Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

Αίμα, χιλιάδων αθώων, θέλω να δω, να βάφει τους δρόμους(κι ας είμαι ζώο)



Λοιπόν. Στο προχτεσινό τραπέζι με τον μπαμπά μου είχαμε ένα κύριο θέμα συζήτησης. Η άνοδος του φασισμού στη Ελλάδα. Συμμετείχαν 4-5 άτομα σ’ αυτή τη συζήτηση(κι εγώ λιγότερο από όλους). Στο επίκεντρο ήταν το εκλογικό ποσοστό της Χρυσής Αυγής. Αν και η συζήτηση ξέφυγε λίγο και καταλήξαμε να μιλάμε για τσιφλικάδες της Μάνης και τους ΕΛΑΣίτες στο Μελιγαλά, ας κρατήσουμε τις παρακάτω απόψεις. 

Υποστηρίχτηκε ότι ο φασισμός δεν έχει κάποια νέα άνοδο την τωρινή περίοδο, απλά βγαίνει τώρα προς τα έξω ενώ και πριν ήταν υπαρκτός απλά κρυμμένος στη αφάνεια και στο βόλεμα επίδοξων φασιστών και λοιπών φίλων. Ενδιαφέρουσα άποψη. Βασικά είναι ένα σχετικά διαδεδομένο ρεύμα σκέψης τον τελευταίο καιρό(εγώ τουλάχιστον το έχω ακούσει καιρό τώρα) και προφανώς δεν έχει αναπαραχθεί καθόλου από τα ΜΜΕ. Και εγώ συμφωνώ. Ο φασισμός υπήρχε και πριν. Απλά δεν υπήρχε ανάγκη και λόγος να φαίνεται. Αντίθετα κάποιος στο τραπέζι διαφώνησε, όχι εντελώς, περίπου. Δήλωσε εξωφρενική την ιδέα του να υπάρχουν δηλαδή φασίστες που να είναι το 10% του εκλογικού σώματος. Τους θεώρησε πάρα πολλούς και αδιανόητο το 10% αυτών που ψήφισαν να είναι φασίστες. Ανέφερε διάφορα επιχειρήματα όπως ότι αυτοί που ψήφισαν ΧΑ είναι αγράμματοι, με εντελώς διαστρεβλωμένη πολιτική άποψη, χωρίς καθόλου παιδεία από το κοντινό τους περιβάλλον κλπ κλπ. Αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά, έχουν ξανακουστεί και ακούγονται συνεχώς για τους ψηφοφόρους-υποστηρικτές-ανεχόμενους της/την ΧΑ. Και συμφωνώ κι εγώ μέχρι ένα σημείο. 

Αλλά. Εδώ υπάρχει ένα αλλά. Βασικά πολλά αλλά. 

Να αρχίσω από κάτι που θεωρώ λίγο αυτονόητο αλλά δεν κάνει κακό να το επαναλαμβάνουμε. Ο φασισμός είναι ή δεν είναι η πιο απάνθρωπη-οπισθοδρομική-τερατώδης ιδέα που έχει εφευρεθεί, μέχρι τώρα τουλάχιστον, αρκετά παραδεκτή και αποδεκτή που να έχει προκαλέσει αμέτρητα δεινά σε τόσους ανθρώπους στον κόσμο; Κατά τη γνώμη μου είναι. Διαφωνήστε αν θέλετε, χέστηκα. Ο φασισμός σημαίνει να σκοτώνεις. Να λυμαίνεσαι αθώους, αδύναμους και ασθενέστερους για προσωπικό σου συμφέρον. Αυτός που ξέρει αυτό που έγραψα και το στηρίζει πρέπει να πεθάνει, πολύ φοβάμαι. Για την ακρίβεια πρέπει να πεθάνει. Τελεία. 

Όμως. Δεν λέγαμε για αυτούς μόνο. Γιατί αυτοί που το ξέρουν και το πιστεύουν ισχύει(κατά τη γνώμη μου πάντα) ότι είναι σχετικά λίγοι. Τι θα γίνει με τους υπόλοιπους; Αυτούς που τους ανέχονται γιατί τους δίνουν ψωμί ή γιατί απλά τους φοβούνται, αυτούς που τους δικαιολογούν επειδή νομίζουν ότι είναι ασφαλείς με μια ελληνική σημαία στο μπαλκόνι τους, αυτούς που τους λένε ευχαριστώ όταν διώχνουν μετανάστες και τους παίρνουν στη δουλειά τους(κι ας τους δίνουν τα μισά). Αυτά τα παιδάκια, που λένε όλοι, που ψήφισαν φασιστικό κόμμα, που στήριξαν δολοφόνους και άρρωστα μυαλά για να δουν καλύτερη μέρα. Είναι φασίστες αυτοί; Οι ζητιάνοι που προσπαθούν να βγάλουν λεφτά φορώντας ένα σκουφάκι με την ελληνική σημαία; Αυτός που γράφει σε ένα πεζοδρόμιο στο κεντρο ότι πεινάει, οτι είναι άστεγος αλλά, προσέξτε, αναφέρει πρώτα πρώτα ότι είναι έλληνας πολίτης με κεφαλαία, αυτός είναι φασίστας; Μάλλον όχι. Κι όμως δεν έχουν μεγάλη διαφορά. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν αξίες, δεν έχουν εαυτό, δεν έχουν συνείδηση. Θα πάνε με τους φασίστες τώρα γιατί θα τους πουν ότι θα τους δώσουν να φάνε, θα σκοτώσουν άμα τους το υποσχεθούν, και μετά θα λένε ότι έτσι έπρεπε να κάνουν γιατί πεινούσαν. Δικαιολογούνται; Μπορεί. Όταν όμως βρεθούν απέναντι, θα πρέπει να σφαχτούν όπως και τα αφεντικά τους. Λίγοι είναι οι φασίστες λες. Εγώ λέω, λίγοι μπορεί να είναι, αλλά πολλοί είναι αυτοί που θα πρέπει να τους αντιμετωπίσω σαν τέτοιους. 

Για αυτό και λέω σαν επίλογο: Σφάξτε τους. Εξαφανίστε τους. Και αν δεν μπορείτε ή φοβάστε(σαν και μένα), μην τους δίνετε χώρο. Μην τους ανέχεστε. Όχι τίποτ’ άλλο, απλά όταν σταματήσω να είμαι κότα και αποφασίσω να κάνω κάτι, θα κάνω κάτι και σε σας. 

Αφιερωμένο στη Νατάσα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου