Καρκίνος, AIDS ή έγγυος;

Θυμάμαι που με σένα τα έβρισκα. Και ας μη μιλάγαμε πολύ. Έτσι κι αλλιώς δεν μ αρέσει να μιλάω. Και που έκλαιγες σαν κοριτσάκι κι ας σε φοβόμασταν πολύ στην αρχή. Στα Λιόσια ρε αλλά που να θυμάσαι. Τότε είχες πλαντάξει και ούτε που σ’ ένοιαζε που μας κοίταζαν περίεργα. Μια φορά ήρθα σε σένα, όλο μαζευόμασταν στη φίλη μας. Κι εκεί παίζαμε, εκεί σε κάναμε να αισθανθείς άσχημα. Εκεί όλα. Φαί και κοκα-κόλα προπαντός! Σε θυμήθηκα κι εσένα και την καύλα μου επειδή την Πέμπτη θα περάσω από το σπίτι σου. Πόσο τυχαία όμως! Θα περάσω από το παλιό σου σπίτι για λόγο που ούτε που φανταζόμουν όταν μου το έδειχνες με τόση χαρά(και λίγο άγχος ίσως;). Και όταν θα ξαπλώνω στον μαγνητικό μου τομογράφο(μοιάζει με τάφο, έτσι έχω ακούσει), όταν ξαπλώσω στο υπόσχομαι, θα σκέφτομαι εσένα, έτσι, γιατί είσαι ωραία τύπισσα.