπνο. ΝΑΙ αυτό θα κάνω. Και στ' αρχίδια μου που δε θυμάμαι το πρόσωπο σου.

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

http://www.youtube.com/watch?v=EsSOv7Skl-0&feature=watch-vrec

Κοιτάζεις πίσω και πονάς μα όλα θα ήτανε εντάξει αν είχες κάποιον να μιλάς. Μεγάλο ψέμα. Εγώ έχω κάποιον να μιλήσω αλλά τίποτα δεν είναι εντάξει. Χαίρομαι που δεν αλλάζω ακόμα κι αν, όταν πηγαίνω εκεί, δεν πρέπει να δείξω τίποτα από αυτά που σκέφτομαι. Δεν μπορείς να με κατηγορήσεις εντάξει; Δεν έχεις δικαίωμα. Ούτε εσύ, ούτε εσύ. Θα μπορούσες να μου την πεις αν το άντεχες αυτό που σου έδειχνα(δείχνω). Αλλά δεν το άντεχες(αντέχεις). Οπότε βούλωνε. Και εννοείς πως όλα όσα πέρασα γίνανε για το καλό μου;  Σωπαίνεις και ομολογώ πως αυτό μου προκαλεί μια ανησυχία, αναρωτιέμαι μήπως όλα αυτά είναι ακόμα μια δοκιμασία. Μα είσαι ακόμα εδώ. Τραγουδάκι για να μην χαλάμε τις πολιτιστικές μας παρεμβάσεις. Κάνε αριστερά στη χειμερινή λωρίδα, πρόσεξε όμως να είναι η καινούργια, η ιαπωνική. Εκεί, προχωράς όσο να ξεχαστείς, και μετά αρχίζεις να ακούς τα μπιτς μου εν μέσω πυροτεχνημάτων, βγαίνεις από το αμάξι σου και περπατάς μέχρι που βρίσκεις ένα ποτάμι. Είναι χειμώνας(λωρίδα νταααααα;) αλλά, τι παράξενο, δεν έχει πολύ νερό. Είναι ποτάμι τυχοδιώκτης και γεμίζει μόνο όταν το βολέυει. Αφού λοιπόν δεν έχει νερό αποφασίζεις να κατέβεις στην κοίτη του και να ακολουθήσεις τη μυστική του γραμμή. Κουράζεσαι σύντομα όμως οπότε κάθεσαι και μετράς αστέρια(α ναι είναι βράδυ, το ξέχασα αυτό) για να περάσει η ώρα σου(και η κούραση σου φυσικά). Συνειδητοποιείς οτι είναι ωραία εδώ. Είναι βράδυ, που σημαίνει οτι βλέπεις μόνο ότι λάμπει(και δεν βλέπεις και πολλά). Κάνει κρύο που σημαίνει οτι κανείς δεν είναι τόσο χαζός ωστέ να είναι έξω και να κάθεται μόνος του στο κρύο(οπότε είσαι μόνος σου). Είσαι μόνος σου που σημαίνει οτι δεν χρειάζεται να προσποιείσαι τη διάθεση σου(οπότε χαλαρώνεις και απολαμβάνεις τη μιζέρια σου). Ξέρεις απο εμπειρία οτι έχεις γύρω στα 20-30 λεπτά να κάτσεις μέχρι το κρύο να φτάσει βαθιά μέσα σου και να μην είναι ωραίο πια, μέχρι να σε πειράξει οτι είσαι μόνος σου και οτι χρειάζεσαι παρέα, μέχρι να συνειδητοποιήσεις την δυσάρεστη αλήθεια, οτι δηλαδή είσαι ένας τύπος που είναι μόνος του σε μια τσιμεντοποιημένη κοίτη ενός παραπόταμου του κηφισού, μόνος σου στις 3 το βράδυ, ακούγοντας μουσική και κοιτώντας τον ουρανό ξέροντας οτι, όποιος περάσει και σε δει θα σε πάρει για, στην καλύτερη, πρεζάκι. Αλλά έχεις ακόμα 20-30 λεπτά οπότε διώχνεις τις σκέψεις αυτές και αφήνεσαι στην ήρεμη απόλαυση του να νιώθεις μόνος σου.

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

Μια μικρή υπενθύμιση για να μην ξεχνιόμαστε

Στ' αρχίδια σου ε; Τι; Τι; Ααααααα. Εσύ θα το δεις. Εσύ θα το δεις; Εσύ; 3 άτομα ψάχνω το ένα πιο μαλάκας από το άλλο. Μπουξ ντελούξ αυτή τη βδομάδα, λάιβ την επόμενη, Καλλιθέα ανάμεσα, νέοι δρόμοι, νέα σπίτια, νέοι άνθρωποι, νέα νέα, νέες εξελίξεις, νέα χαρά, νέα όλα. Και τι χαρά, επιτέλους ρε Γιωργάκη χαίρεσαι, τι καλά, μπράβο, όλοι χαιρόμαστε για σένα και τέτοιες μαλακίες. Χαίρομαι ναι. Αλλά δεν χαίρομαι που χαίρομαι, μου τη σπάει. Ξέρω πως διαβάζεις. Το κατάλαβα από το ηλίθιο σου τηλεφώνημα και το ακόμα χειρότερο σου μήνυμα. Αλήθεια νόμιζες οτι θα σου έλεγα αλήθεια; Από την πρώτη στιγμή σου έδειξα τι ψεύτης που είμαι, τι μαλάκας, τι κακός, τι κολλημένος(όχι φυσικά και δεν με νοιάζει τι λες), όλα αυτά τα ωραία. Διάβαζε λοιπόν να δω αν θα καταλάβεις ποτέ πως σκέφτομαι. Ούτε εγώ κατάλαβα(μάλλον). Αλλά ποτέ δεν θα σταματούσα να προσπαθώ. Μαλάκας ναι, αδιάφορος για σένα ποτέ.

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

Θα ανοιχτείτε σε μας αν ανοιχτούμε σε σας;



Λοιπόν. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου, στα πλαίσια της τελειότητας που κυνηγάω, να μην χρησιμοποιήσω αυτό που ανέφερα(κι εσύ τόσο παιδιάστικα ρώτησες) γιατί, είπα, είναι τουλάχιστον τερατώδες να το κάνει αυτό κάποιος. Και δεν θα το κάνω. Αλλά και μόνο η σκέψη αυτή με τρομοκράτησε οπότε θα σχολιάσω το τι μαρτυράει για μένα αυτός ο τρόπος λειτουργίας του μυαλού μου. 

Κάποια μου είπε ότι σε έχει πολύ ψηλά κι εγώ, το μόνο που σκέφτηκα είναι, ότι αφού φεύγεις, ας κερδίσω κάτι από αυτό. Και ίσως φεύγεις, ίσως και όχι. Δεν είναι αυτό που έχει σημασία. Έχουν φύγει κι άλλοι, η αντίδραση μου δεν άλλαξε. Μην το παίρνεις προσωπικά λοιπόν. Δεν αντιδρώ όταν φεύγετε. 

Ίσως γιατί εγώ δεν θα φύγω ποτέ από κοντά μου. Ίσως(όπως μου είπε μια ομορφούλα σήμερα) δεν δένομαι με κανέναν τελικά. Αλλά εγώ τους σιχαίνομαι τους εγωιστές, τους καταδικάζω σε βασανιστήρια, τους σκοτώνω. Και εμένα, βέβαια, με καταδίκασα σε βασανιστήρια, με σιχάθηκα, με σκότωσα(που λέει ο λόγος ντε). Άρα ίσως τελικά να έχει μια βάση η ομορφούλα.

Θέλω να είμαι ελεύθερος. (Γιατί δεν το καταλαβαίνει κανείς;)

Θέλω να νιώθω εντελώς ελεύθερος(1). 

Άρα θέλω να είμαι εντελώς αυτάρκης, να μην εξαρτώμαι από κανέναν. Ούτε υλικά ούτε συναισθηματικά(2). 

Άρα δεν δένομαι με κανέναν έτσι ώστε, όταν πια χαθεί(γιατί θα χαθεί, είτε από ζωή, είτε από θάνατο), να μην πω ότι χάθηκε και ένα μου κομμάτι μαζί του(3). 

Οπότε μπορείς να φύγεις με όποιο τρόπο θες(όχι ότι εσύ συγκεκριμένα έχεις επιλογή), δεν θα με νοιάξει και ιδιαίτερα να το ξέρεις. Ίσως δείξω λίγο στεναχωρημένος, πιο πολύ για να μην παραξενευτούν οι γύρω μου, μη φανταστείς.

Και σε σένα από την άλλη αν με βλέπεις όπως είμαι και αν δέχεσαι ότι κάνω, από σένα περιμένω να μου πεις πως δεν πειράζει. Πως δεν είμαι τόσο αηδιαστικό δείγμα ανθρώπου εν τέλει. Πως είσαι πρόθυμος να αγνοήσεις όλα αυτά και να έρθεις μαζί μου για μια βόλτα στην Ερμού να χαζέψουμε.