Θα έπρεπε να κάνω εργασία τώρα. Για αυτό ξανάρχισα αυτή τη
μαλακία. Για να μην κάνω την άλλη μαλακία. Και γιατί σε μια βδομάδα αρχίζω τη
μεγάλη μαλακία. Και γιατί σ’ αυτή τη μαλακία που ζούμε όλα είναι μαλακία. Απλά
σταματάνε να είναι μαλακία που και που για λίγο για να μην απελπιστείς και πεις:
Ε, όλα μαλακία είναι, θα πάω να πεθάνω. Ούτως ώστε να συνεχίσεις τη μαλακία σου
ως το τέλος για να μπορούμε να πούμε μετά ότι έζησες καλά, είδες πράγματα,
πρόσφερες πράγματα και όλα ήταν καλά μέχρι που πέθανες. Θα σου ‘λεγα τώρα τι
έγινε μέχρι που πέθανες αλλά δεν θέλω να βρίζω πολύ.
Δεν μπορώ να ακούω επαναστατικά τραγούδια άλλο. Με
στεναχωρούν υπερβολικά. Χτες που πήγαινα προς τα οπτικά στα Λιόσια είδα τον
παππού μου. Του κάνω «έλα ρε παππού τι έγινε;» και μου κάνει « έλα ρε Γιωργάκη,
καλά, πάω στο καφενείο να παίξω κάνα τάβλι». Πάντα με το ριζοσπάστη στη μασχάλη
ο παππούς, ωραίος τύπος. Πάντα πίστευα ότι ο παππούς έκρυβε καλάσνικοφ από το
40’ στο πατάρι αλλά τελικά όταν πέθανε δεν βρήκαμε τίποτα. Ή τουλάχιστον δεν
βρήκα εγώ. Όχι ότι έψαξα βέβαια. Φεύγοντας λοιπόν του φωνάζω «Άντε γεια παππού
τα λέμε!». Πριν απομακρυνθώ αρκετά ακούω την απάντηση του: Πότε θα γράψεις τίποτα
καλό να διαβάσουμε;
Ποτέ.
Δεν με βασανίζουν τύψεις πολλές τώρα. Αυτό είναι καλό. Βάζει
τα πράγματα σε πιο στέρεα βάση, δίνει επιλογές που δεν υπήρχαν και έχω απέναντι
μου κάποιον που δύναται να καταλάβει καλά τι εννοώ. Για αυτό σε συμπαθώ.
Την Τρίτη, κατά τις 2μμ παρά, σχεδιάζω να πεθάνω. Θα αναστηθώ
μετά τις 10μμ, σας το λέω αν θέλετε να πάμε κάνα σινεμά. Μετά την ανάσταση
πάντα έχω όρεξη για βόλτα(και φαγητό φυσικά).
Πες με βλάσφημο αλλά άναψα κερί στην παναγία της Τήνου. Η
μαμά μου και η γιαγιά μου με έβαλαν. Θα μπορούσα να μην πάω, θα μπορούσα να τους
πω ότι πήγα ψέματα αλλά επίσης σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να πάω, οπότε πήγα και (υποθέτω)
δεν πέθανε κανείς, ούτε η εκκλησία μας έκανε περισσότερο το μυαλό χυλό με τα 20
λεπτά μου.
Δεν σ’ αρέσει που ρωτάω και απαντάω μόνος μου; Το κάνω
συνέχεια. Ακόμα και όταν μιλάμε μεταξύ μας πριν ρωτήσω εσένα απαντάω σε μένα
στην υποτιθέμενη ερώτηση και μετά ψάχνω να βρω αν είναι καλή ερώτηση για να την
κάνω τελικά. Όχι, δεν θεωρώ πιθανό η συζήτηση να βγει έξω από αυτά που
προέβλεψα. Νάτο πάλι το έκανα.
Μόλις απολυθώ από τη δουλειά μου θα ανέβω στην αγαπημένη μου
πόλη. Κάποια στιγμή υποθέτω θα σταματήσει να είναι η αγαπημένη μου πόλη αλλά
μέχρι τότε έχουμε καιρό.
Μέχρι να απολυθώ θα μπορώ να κατεβαίνω σε απεργίες με το
κεφάλι ψηλά. Δεν είναι πολλά αλλά είναι κάτι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου