Δεν ήξερα ότι έπαιζες θέατρο. Ήσουν πολύ καλός. Και ήσουν ίδιος.
Στεναχωριέμαι για την αγάπη μας γιατί κράτησε λίγο. Τώρα ίσως σε πετύχω εκεί
αλλά νομίζω πια δεν θα έχει σημασία. Πόσο λυπημένο με κάνει αυτό. Άραγε
διάβασες ποτέ εσύ αυτά εδώ. Αν τα διάβασες σίγουρα θα με κορόιδεψες. Αλλά δεν
με πειράζει, εσύ ξέρω ότι σίγουρα θα το έκανες για αστείο. Το πιστεύω ότι μ’
αγαπούσες κι εσύ για λίγο καιρό. Τις ελάχιστες φορές που μείναμε μόνοι μας ήταν
αμήχανα αλλά καλά. Ήμασταν σαν ζευγαράκι που δεν έχει τι να πει γιατί είναι
αρχή. Σιγά σιγά θα φτιάχναμε τα δικά μας αστεία και θα ήμασταν ωραίοι τύποι και
θα μας έκαναν όλοι παρέα. Τώρα, εσύ εκεί έχεις όλο τον κόσμο στα πόδια σου κι εγώ,
ένα χαζό διαμέρισμα με περίεργο πάτωμα και βόμβες από το από πάνω στενό. Με πείραξε
που δεν απάντησες όταν σου μίλησα και δεν είμαι καν σίγουρος αν το έκανες
επειδή είσαι εσύ ή επειδή είμαι εγώ. Θα μάθω όταν σε ξαναδώ υποθέτω. Αν σε
ξαναδώ υποθέτω. Και αν είμαστε ακόμα αμήχανοι αλλά ερωτευμένοι μέχρι τότε.
I know I should be grateful
For things you might have done
I know I should be grateful
Staying still instead of run
I'm tellin' you, yes I'm tellin' you
Just forget the past
Beause baby, this day is gonna be our last
For things you might have done
I know I should be grateful
Staying still instead of run
I'm tellin' you, yes I'm tellin' you
Just forget the past
Beause baby, this day is gonna be our last
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου