3ο μέρος - Κάτι δανεισμένο, κάτι καινούργιο

                «Σταμάτα να προσπαθείς συνέχεια να μαντέψεις. Θα μάθεις πολύ σύντομα, σταμάτα να είσαι ανυπόμονος». Κάθε φορά που με έβλεπε αυτό μου έλεγε. Τον συναντούσα κάθε μέρα μετά την πρώτη μας συνάντηση και έκανα ότι μου ζητούσε, όσο περίεργο κι αν μου φαινότανε, με την περιέργεια να με τρελαίνει! Τι ήθελε να κάνει; Τι λύση είχε να μου δώσει όπως υποσχέθηκε; Οι «δουλειές» που με έβαζε να κάνω ήταν από απλά παράξενες μέχρι τρελές και επικίνδυνες. Μια φορά με έβαλε να κάνω εμετό σε μια λεκάνη και την πήρε και την έβαλε στο ψυγείο. Μια άλλη φορά μου πήρε μισό λίτρο αίμα. Αλήθεια! Το είδα γιατί το έβαλε σε ένα μπουκαλάκι κοκακόλας. Όλα αυτά θα έπρεπε να με τρομάζουν αλλά για κάποιο λόγο τα έκανα και κάποιες φορές ήταν διασκεδαστικά. Κάποιες φορές όχι. Ένα μεσημέρι μου στέλνει μέιλ και μου λέει. Έλα από δω, χρειάζομαι κάτι. Έτσι μίλαγε. Δεν ζήταγε. Ήταν έμμεση ή άμεση διαταγή. Πήγα φυσικά. Με έβαλε να ξαπλώσω σε ένα κρεβάτι. Έφυγε.

Μπαίνει μέσα μια γυναίκα. Αδιάφορη εντελώς. Δεν είναι ούτε όμορφη, ούτε άσχημη, ούτε ψηλή, ούτε κοντή, ούτε χοντρή, ούτε λεπτή, ούτε τίποτα. Είναι απλά μια γυναίκα. Μπαίνει και στέκεται. Δεν με κοιτάει ούτε στιγμή. Έρχεται από πάνω μου. Ούτε εγώ την κοιτάω όμως. Μου προκαλεί λίγο τρακ αν και δεν καταλαβαίνω γιατί. Κρατάει μόνο ένα βαζάκι. Ξαφνικά μου αρπάζει το παντελόνι και το ανοίγει με μια ευκολία που σε ξαφνιάζει. Προσπαθώ να ξεφύγω και: «μείνε ακίνητος!» μου φωνάζει ο καθηγητής. Μένω. Σε 2 λεπτά είχαμε τελειώσει.

Όχι, κάποιες φορές δεν ήταν καθόλου διασκεδαστικά.

                Ένιωθα ότι τελειώναμε τις ετοιμασίες γιατί τον έβλεπα όλο και λιγότερο και όλο και πιο ανυπόμονο. Την πέμπτη μέρα της γνωριμίας μας με φώναξε πάλι σπίτι του.

-Όπως ίσως αντιλήφθηκες οι ετοιμασίες μας τελείωσαν. (Δεν ρωτάω ακόμα. Περιμένω). Αύριο απόγευμα έλα από δω να τελειώσουμε.

(Δεν μπόρεσα να περιμένω και πολύ όμως)

-Να τελειώσει τι; Και θα κάνουμε τι; Τι μάζευες τόσες μέρες; Τι θα συμβεί;

-Μου είπες πως θες να πεθάνεις. Και πως δεν τολμάς(εγώ δεν είχα πει τίποτα αλλά δε φαινόταν να τον ενδιαφέρει). Αύριο θα καλέσουμε μαζί κάποιον να σε βοηθήσει με αυτό το θέμα. (σηκώθηκα πάνω αρκετά θυμωμένος αλλά κατά βάθος μάλλον φοβισμένος)

-Θα καλέσεις κάποιον να με σκοτώσει δηλαδή; Δεν ζήτησα αυτό, ούτε ήθελα αυτό! Και ποιος θα είναι αυτός; Όποιος να ‘ναι; Δεν συμφωνώ! Δεν ζήτησα τίποτα τέτοιο! Δεν είναι αυτό που θέλω, που για αυτό κάθομαι και σ’ υπακούω τόσες μέρες!

-Ηρέμησε. Κανείς δεν θα σε σκοτώσει δειλέ. Το σχέδιο μου είναι υπερβολικά απλό. Εγώ θα σου καλέσω τον εαυτό σου κι εσύ μπορείς να τον κάνεις ότι νομίζεις. Σκότωσε τον αν θες να πάρεις θάρρος και να δεις πως είναι να πεθαίνεις. Βάλε τον να σε σκοτώσει αν δεν τολμάς να σε σκοτώσεις εσύ ο ίδιος. Αυτοκτονήστε μαζί αν φοβάσαι να πεθάνεις μόνος σου.

-Δηλαδή εσύ θα φέρεις κάποιον που να μου μοιάζει για να δω πως είναι; Τι νόημα έχει αυτό; Και γιατί να κάνει αυτός ότι του πω;

- Όπως προείπα: Εγώ θα σου φέρω τον εαυτό σου κι εσύ μπορείς να τον κάνεις ότι νομίζεις. Τα υπόλοιπα αύριο.

                                                         (στο επόμενο επεισόδιο: Me myself and i ή αλλιώς πως
                                                          ανακάλυψα την αληθεια για το πόσο κούκλος είμαι!)

                                                                                                       (μην το χάσετε...)

                                                                                             (σας τρέλανα πάλι ρε πούστη...)