Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013

Ο χ τ ώ ώ ρ ε ς




Παράγραφος πρώτη,

Υπότιτλος: («κάνουμε ό,τι μπορούμε με το χρόνο που μας δίνεται, αλλά στο τέλος ο κόσμος μας τον παίρνει όλο πίσω, σωστά;»)

                Θα γινόμουνα εξερευνητής. Να πάω σε ένα μέρος εύκρατου κλίματος, με πολλά δέντρα και βουνά για να περπατήσω. Έχει τύχει, γιατί μόνο θα τύχει, κι έχω δει κάποιες φορές ωραία τοπία. Κι έχει τύχει τις πιο πολλές φορές να τα δω μόνος μου. Αν είχα αληθινό ταλέντο θα προσπαθούσα να σας τα περιγράψω αλλά δεν έχω. Και δεν πειράζει κιόλας. Όταν έφτασα στη Θήβα ήμουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στη γη(και χρησιμοποιώ τις υπερβολές πολύ δύσκολα). Όταν έφυγα ήμουν ο πιο δυστυχισμένος. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------. Γιατί πάντα ξεκινάω μόνος μου να δω τι υπάρχει πίσω από τον τάδε λόφο, πέρα από τον πέρα δρόμο; Γιατί δεν ακολουθεί κανείς; Δεν κάνω καλή παρέα;

Παράγραφος δεύτερη,

Υπότιτλος: («Εσύ θα κάνεις το καλύτερο για σένα, εγώ θα κάνω το καλύτερο για μένα και να δούμε στο τέλος ποιος θα πάρει τη χήνα»)

15:32:04  Άνοιξε παράθυρο – πάρε το κομμάτι(προσοχή καίει) – κλείσε το παράθυρο(γρήγορα!) – άφησε το κομμάτι στον πάγκο να κρυώσει μαζί με τα άλλα – πάρε το τελευταίο της σειράς(το πιο κρύο) – ξύσε με το μαχαιράκι τα παράταιρα(πρόσεχε μην κοπείς) – βάλτο στο κουτί(πόσα έχεις τώρα;) – 17.

15:32:37  Άνοιξε παράθυρο – πάρε το κομμάτι(προσοχή καίει) – κλείσε το παράθυρο(γρήγορα!) – άφησε το κομμάτι στον πάγκο να κρυώσει μαζί με τα άλλα – πάρε το τελευταίο της σειράς(το πιο κρύο) – ξύσε με το μαχαιράκι τα παράταιρα(πρόσεχε μην κοπείς) – βάλτο στο κουτί(πόσα έχεις τώρα;) – 18.
(θεέμουδιψάω)
15:33:10  Άνοιξε παράθυρο – πάρε το κομμάτι(προσοχή καίει) – κλείσε το παράθυρο(γρήγορα!) – άφησε το κομμάτι στον πάγκο να κρυώσει μαζί με τα άλλα – πάρε το τελευταίο της σειράς(το πιο κρύο) – ξύσε με το μαχαιράκι τα παράταιρα(πρόσεχε μην κοπείς) – βάλτο στο κουτί(πόσα έχεις τώρα;) – 19.

15:33:43  Άνοιξε παράθυρο – πάρε το κομμάτι(προσοχή καίει) – κλείσε το παράθυρο(γρήγορα!) – άφησε το κομμάτι στον πάγκο να κρυώσει μαζί με τα άλλα – πάρε το τελευταίο της σειράς(το πιο κρύο) – ξύσε με το μαχαιράκι τα παράταιρα(πρόσεχε μην κοπείς) – βάλτο στο κουτί(πόσα έχεις τώρα;) – 20.
«Ο Αμίρ να επικοινωνήσει με το 112!»
15:34:16  Άνοιξε παράθυρο – πάρε το κομμάτι(προσοχή καίει) – κλείσε το παράθυρο(γρήγορα!) – άφησε το κομμάτι στον πάγκο να κρυώσει μαζί με τα άλλα – πάρε το τελευταίο της σειράς(το πιο κρύο) – ξύσε με το μαχαιράκι τα παράταιρα(πρόσεχε μην κοπείς) – βάλτο στο κουτί(πόσα έχεις τώρα;) – 21.

15:39:53  Άνοιξε παράθυρο – πάρε το κομμάτι(προσοχή καίει) – κλείσε το παράθυρο(γρήγορα!) – άφησε το κομμάτι στον πάγκο να κρυώσει μαζί με τα άλλα – πάρε το τελευταίο της σειράς(το πιο κρύο) – ξύσε με το μαχαιράκι τα παράταιρα(πρόσεχε μην κοπείς) – βάλτο στο κουτί(πόσα έχεις τώρα;) – 32.

15:40:36  Άνοιξε παράθυρο – πάρε το κομμάτι(προσοχή καίει) – κλείσε το παράθυρο(γρήγορα!) – άφησε το κομμάτι στον πάγκο να κρυώσει μαζί με τα άλλα – πάρε το τελευταίο της σειράς(το πιο κρύο) – ξύσε με το μαχαιράκι τα παράταιρα(πρόσεχε μην κοπείς) – βάλτο στο κουτί(πόσα έχεις τώρα;) – 33.
(τιώραείναι;)
16:02:55  Άνοιξε παράθυρο – πάρε το κομμάτι(προσοχή καίει) – κλείσε το παράθυρο(γρήγορα!) – άφησε το κομμάτι στον πάγκο να κρυώσει μαζί με τα άλλα – πάρε το τελευταίο της σειράς(το πιο κρύο) – ξύσε με το μαχαιράκι τα παράταιρα(πρόσεχε μην κοπείς) – βάλτο στο κουτί(πόσα έχεις τώρα;) – 74.

16:10:02  Άνοιξε παράθυρο – πάρε το κομμάτι(προσοχή καίει) – κλείσε το παράθυρο(γρήγορα!) – άφησε το κομμάτι στον πάγκο να κρυώσει μαζί με τα άλλα – πάρε το τελευταίο της σειράς(το πιο κρύο) – ξύσε με το μαχαιράκι τα παράταιρα(πρόσεχε μην κοπείς) – βάλτο στο κουτί(πόσα έχεις τώρα;) – 88.

16:16:07  Άνοιξε παράθυρο – πάρε το κομμάτι(προσοχή καίει) – κλείσε το παράθυρο(γρήγορα!) – άφησε το κομμάτι στον πάγκο να κρυώσει μαζί με τα άλλα – πάρε το τελευταίο της σειράς(το πιο κρύο) – ξύσε με το μαχαιράκι τα παράταιρα(πρόσεχε μην κοπείς) – βάλτο στο κουτί(πόσα έχεις τώρα;) – 99.
(γρήγορακαινούργιακούτα)
16:17:08  Άνοιξε παράθυρο – πάρε το κομμάτι(προσοχή καίει) – κλείσε το παράθυρο(γρήγορα!) – άφησε το κομμάτι στον πάγκο να κρυώσει μαζί με τα άλλα – πάρε το τελευταίο της σειράς(το πιο κρύο) – ξύσε με το μαχαιράκι τα παράταιρα(πρόσεχε μην κοπείς) – βάλτο στο κουτί(πόσα έχεις τώρα;) – 1.

Ναι. Αυτό για 8 ώρες.

Παράγραφος τρίτη,

Υπότιτλος: («Δεν έχω γνωρίσει χειρότερο άνθρωπο από εμένα, στο λέω. Από την άλλη όμως δεν έχω γνωρίσει και άλλο άνθρωπο»)

Για αυτό μιλώ μόνο σε μένα
για μένα
και για σένα
και για όλους τους υπόλοιπους.

Και για αυτό είναι  οι τρεις στροφές χαμένες,
έτσι,
γιατί τις έσβησα.

Γνώρισα ανθρώπους που είναι διαφορετικοί,
αυτοί οι συγκεκριμένοι δεν με θέλουν για παρέα,
δεν έχω ξανασυναντήσει όμοιους τους,
έχεις ξανακούσει εσύ ανθρώπους
να μη θέλουν να με κάνουνε παρέα;

 Ξεφεύγω από το στυλ του θλιμμένου
γιατί δεν είμαι,
και κυρίως,
γιατί δεν πουλάει τόσο πια

θα λέω αστεία,
θα γελάτε,
θα γελάω,
θα περνάτε καλά,
θα γελάω,
θα μεγαλώνετε,
θα γελάω,
θα ωριμάζετε,
θα γελάω,
θα γερνάτε,
θα γελάω,
θα σωριάζεστε,
θα γελάω,
θα είστε νεκροί,
κι εγώ ακόμα θα γελάω.

Όχι από κακία,
αλλά από απλή αγορίστικη απροσεξία.

Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

Αποφορά, αποφορά θανάτου και μου αρέσουν πολύ οι παρενθέσεις (μέρος 2ο) - υπότιτλος: Απεχθάνομαι Τα Κεφαλαία - υποϋπότιτλος: νιώθω ουδέτερα για την ψυχοπάθεια - Και τελευταίος *****τιτλος: Λατρεύω τη συμμετρία(σε όλες της τις μορφές)

Μας ξεγέλασα. Σκάσε, σκάω, σκας, βλέπω, βλέπεις, δες, φεύγω, φεύγεις, φύγε, αν, πως ,να, και, συν, ισχύει, κλειν'νταμ, αχχχχχ... λαδόκαμπος.

Σχεδιάζω να γράψω λέξεις στην τύχη και να δω αν θα είναι τυχαίες τελικά.

λοιπόν αρχίζω

τρία γράμματα φως ψυχή παπαρίζου ζιγκολό θανάσης ονόματα και αριθμοί κάτι δανεικό κάτι μπλε παντρειές και τα συναφή χωρίς λόγο και αιτία επαναστάτες αφού όλα είναι καλά παμ ντι νταμ ντι νταμ όταν είναι η ώρα για το γεύμα είναι που τους ακούω να μιλάνε σαν και μένα να μιλάνε και να λένε πως πεινάνε στίχοι στιχάκια για τα τόσα τα παιδάκια που με βλέπουν και γελάνε αδικία δεν τους ρίχνω κάτι θα 'δαν και πονάνε γιατί γελάς γελώ γελά και η προστακτική μας χαιρετά σαν αητός χωρίς φτερά εγώ τον γράφω με ήτα μη μου τη μπαίνεις γιατί θα σου κλείσω σουίτα στο ραπ τα χρωστάω όλα θα πεθάνεις αν δεν κάνεις ραπ σύντομα σε προειδοποιήσα μην πεις όχι εγώ δεν λέω όχι αν είναι όμορφη η αντίπαλος μου στα γκούντις μια φορά είχε κάνει λάθος παραγγελία και δεν με πείραξε επειδή την είχα ερωτευτεί για κανα 2λεπτο  που την είδα και μετά την ξέχασα ασφαλώς πέρασαν χρόνια απο τότε το θέμα είναι αν πέρασαν μέσα μου αν άλλαξα αν με ρωτάς δεν ξέρω αλλά δεν ξέρω πολλά γνωρίζω μόνο για όσα ρωτώ και δεν ρωτάω για τίποτα δεν μ αρέσει να σου μιλάω μ αρέσει να μιλάω μόνος μου γιατί δεν μου φέρνω αντίρρηση ποιός να ξέρει πόσο γρήγορα έγραψα μέχρι εδώ σταμάτησα μόνο για 1-2 δευτερόλεπτα και για να βάλω τους αριθμούς γιατί απο γράμμα σε αριθμό αργώ κι εγώ και η Αργώ με τους αργοναύτες και το δέρας που δεν ξέρω αν έμαθες τα νέα αλλά θα μας φάει τους πελάτες

τώρα κόλλησα για λίγο

μισό αν διορθώσω τα παραπάνω λίγο και επιστρέφω για μια ακόμη προσπάθεια

διόρθωσα

αξιοσέβαστος μικρός αριθμός λαθών

πάμε ξανά

λοιπόν αρχίζω

διατάσεις πόδι αρχίδια και πόνοι παντού λες και φταίει η ηλικία ανόητα αν είναι έτσι γιατί δεν πονάνε όλοι μόνο εγώ πονάω και μαζί μου όλοι όσοι με βλέπουνε να γελάω σα χαζό το χρωστάω στη φίλη μου αυτό που βαριόταν στα άπειρα μόρια όχι κάτσε εγώ βαριόμουν τελικά ή έτσι έστω νόμιζε αλλά έκανε λάθος δεν βαρέθηκα στιγμή ποτέ εκεί πάνω μόνο μια φορά που δεν θυμάμαι ποιά είναι ίσως να μην υπήρξε και ποτέ αλλά αυτά πέρασαν πέρασα κι εγώ και τώρα θα γιατρευτούμε από αλλού και σιγά τα λάχανα δηλαδή έχω περάσει χειρότερα εγώ που με βλέπεις έχω πέσει με το ποδήλατο και ήμουν στο τσακ αλλά δεν έκλαψα γιατί το 'παιζα άντρας και τότε και γενικά και στον ερυθρό που πέθανε ένας δίπλα μου πολύ άντρας τι αν σου πω αλλά πέρασε κι αυτό και έγραψα ξανά κείμενα και τα δημοσίευσα και τα είδατε και τα είδανε και τα είδα κι εγώ και τα βλέπουνε όλοι και κλαίμε όλοι μαζί για τη μοναξιά που νιώθουμε και δεν υπάρχει σωτηρία και κλάψτε γαμώ την πουτάνα μου που λέει και ένα κείμενο μου γιατί οι αυτοαναφορές είναι και γαμώ και χιπ και γουατέβερ πάλι καθυστερώ γιατί και τα γκρίκλις είναι σκατά σιχαίνομαι τα πάντα σήμερα αύριο χτες κάποιες μέρες της εβδομάδας και σιχάθηκα σήμερα που βλέπαμε βίντεο γιατί ο κόσμος έχει σαπίσει από τα μέσα του και ανέβάζει στο γιουτιουμπ μαλακίες και είναι απαράδεκτα όλα και μα καλά δεν κάνετε εμετό που υπάρχουν αυτά ποιος πολιτισμός και αηδίες ξεπεσμός και σκατά παντού και θες να πεις ένα τραγούδι που μοιάζει σοβαρό και ντρέπεσαι γιατί θα σε δουλέψουν όλοι θα σε κατεβάσουν στο επίπεδο τους και θα σου λένε οτι είσαι καραγκιόζης και θα είσαι γιατί αφού είναι όλοι ζώα εσύ γιατί το παίζεις άνθρωπος και δεν ισχύει γιατί ναι υπάρχει αντικειμενικό και το ξέρω εγώ και κάποιοι άλλοι και υπάρχει και θα το πιστεύω μέχρι να πεθάνω και γαμιέστε ρε τσάκωνα πες ναι γιατί αθλούμαι πρόβλημα α πρόβλημα έ το πα και πριν άντε γαμηθείτε δεν έχω πρόβλημα με κανέναν και ούτε έχω να χάνω γιατί αλήθεια πεισμώνω και ο θυμός μου παντα μένει μέσα στο γήπδο γιατί ειμαι πολιτισμένος κωλόζωα

αυτά

υπήρχαν κι άλλα αλλά τα χέρια μου δεν φτάνουν το μυαλό μου ούτε στη μισή ταχύτητα

"ρε μαρία; αφού ήταν έτσι γιατί δεν το χαλάγαμε τόσα χρόνια;"

Αποφορά, αποφορά θανάτου και μου αρέσουν πολύ οι παρενθέσεις (μέρος 1ο)

Έαω 5 ευρώ στο πορτοφόλι μου. Και εννοώ ακριβώς ο,τι λέω. Έχω 5 νομίσματα του ενός ευρώ στο πορτοφόλι μου. Σχεδίαζα να φάω σπίτι σήμερα. Αλήθεια. Αλλά δεν έχουμε φαί. Τι ειρωνία. Θα φάω έξω λοιπόν. Πάω τώρα. Η συνέχεια μόλις γυρίσω.

Κυριακή 25 Αυγούστου 2013

https://www.youtube.com/watch?v=acxnmaVTlZA



Όλοι ρωτάνε να μάθουν τα μυστικά. Πφφφφ. Τι ανοησίες. Αν ήθελες να τα μάθεις θα τα μάθαινες. Εγώ έχω τη δύναμη να μαθαίνω τα πάντα. Γιατί μπορώ να ρωτήσω και κανείς δεν μπορεί να μη μου πει. Ο λόγος που δεν ξέρω τα πάντα είναι επειδή δεν έχω ρωτήσει ακόμα. Σκοπεύω να πιάσω και 2η δουλειά. Για λίγο έστω. Για να είμαι αυτός ο προκομμένος που σπουδάζει και κάνει 2 δουλειές ταυτόχρονα. Έστω για μια βδομάδα να το κάνω. Δεν το κάνω για τα λεφτά, λεφτά δεν θα βγάλω έτσι κι αλλιώς. Το κάνω για να μπορώ μετά να κάθομαι χωρίς πολλές τύψεις. Σε ένα βιβλίο το διάβασα σαν προκαταβολική άφεση αμαρτιών. Πράγμα που μας οδηγεί στο να πούμε την τεμπελιά αμαρτία. Ποιους όμως;
Να αυτές τις ερωτήσεις έχω βαρεθεί. Με έχουν κουράσει απεριόριστα. Πάντα πρέπει να εξηγείς. Τι εννοείς, πως το εννοείς, τι σημαίνει για σένα αυτή η λέξη γιατί μπορεί να σημαίνει κάτι άλλο για άλλον. Τέτοια. Τέτοια κουραστικά. Κι εγώ πρέπει να ρωτάω μέχρι να κουραστώ. Παίρνεις μια φράση. Και τη γδύνεις. Όχι σιγά και αισθησιακά, έχω σταματήσει να είμαι αργός καιρό τώρα. Της σκίζεις τα ρούχα, ρωτάς όλο και πιο βαθιά, χώνεις τη μούρη σου στα σπλάχνα της και ρωτάς, ρωτάς κι άλλο, ρωτάς μέχρι να μην υπάρχει απάντηση αλλά δεν φτάνει, γιατί είσαι περίεργος και θες τσιμεντένια βάση της έννοιας της έννοιας της έννοιας της έννοιας της έννοιας της έννοιας της έννοιας αυτού που ξεκίνησες να σκέφτεσαι. Ώσπου τα παρατάς γιατί κουράστηκες και λύση δε βρήκες. Και σε σαθρό έδαφος δεν χτίζεις γιατί σου γίνεται το σπίτι ερείπια και πρέπει να ξαναχτίσεις. Λες, δεν πειράζει, θα ξαναχτίσεις. Μα περνάει ο καιρός και γερνάς και κάθε που ξαναχτίζεις συμβιβάζεσαι με όλο και λιγότερα δωμάτια και λιγότερα παράθυρα, λιγότερες ανέσεις, λιγότερα θέλω ικανοποιημένα.
Τι εννοώ; Τι εννοείς; Τι θα σκεφτώ; Τι θα σκεφτείς; Ψάχνεις πάντα να βρεις το τελευταίο στοιχείο, που αλυσιδωτά θα σου επιβεβαιώσει όοοολα τα υπόλοιπα, και δεν θα έχεις καμία απορία μετά, και δεν το βρίσκεις. Δεν θα το βρεις ποτέ. Και αν δεν μπορείς να ζήσεις με αυτό κανείς δεν σε αναγκάζει.
Ευτυχώς κανείς δεν σε αναγκάζει να ζεις. Ευτυχώς είπα; Μαλακία είπα. Δυστυχώς εννοούσα. Αν σε αναγκάζουν να ζήσεις, δεν το σκέφτεσαι πολύ. Ζεις, γιατί έτσι σου λένε. Δεν σε πειράζει. Αν είσαι ελεύθερος να διαλέξεις όμως, την παθαίνεις. Σαν το πανεπιστήμιο και το σχολείο ένα πράγμα. Όταν έπρεπε να πηγαίνεις μια χαρά ήτανε. Όταν σου δώσανε ελευθερία απλά τα γάμησες όλα γιατί είσαι ένα ζώο. Είσαι, ακόμα και μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια, ένα ηλίθιο ζώο. Ντύνεσαι καλύτερα, δεν αμφιβάλλω, και τρως σίγουρα καλύτερο φαί(σε κάποιες χώρες) αλλά ζώο νον-δε-λες. Θα αλλάξω παράγραφο τώρα.
Άλλαξα. Αν υπάρχει κάτι που σίγουρα δεν φθίνει με την πάροδο του χρόνου είναι το χιούμορ. Δεν ξέρω αν συμφωνείτε. Θα ξανά – αλλάξω παράγραφο.
Ξανά – άλλαξα. Αν υπάρχει κάτι που σίγουρα δεν φθίνει με την πάροδο του χρόνου είναι το κακό χιούμορ. Δεν ξέρω αν συμφωνείτε.
Μου είπε κάποιος ότι δεν πρέπει να στεναχωριέμαι που ο κόσμος, έτσι όπως τον βλέπω τουλάχιστον, είναι σκατά. Δεν βρίσκω πολύ νόημα σε αυτή τη συμβουλή. Δηλαδή να τα πάρουμε με τη σειρά(ελπίζω να μη βαρεθήκατε, το έχω αυτό το άγχος). Παραδέχεσαι, μες στη μακροθυμία σου, ότι ο κόσμος είναι μια μεγάλη μαλακία, ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν κάποιο πρόβλημα και φέρονται τόσο άσχημα, ότι αν προσπαθείς να δείξεις ανιδιοτέλεια σε αποκαλούν ηλίθιο και όλα αυτά τα φαντασμαγορικά. Το παραδέχεσαι. Στο λέω και λες ναι. Και αμέσως μετά(μιλάμε για δευτερόλεπτα) μου λες: «ε, εντάξει αλλά μη στεναχωριέσαι, προσπάθησε εσύ να είσαι καλά». Πώς να είμαι καλά γαμώ την(απ ότι φαίνεται) παράλληλη πραγματικότητα που ζεις; Με το να μην ασχολούμαι με άλλο ανθρώπινο ον; Μόνο έτσι γίνεται. Αλλά δεν γίνεται γιατί σχηματίζουμε κοινωνίες εδώ και λίγο καιρό κι εγώ είμαι υπέρ των ηθών και των εθίμων από μικρός. Ζώον. Αυτό που μου προτείνεις είναι ουσιαστικά να κοιτάξω την πάρτη μου. Αυτό που κάνεις κι εσύ. Γιατί θες να με κάνεις σαν και σένα; Και για όσους απορούν, ναι, με φωνάζουν Χριστό στον ελεύθερο μου χρόνο.
Χριστός. Δεν είναι και πολύ καλό όνομα, γενικά.

Πέμπτη 22 Αυγούστου 2013

https://www.youtube.com/watch?v=1JWDB7w7JO0



Όσο περνούν οι μέρες. Γυρνούν όλοι από εκεί που ήταν. Σε αυτό που είναι. Βλέπω το κοπάδι του σκάιπ να ξαναμαζεύεται. Στο φβ αρχίζουν ξανά οι συζητήσεις. Εγώ ξαναρχίζω τα γραφικά μέηλ. Όλα παίρνουν την φυσιολογική τους μορφή ξανά. Ξανάρχισα να ξυπνώ το μεσημέρι και να κοιμάμαι στις 4. Ή θα σας κάνω ανθρώπους ή θα με κάνετε ζώο. Μέση λύση δεν υπάρχει. Ζώα.

Τετάρτη 21 Αυγούστου 2013

https://www.youtube.com/watch?v=ZRVsHrtG6Xs



Θα έπρεπε να κάνω εργασία τώρα. Για αυτό ξανάρχισα αυτή τη μαλακία. Για να μην κάνω την άλλη μαλακία. Και γιατί σε μια βδομάδα αρχίζω τη μεγάλη μαλακία. Και γιατί σ’ αυτή τη μαλακία που ζούμε όλα είναι μαλακία. Απλά σταματάνε να είναι μαλακία που και που για λίγο για να μην απελπιστείς και πεις: Ε, όλα μαλακία είναι, θα πάω να πεθάνω. Ούτως ώστε να συνεχίσεις τη μαλακία σου ως το τέλος για να μπορούμε να πούμε μετά ότι έζησες καλά, είδες πράγματα, πρόσφερες πράγματα και όλα ήταν καλά μέχρι που πέθανες. Θα σου ‘λεγα τώρα τι έγινε μέχρι που πέθανες αλλά δεν θέλω να βρίζω πολύ. 

Δεν μπορώ να ακούω επαναστατικά τραγούδια άλλο. Με στεναχωρούν υπερβολικά. Χτες που πήγαινα προς τα οπτικά στα Λιόσια είδα τον παππού μου. Του κάνω «έλα ρε παππού τι έγινε;» και μου κάνει « έλα ρε Γιωργάκη, καλά, πάω στο καφενείο να παίξω κάνα τάβλι». Πάντα με το ριζοσπάστη στη μασχάλη ο παππούς, ωραίος τύπος. Πάντα πίστευα ότι ο παππούς έκρυβε καλάσνικοφ από το 40’ στο πατάρι αλλά τελικά όταν πέθανε δεν βρήκαμε τίποτα. Ή τουλάχιστον δεν βρήκα εγώ. Όχι ότι έψαξα βέβαια. Φεύγοντας λοιπόν του φωνάζω «Άντε γεια παππού τα λέμε!». Πριν απομακρυνθώ αρκετά ακούω την απάντηση του: Πότε θα γράψεις τίποτα καλό να διαβάσουμε; 

Ποτέ.

Δεν με βασανίζουν τύψεις πολλές τώρα. Αυτό είναι καλό. Βάζει τα πράγματα σε πιο στέρεα βάση, δίνει επιλογές που δεν υπήρχαν και έχω απέναντι μου κάποιον που δύναται να καταλάβει καλά τι εννοώ. Για αυτό σε συμπαθώ. 

Την Τρίτη, κατά τις 2μμ παρά, σχεδιάζω να πεθάνω. Θα αναστηθώ μετά τις 10μμ, σας το λέω αν θέλετε να πάμε κάνα σινεμά. Μετά την ανάσταση πάντα έχω όρεξη για βόλτα(και φαγητό φυσικά).
Πες με βλάσφημο αλλά άναψα κερί στην παναγία της Τήνου. Η μαμά μου και η γιαγιά μου με έβαλαν. Θα μπορούσα να μην πάω, θα μπορούσα να τους πω ότι πήγα ψέματα αλλά επίσης σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να πάω, οπότε πήγα και (υποθέτω) δεν πέθανε κανείς, ούτε η εκκλησία μας έκανε περισσότερο το μυαλό χυλό με τα 20 λεπτά μου.

Δεν σ’ αρέσει που ρωτάω και απαντάω μόνος μου; Το κάνω συνέχεια. Ακόμα και όταν μιλάμε μεταξύ μας πριν ρωτήσω εσένα απαντάω σε μένα στην υποτιθέμενη ερώτηση και μετά ψάχνω να βρω αν είναι καλή ερώτηση για να την κάνω τελικά. Όχι, δεν θεωρώ πιθανό η συζήτηση να βγει έξω από αυτά που προέβλεψα. Νάτο πάλι το έκανα.

Μόλις απολυθώ από τη δουλειά μου θα ανέβω στην αγαπημένη μου πόλη. Κάποια στιγμή υποθέτω θα σταματήσει να είναι η αγαπημένη μου πόλη αλλά μέχρι τότε έχουμε καιρό. 

Μέχρι να απολυθώ θα μπορώ να κατεβαίνω σε απεργίες με το κεφάλι ψηλά. Δεν είναι πολλά αλλά είναι κάτι.

Πέμπτη 1 Αυγούστου 2013

Ρε δεν με ενδιαφέρετε ρε



Νιώθω να κονταίνω ένα εκατοστό τη φορά. Να χάνω, με κάθε μέρα, άλλη μια ακόμα. Να ιδρώνω μαζί με το νερό και το αίμα μου λίγο λίγο. Όταν χέζω, βγάζω και λίγα από τα όργανα μου. Κομμάτι κομμάτι. Με κάθε εκπνοή βγαίνει όλο το οξυγόνο και μένει μόνο το διοξείδιο μέσα μου. Και δηλητηριάζομαι. 

Αν μιλάς και δεν σ’ ακούει κανείς τσάμπα μιλάς, ε;

Δεν σου λέω γιατί δεν σε ενδιαφέρουν. Εγώ το ξέρω, εσύ δεν το ξέρεις ακόμα. Πήρα την τελευταία Καρέτα Καρέτα και την έψησα και την έφαγα. Και την τελευταία φώκια Μονάχους Μονάχους την πάτησα καταλάθος. Πήρα ένα πράγμα, το έσπασα, το έφτυσα και μετά του είπα να μην είναι έτσι γιατί θα μπορούσα να του έχω κάνει και χειρότερα. Και με πίστεψε το ηλίθιο. Ευτυχώς τώρα δεν θέλει ούτε να με βλέπει.

Σχεδιάζω να κάνω το ίδιο και με σένα, σε προειδοποιώ.

Τώρα όμως ακούω το τραγούδι σου. Αυτής που σου μοιάζει, έστω. Είναι καλό. Με φοβίζει όμως αρκετά. Αν μου μάθεις να μη φοβάμαι πολύ, θα αποδειχτώ πολύ καλός σύντροφος στο ταξίδι σου, στο λέω να το γνωρίζεις. Όσο αντέξω όμως γιατί τα πόδια μου , όπως ξέρεις, δεν είναι και στα καλύτερα τους. 

Πότε θα σταματήσουν οι άνθρωποι να ενδιαφέρουν ο ένας τον άλλον; Είναι ανόητη συνήθεια. 

Πότε θα γυρίσεις μωρεεε; Στην αρχή ήταν αστείο αλλά τώρα κουράστηκα. Και σε 4.30 ώρες ξυπνάω για δουλειά. Και βαριέμαι. Ω, πόσο θα με βαρεθείς όταν γυρίσεις. Ω, θεέ μου, πόσο;

Πολύ

Πολύ

Πολύ


Πολλή

Πολλή

Πολλή