Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

Αυτό που διαβάζεις είναι δικό μου, κάτι σαν το δωμάτιο μου. Δεν το γουστάρεις; Το μπούλο μωρό μου!*



Δεν ξέρω. Το πρόλαβες; Αν ναι σου έδωσε χαρά; Αν όχι δεν πειράζει. Τώρα πάει τέλειωσε. Πέρασε. Το είπα ότι θα ήταν για λίγο. Έλα όμως δεν φταίω εγώ. Ντάξει εγώ φταίω αλλά δεν είναι κακό αυτό που έκανα ρε φίλε. Τόσα πράγματα που δεν ξέρω. Και πόσο στεναχωρήθηκα με το «ναι έχεις» σου. Ναι το ξέρω οτι έχω αλλά μην είσαι τόσο κακό. Βοήθα με να μην έχω αφού είσαι τόσο καλύτερο. Μόνο να με κοροϊδεύεις ξέρεις. Σκατά ρε πριν 20 λεπτά έγραψα πόσο χαρούμενος ήμουν. Ε τώρα δεν ισχύει. Αλλά και ισχύει λίγο ταυτόχρονα. Δεν ξέρω πια πως αισθάνομαι, μη ρωτάς. Είναι κακή ιδέα που γράφω αυτό γιατί ουσιαστικά δεν έχω κάτι να γράψω απλά θέλω να γράψω κάτι. Κατάλαβες; Λογικό. Πφφ θα πάω για ύπνο. Έκανα μεγάλη μαλακία που σου έδειξα. Τώρα σκέφτομαι και γράφω περίεργα τα σκέφτομαι και γράφω μου. Αλλά είναι αυτό που λένε. Σκατά σκέφτεσαι, σκατά γράφεις. Τουλάχιστον γράφω αυτό που σκέφτομαι. 

Και κάτι τελευταίο:

Εγώ θα γράφω 
ότι θέλω,
όταν θέλω,
όπου θέλω,
όπως θέλω,
κι έτσι μαλάκα γουστέρνω.

Άσε δε που έχω το σύνδρομο του ασταμάτητου γραψίματος.

*http://www.youtube.com/watch?v=-j-qGGuqrhE 

Επιδεικτικά μαλάκα, έτσι; 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου