Κάθε μέρα και λιγότερο

Πρέπει να παλέψουμε. Διεκδίκησε. Ταξική πάλη. Συνειδήσεις. Ριζοσπαστικοποίηση-αντιδραστικοποίηση. Τεμπέλης. Άχρηστος. Φασίστες ρε. Σοσιαλισμός-κομμουνισμός. 470 ευρώ βασικός μισθός. ΕΓΣΣΕ. Κουπόνι; Ενίσχυση. Πορείες. Περιφρουρείται. Οργάνωση. Το Κόμμα. Εγώ διαφωνώ. Κόκκινη γραμμή. Εργατική. Τάξεις. Μικροαστός. Κρέμασμα. Αστική διαχείριση. Στάλιν. ΔΣΕ. Χρυσή Αυγή. Ποσοστά. Δημοσκοπήσεις. Κριτική στα όργανα. Συνέδρια. Επιτροπές. Εξαθλίωση. Ο Σύριζα ανεβαίνει. Αναρχικοί. Σπασίματα. Πάρκο. Σημαίες. Δίκη. Αφίσες. Πανεπιστήμια. Νεολαία. Ελπίδες. Φωτιά. Σινεμά. Μίντια. Νεκροί. Πλήθη. Αντίδραση. Ψέμματα. Αλήθεια. Διάβασα στην εφημερίδα. Είδα στο ίντερνετ. Ναι θα κατέβω. Πολύ ζέστη. Σκαθάρια στο σπίτι. Κατσαρίδες απέναντι. Βάζουν τον ύμνο κάθε πρωί. Θα τις πατήσουμε όμως. Θα τους φάμε. Θα τον κρεμάσω. Σκοτωμοί. Σεισμοί. Εκτελέσεις. Αυτοκτονίες. Πονάω. Πεινάς. Φοβάται. Δεν έχουμε σπίτι. Δεν έχετε λεφτά. Δεν έχουνε μέλλον. 

Κανείς τους.

Άνεργος ή φοιτητής; Ή και τα δύο; Τεμπέλης ή κορόιδο; Άχρηστος ή συμβιβασμένος; Αδιάλλακτος ή σκλάβος;

Πεινάς ή σε τρώνε; Δουλεύεις ή είσαι δούλος; Πληρώνεσαι ή πληρώνεις τη ΔΕΗ; Η μαμά σου τι κάνει; Τα πληρώνει τα φάρμακα της; Τις μπύρες σου;

Ο μπαμπάς σου; Δουλεύει ή κάθεται;

                Να μη δουλέψω; Και τι να κάνω αφού έχω ανάγκη. Έχεις ανάγκη ή δεν έχεις πια ανάγκες αναγκαστικά; Αναγκάζεσαι να ζήσεις έτσι ή πέφτεις σε ανάγκη;

                Πόσα λεφτά βγάζω; Όσα είναι να βγάλω. Λες ευχαριστώ;

                Παπούτσια αγοράζεις ή πονάνε τα πόδια σου; Στο γιατρό πήγες; Ραντεβού να κλείσεις. Επείγοντα δεν πας ε; Θα περιμένεις πολύ ε; Κωλογιατροί ε;

                Τους έβρισες; Τους μούτζωσες; Τους πέταξες πέτρες; Πήγες έξω από τα παράθυρα τους; Δεν φταίνε αυτοί; Ποιος φταίει;

                Απελπίζεσαι ή αγωνίζεσαι; Έχει αποτέλεσμα ή το κάνεις για να αισθάνεσαι καλύτερα; Πολεμάς ή λουφάζεις ρε;

                Σε ταίζουν ή τους ταίζεις; Δίνεις ή παίρνεις; Ή κάνεις και τα δύο; Στην κοινωνία προσφέρεις; Με ποιο τρόπο; Σε ποια κοινωνία;

                Είμαι μαλάκας μου φαίνεται.

                Πανικοβλημένοι όλοι, τρέχουν όλοι, φοβούνται όλοι, και αχ και ουχ και μη και πεινάω και δεν έχω λεφτά να πάρω καινούργια ρούχα και δεν έχω λεφτά να βγω έξω και δεν έχω λεφτά να πληρώσω το ρεύμα και θα γίνουμε Αφρική και θα γίνουμε Ζουλού και θα τρώμε ο ένας τον άλλον και θα μας σκοτώσουν οι χρυσαυγίτες και θα μας κατεβάσουν κι άλλο το μισθό και δεν θα βρίσκουμε δουλειά και θα κλαίμε και μπουχουχου.

                Για αυτό να προσέχουμε, να έχουμε το κεφάλι κάτω, να συμβιβαστούμε γιατί δεν γίνεται αλλιώς, κανείς δε θα δώσει λύση οπότε ας διαλέξουμε το μικρότερο κακό, να τη βγάλουμε και φέτος, να γλυτώσουμε όσα λεφτά μπορούμε, να κρατήσουμε τη δουλίτσα μας, να γυρίσουμε στο 2000, να φύγει ο κλέφτης ο Σαμαράς, να έρθει άλλος κλέφτης που θα κλέβει λιγότερο φανερά, δεν θέλουμε αλλαγές, να πάμε εκεί που θα έχουμε να φάμε κι ας είναι και στην κόλαση, να πατήσουμε σε πτώματα αν είναι να μείνουμε εμείς ζωντανοί κι εγώ, μην ξεχνάς, δεν ξέρω τι λέω, είμαι μικρός, είμαι ρομαντικός κι ανώριμος, άχρηστος και τεμπέλης που βαριέται να δουλέψει, θα θέλω να αλλάξω τον κόσμο μέχρι να γίνω (το πολύ) 25, μετά θα βαρεθώ, θα πω πως ήμουν χαζός και θα ψάξω να πατήσω στο λαιμό σου μπας και τη βγάλω και ούτε που θα μου λένε κάτι οι λέξεις της αρχής. Θα τις διαβάζω στων μεγαλοεκδοτών τα όμορφα αποσπάσματα και θα γελάω και καλά πικρά, θα λέω στους μικρούς να σοβαρευτούν, θα τους εξηγώ τις στρεβλές μου απόψεις για αντικειμενικά σωστές και όποτε με πιάνουν τύψεις και νοσταλγία θα… Δεν ξέρω τι θα κάνω τότε γιατί μάλλον δεν θα με πιάνουν ποτέ τέτοιες αηδίες.