Τρίτη 30 Απριλίου 2013

Όλοι

Έρχεται κάποια στιγμή που τίποτα δεν σου φαίνεται αστείο πια. Που η μουσική που ακούς είναι βαρετή. Που δεν μπορείς να μιλήσεις σε κανέναν φυσιολογικά. Που νομίζεις οτι αν σου μιλήσει θα είναι οκ, λες και θα λυθούν όλα έτσι. Λες να πέσεις για ύπνο για να περάσει η ώρα, αλλά δεν περνάει και ακόμα και να περνάει δεν φέρνει τίποτα καλύτερο. Θα έλεγα πως φταίει η πείνα μου αλλά μακάρι να έφτιαχναν όλα με λίγο φαγητό. Με κουράζεις, ακόμα χειρότερα, σε κουράζω και όταν εξαντληθούμε για λάθος λόγο τότε θα είναι πια αργά αγάπη μου. Περνάει η ώρα. Δυστυχώς. Χάνω τη ζωή μου να στεναχωριέμαι για ανοησίες. Μα η ζωή μου χάνεται έτσι κι αλλιώς. Κάθε στιγμή, κάθε λεπτό η καρδιά μου χτυπάει όλο και πιο αργά, όλο και πιο αδύναμα. Δεν ξέρω, ίσως να μη συμβαίνει μόνο σε μένα αλλά σίγουρα είμαι από τους λίγους που το σκέφτονται συνέχεια. Πιο αργά και πιο αργά μέχρι να σταματήσει. Άλλοι πιο γρήγορα, άλλοι πιο αργά. Πεθαίνουν όλοι όμως. Όλοι. Ακούω την καρδιά μου να πεθαίνει κάθε φορά που κάνω ησυχία. Την ακούω και αναρωτιέμαι: μα δεν κουράστηκε ακόμα; Εδώ κουράστηκα εγώ. Αλλά συνεχίζει. Λέω, τώρα θα σταματήσει, τώρα θα εξαντληθεί. Φοβάμαι πως θα αποφασίσει να πεθάνει πριν να είμαι εγώ έτοιμος. Και μετά γελάω με τη χαζομάρα μου. Πως γίνεται να ανησυχώ για την καρδιά μου; Αν δεν εμπιστεύεσαι την καρδιά σου τότε ποιόν;

Π Ε Ι Ν Α Ω



Εδώ θα εξηγήσω τη νηστεία μου.

Η νηστεία μου έχει πολλούς κανόνες. Αλλά πρώτα πρώτα να εξηγήσω γιατί νηστεύω.
Νηστεύω γιατί θέλω. Δεν μ’ αναγκάζει κανείς, δεν έχω κανένα σοβαρό λόγο(ίσως μόνο το ότι πρέπει να χάσω κανά κιλό), αν δε νηστέψω δεν θα νοιάξει κανένα και όλα αυτά.  Δεν πιστεύω σε τίποτα και μόνο ημερολογιακά ουσιαστικά συνδέεται με το Πάσχα η νηστεία μου.

Αλλά ας πάμε στη  νηστεία μου.

Κατά τη διάρκεια της μεγάλης εβδομάδας(δηλαδή από το ξημέρωμα της μεγάλης Δευτέρας μέχρι και το μεσημέρι του μεγάλου Σαββάτου) απαγορεύεται να καταναλώνω συγκεκριμένες τροφές. Αυτές οι τροφές είναι: κρέας, γάλα και υποπροϊόντα του, αυγά, λάδι, ψάρια και θαλασσινά γενικώς. Εν ολίγοις μπορώ να τρώω μόνο φρούτα, ψωμί, μέλι και όσπρια-λαχανικά μαγειρεμένα χωρίς λάδι(που επειδή βαριέμαι, αποκλείεται να τα μαγειρέψω).

Όμως υπάρχουν κάποιοι κανόνες.

1) Για τυχόν ατασθαλίες υπάρχει ποινή η οποία εφαρμόζεται αμέσως. Για κάθε ακατάλληλη τροφή η ποινή είναι 24 ώρες χωρίς στερεά τροφή. Αν μέσα στις 24 αυτές ώρες καταναλωθεί τροφή(οποιαδήποτε τροφή), οι 24 ώρες ξαναρχίζουν από την αρχή. Αν σε περίοδο ποινής καταναλωθεί ακατάλληλη τροφή ξανά, τότε η νηστεία θεωρείται άκυρη, έχεις αποτύχει, είσαι φειλάς και λούζερ.
2) Σε ορισμένες δύσκολες περιπτώσεις(πχ να έχεις εκτίσει 2 ποινές σε όλη τη βδομάδα), η νηστεία επιτρέπεται να τελειώσει και από το ξημέρωμα του μεγάλου Σαββάτου(δηλαδή το μεσημέρι να φας κανονικά), καθώς, το να έχεις φάει 3 μέρες από τις 5 είναι λίγο χάρντκορ.
3) Σε περίοδο ποινής απαγορεύεται η κατανάλωση φαγητού αν έχει πολτοποιηθεί ή εκχυμοποιηθεί(πχ φρούτα σε χυμό ή χυλός).

Ε αυτά πάνω κάτω. Και όπως καταλαβαίνετε πεινάω. Είναι ακόμα Δευτέρα και ήδη έχω ποινή. Και μάλιστα για σπανακόρυζο. Τουλάχιστον να είχα φάει κανά κοκορίκο γαμώ. Πάω να φτιάξω κανά τσάι για παρηγοριά.

Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

ντουπ-ντουπ.....ντουπ-ντουπ.....ντουπ-ντουπ..........ντουπ-ντουπ...ντουπ-ντουπ................ντουπ-ντουπ.....ντουπ-ντουπ...ντουπ-ντουπ..................ντουπ-ντουπ.....ντουπ-ντουπ....ντουπ-ντουπ.....ντουπ-ντουπ...............ντουπ-----ντουπ.................ντουπ-ντουπ...ντουπ-ντουπ..................ντουπ-ντουπ

Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

http://www.youtube.com/watch?v=RmtC2obBGGQ



Θέλω να πεθάνω, στο ‘πα;
Πότε βρεθήκαμε;
Χτες, προχτές;
Δεν μου έφτασε.

Θέλω να πεθάνω, στο ‘πα;
Στο ‘πα.
Βρωμάω.
Μέσα κι έξω, πάνω και κάτω,
και το χειρότερο;
δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσω τη μύτη μου,
Βλέπω τη δικιά σου(τόσο ωραία!).

Δεν θέλω να πεθάνω, στο ’πα;
Έλεγα ψέματα.
Για να προκαλέσω, ξέρεις.
Εσένα σου περισσεύει.
Το βλέπω στο χέρι σου,
το ακούω στο γεια σου,
το νιώθω στο απαλό σου σπρώξιμο, (μα πάντα ευγενική;)
το μυρίζω.
Σε περιβάλλει μια βρώμα ανακούφισης.

Δεν θέλω να πεθάνω ακόμα, στο ‘πα;
Ας κάνω τουλάχιστον μπάνιο πρώτα.

Το θερμοσίφωνα.

Α, έχουμε ηλιακό.

Σκατόκαιρος.

Τετάρτη 24 Απριλίου 2013

http://www.youtube.com/watch?v=C4x1Mq-NFFc



Πρέπει να φτιάξω το ποδήλατο μου. Πρέπει να καθαρίσω το δωμάτιο μου. Πρέπει να κάνω υπομονή. Πρέπει να κρατήσω λεφτά γιατί θα έχω ταξίδια το καλοκαίρι. Πρέπει να ασχοληθώ με τις Χρήσεις Γης του Δελλαδέτσιμα γιατί δεν θα πάρω πτυχίο ποτέ. Πρέπει αύριο να ξεκουραστώ οπωσδήποτε γιατί σήμερα πόνεσε το πόδι μου. Πρέπει να ξεκουράζω το πόδι μου γιατί θα μείνω κουτσός. Πρέπει να θυμάμαι να το δένω επίσης. Πρέπει να αφήνω τους φίλους μου να διαβάζουν γιατί αλλιώς στεναχωριούνται αν κόβονται. Πρέπει να κάνω παρέα με τους φίλους μου γιατί τους έχω παρατήσει λίγο. Πρέπει επίσης να κάνω δίαιτα αλλιώς… Και γυμναστική οπωσδήποτε! Και να θυμηθώ να βελτιώσω τη διατροφή μου γιατί δεν τον βγάζω τον επόμενο χρόνο. Και πρέπει να πάω να γράψω τα χάπια μου γιατί πονάει συνέχεια το κεφάλι μου. Και πρέπει να τα πάρω κιόλας γιατί μου το είπε ο γιατρός μου. Και να βρω δουλειά. Και να βοηθάω στο σπίτι. Και να κάνω πρόβες για το λάιβ. Και για το θέατρο! Και να οργανώσω το πάρτι της χρονιάς. Και να αγοράσω και φακούς επαφής. Και υγρό. Και το μπάνιο θέλει σφουγγάρισμα. Και το χαλί μου σήκωμα και πλύσιμο. Και να κάνω και μπάνιο, θεέ μου, βρωμάω. Και πολλά άλλα. Αμέτρητα! Πειράζει που το μόνο που με νοιάζει είναι να σε δω;

Κυριακή 21 Απριλίου 2013

http://www.youtube.com/watch?v=hEtgSVDXGPY



Και ποιο είναι το πρόβλημα σου τελικά; Γιατί δηλαδή πρέπει να πιαστείς από μια κουβέντα και όχι από ώρες ολόκληρες συζητήσεων; Γιατί πρέπει, ενώ είσαι ο Έντι Ντιν από την Κάλα Αθήνα και απλά δεν σε νοιάζει να πάρεις πίσω τα βιβλία σου, να πιαστείς από αυτό και να κοπεί; Ποιο είναι το πρόβλημα σου; Τι τσουτσέκι παριστάνεις; Άκου τώρα τους κούφιους ανθρώπους, νιώσε σαν αυτούς, κοίτα τα ματωμένα χέρια σου(που μάτωσαν τόσο ανένδοξα) και πφφφφφφ. ΘΕΕ μου τι φλώρος.

Σάββατο 20 Απριλίου 2013

Δεν το πιστεύω



Τα δέντρα και τα νερά με συγχωρούν. Εσύ γιατί δεν μπορείς να με συγχωρήσεις; Θεέ μου, πόσο άσχημα ήταν σήμερα το βράδυ; Και πόσο άσχημα ήταν σήμερα το βράδυ; Ναι το ίδιο έγραψα γιατί ήταν πολύ άσχημα. Ήταν πολύ. Ακόμα είναι γιατί, ακόμα είναι βράδυ και δεν νυστάζω. Και δεν μπορώ να σου μιλήσω. Και δεν μπορώ να μιλήσω σε κανένα. Φρόντισα να τσακωθώ με όλους και, όσοι τη γλύτωσαν, φρόντισα να τους κουράσω και να τους κάνω να απηυδήσουν μαζί μου. Και τώρα δεν μπορώ να μιλήσω. Ήταν να μιλήσω με τη φίλη μου αλλά αυτή είχε άλλα ενδιαφέροντα σήμερα. Και ήταν να μιλήσω με τους φίλους μου αλλά δεν είχε χώρο για μένα σε κείνο το τραπέζι. Πραγματικά, καθόλου χώρο. Και έτσι δεν μίλησα με κανέναν. Μετά προσπάθησα να μιλήσω με σένα που ήθελα αλλά εσύ ήσουν ήδη στον κόσμο σου. Και δεν είπα τίποτα. Ήρθα σπίτι. Δεν είναι ωραία στο σπίτι μου, στο ‘πα; Σήμερα δεν θα ήταν ωραία πουθενά μάλλον. Τι κούραση θεέ μου. Πολύ κούραση, καθόλου νύστα. Και πολλές μύξες. Ο φίλος μου έχει δίκιο. Δεν γίνεται να φτιάξει τίποτα. Με τίποτα. Και εγώ σε πρήζω τσάμπα. Βασικά τσάμπα όλα. Και το πρήξιμο, και τα σχέδια, και οι πολύωρες συζητήσεις, και τα τραγούδια που ψάχνω να βρω, και το άγχος μην δεν σε δω, και το άγχος μη σε δω, και οι απελπισίες, οι πολύπλοκες σκέψεις περί οικονομικών και κοινωνικών κριτηρίων, οι απογοητεύσεις, οι ελπίδες, οι χαρές μετά από ωραία πράγματα, το ξενέρωμα μετά από τις φαεινές σου ιδέες, όλοι οι τσακωμοί, όλο το βρισίδι που τρώω, κάθε απαξιωτικό βλέμμα από διάφορους και διάφορες, τσάμπα οι τύψεις μου, τσάμπα η απόφαση μου, τσάμπα η κούραση, τσάμπα η πίστη μου ότι κάνω αυτό που θέλω, τσάμπα οι αμφιβολίες, τσάμπα η σιγουριά μου, τσάμπα η δίαιτα που έλεγα να κάνω. Τσάμπα. Ξερνάω αίμα. Θέλω να κάνω εμετό. Εμετό. Να βγάλω ότι έφαγα. Να συνεχίσω όμως. Να βγάλω μετά αυτά που σκέφτομαι. Όλα με ένα μεγαλειώδες ξέρασμα. Και να συνεχίσω. Μετά να βγουν όλα αυτά που αισθάνομαι. Και να ξερνάω και να αδειάζω. Και όταν επιτέλους θα έχει τελειώσει ο εμετός και μπροστά μου θα στέκεται αυτό το φριχτό συνονθύλευμα από αηδίες, τότε θα ανασάνω βαθιά, θα κοιμηθώ και όταν ξυπνήσω θα αρχίσω να σκέφτομαι και να νιώθω από την αρχή. Τότε μπορεί να έχουν αξία και τα συναισθήματα μου και οι σκέψεις μου και το φαί μου. 

Έλα όμως που ακόμα δεν μπορώ να κοιμηθώ. Τι θα κάνω που δεν μπορώ να κοιμηθώ;