Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

Το πρώτο μου βιβλίο το λέγανε Στάλιν. Το δεύτερο θα το πω: "Κρέμα τον Χρουτσώφ"(από την κρεμάλα όχι το γάλα)



Μέρος 2ο

«Πρώτα αυτοί, αύριο εμείς»

(Παφ! Σφαλιάρα.
-Τι θα πει, σήμερα αυτοί αύριο εμείς;
Παφ!
-Τι θα πει, σήμερα αυτοί αύριο εμείς;
Παφ!
-Τι θα πει, σήμερα αυτοί αύριο εμείς;
Παφ.)

                Είναι η 427 μέρα δουλειάς μου σαν ειδικός ανακριτής της κρατικής υπηρεσίας ασφάλειας και ειρήνης. Ακόμα δεν μπορώ να συνηθίσω τις ανακρίσεις. Πρέπει να είναι ο τριακοστός έβδομος που ανακρίνω σήμερα. Πάντα η ίδια ρουτίνα. Παίρνεις το φάκελο, διαβάζεις το λόγο που βρίσκεται εδώ, συνέλευση για την κατεύθυνση της ανάκρισης, αποφάσεις, πλάνο και μετά στο δωμάτιο ανάκρισης 17. Στο φάκελο του σήμερα έγραφε: «Αδικαιολόγητες νοοτροπίες ατομικισμού και απομόνωσης». Τι θα πει αυτό; Παρακάτω διάβαζα πως κατά τη διάρκεια συνελεύσεων στο σωματείο του(σωματείο μηχανικών στη χημική βιομηχανία) στην τοποθέτηση του ανέφερε τη φράση: «Σήμερα αυτοί, αύριο εμείς». Η αναφορά εξηγεί παρακάτω: «Αποφασίστηκε να μεταφερθεί ο Γ. Κ. για ανάκριση στο τμήμα ασφάλειας και ειρήνης καθώς σε ανάλυση και σε συζήτηση μαζί με τον συγκεκριμένο εργαζόμενο θεωρήθηκε πως η ανάλυση των κοινωνικών προβλημάτων και οι πιθανές αντιμετωπίσεις αυτών από τη δική του σκοπιά παρουσιάζουν μια τάση εξατομίκευσης παραπάνω από το αποδεκτό, έναν ανεπίτρεπτο διαχωρισμό των κοινωνικών ομάδων κατά προσωπική προτίμηση και χωρίς αντικειμενικά κριτήρια. Ειδικότερα η φράση «σήμερα αυτοί αύριο εμείς» προσδίδει φασιστικό χαρακτήρα στη θεώρηση του συνάδελφου καθώς η φράση αυτή καθαυτή έχει επικίνδυνο υπόβαθρο με την έννοια του διαχωρισμού του «εμείς» από το σύνολο, δίνοντας μάλιστα και προτεραιότητα στην έννοια της φιλικά προσκείμενης κοινωνικής ομάδας του «εμείς». Σύμφωνα με τις τελευταίες αποφάσεις των εργαζομένων στις κύριες γραμμές παραγωγής και μεταποίησης, το σύνολο του εργαζόμενου λαού έχει χρέος να παλεύει και να δρα σύσσωμο, πέρα από διακρίσεις και εξατομικεύσεις. Πιστεύουμε πως, ο εν αναφορά συνάδελφος δεν ακολουθά σωστά αυτή την απόφαση βάζοντας σε κίνδυνο την νέα μας οικοδόμηση. Για αυτό το λόγο αναθέτουμε στο γραφείο ανακρίσεων της υπηρεσίας ασφάλειας και ειρήνης να ανακρίνει το συνάδελφο και να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα σχετικά με τους λόγους και τα ερεθίσματα τα οποία ώθησαν τον ανακρινόμενο στο να ακολουθήσει αλλά και να παραθέσει αυτές τις ιδέες, αλλά και φυσικά προτάσεις για την αντιμετώπιση και εξάλειψη των λόγων αυτών».
                Μάλιστα. Δεν διαφωνώ. Αλλά όσο και να ρωτήσεις, όσο και να επιμείνεις μια καρφωμένη ιδέα δεν μπορείς να τη βγάλεις από το μυαλό του άλλου. Υπόδειγμα εργαζόμενου, με πολύ σταθερή απόδοση και εξαιρετικό χαρακτήρα. Τι να του πεις; Α ναι, είσαι κολλημένος σε μικροαστικές ιδέες που παραπέμπουν σε φασιστικά ιδεώδη και πρέπει να τα αποβάλλεις; Ότι είσαι ένα με όλους τους υπόλοιπους και άρα δεν υπάρχει το «αυτοί» και το «εμείς»; Ότι και εμείς να είμαστε καλά, αν υποφέρουν οι «αυτοί» τότε πρέπει να υποφέρουμε και εμείς μέχρι να μην υποφέρει κανείς;  
                Βαθιά ανάσα. Ξαναμπαίνω μέσα. Με κοιτάει.
-Συνάδελφε γιατί είμαι εδώ;
-Δεν γνωρίζεις;
-Δεν μου εξήγησαν ικανοποιητικά όταν με μετέφεραν.
-Πιστεύεις ότι σου φέρθηκαν άδικα.
-Όχι.
-Πως κι έτσι; Αφού δεν γνωρίζεις το λόγο που σε έφεραν εδώ.
-Έχω εμπιστοσύνη στην οργάνωση.
-Είσαι εδώ επειδή έχεις μείνει πίσω. Ήσουν, ας πούμε επικίνδυνος.
-Συνάδελφε κινδυνεύω;
-Όχι. Εμείς κινδυνεύουμε από σένα. Δεν άκουσες τι σου είπα;
 

Τέλος 2ου μέρους


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου