Και μη γελάς με ηλίθια αστεία(σαν τα δικά μου δηλαδή)

Τώρα τελευταία, όλο μαλακίες γράφω. Το ξέρω και το ξέρεις κι εσύ(πίνεις μπάφους και παίζεις φρίσμπι;). Μέχρι και κακά αστεία κάνω, όπως ίσως διαπιστώσατε πριν 1 δευτερόλεπτο. 

Σε περιμένω να γυρίσεις αλλά κουράζομαι ρε. Κουράζομαι να σε δικαιολογώ και να πέφτω πάνω σε τοίχο κάθε φορά που μιλάμε. Δεν είμαι στο κρεβάτι και ο σκύλος είμαι το κρεβάτι και ο σκύλος, καταλαβαίνεις; Αμφιβάλλω. Γράφω συνέχεια γιατί δεν μιλάω όπως θέλω σε όποιον θέλω και κάποια στιγμή σίγουρα θα κατέληγα να γράφω χαζομάρες.

 Για σένα τώρα, που είσαι έτσι όπως είσαι γιατί έτσι έγινε(γλυκειά μου), λυπάμαι, αλλά Έογουιν σε ονομάζω και αν και κάνω λάθος συχνά, κάνω και σωστό συχνά, και τώρα νομίζω κάνω σωστό. Υπομονή μου συστήνω και τη δείχνω προς το παρόν. 

Περνάμε στην επόμενη διαγωνιζόμενη που ακούει στην ιδιότητα του τρελού. Για σένα που ζεις ακόμα στη φωλιά σου καλή μου, ξύπνα και ψάξε(όχι αυτό που στη μέση της κόλασης δεν είναι κόλαση) αλλά βρες αυτό που πρέπει, αυτό που μας λείπει εμάς, βρες το γιατί χάνεσαι κι εσύ μαζί μας και σε λίγο θα είναι αργά. Δεν με λες προφήτη για το τίποτα. 

Εσύ πάει, χάθηκες κι ας διαβάζεις, δεν με φοβίζει, απλά με στεναχωρεί πότε πότε.

Κι εγώ τι; Ένα μικρό αγόρι. 

Μικρό αγόρι, πάλι τρέχω μόνος
πιο γρήγορα απ' το μυαλό, πιο γρήγορα απ' το νόμο
ενώ μέσα στο κρύο άλλος ένας περιμένει
την αγάπη, τον οίκτο, ένα ξένο παντελόνι
όλοι είμαστε από σάρκα και αίμα
μα υποκρινόμαστε αγαπώντας περισσότερο το ψέμα
κι αυτή η φωτιά που μέσα μας ανάβει
μας σβήνει στη σιωπή και στο χώμα μάς θάβει
είναι ένας τρόπος να μεγαλώνουν οι πόλεις
οι ταξικές διαφορές, ο ρατσισμός και οι φόροι
χωρίς να το ξέρουμε είμαστε δεμένοι
σ' ένα σύστημα που κανείς δεν καταλαβαίνει
μα δε θα 'μαι για πάντα κοινωνικό μηδέν
εκεί με κατέταξες, πιο κάτω με πέταξες
όμως αυτός είναι ο καιρός μου, τώρα ξέρω τι θέλω
ένα μαύρο τριαντάφυλλο και τη δύναμη για να παλεύω