Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2014

http://www.youtube.com/watch?v=bUydnU4pvs4




Δεν υπάρχουν πουθενά αναγκαιότητες, παντού υπάρχουν δυνατότητες. Ο άνθρωπος, ως κύριος των δυνατοτήτων αυτών, είναι αυτός που αποφασίζει για την αξιοποίηση τους. Η άποψη αυτή, με την αναστροφή που συνεπάγεται, βάζει σε πρώτη μοίρα τον άνθρωπο και όχι πλέον τη γη, την επίδραση του κλίματος ή τις καθοριστικές συνθήκες που ισχύουν σε κάθε περιοχή.[1]

Ο σοσιαλισμός σαν εργαλείο ανύψωσης, ο άνθρωπος του στο προσκήνιο.

Αν ο άνθρωπος γεννήθηκε με το χάρισμα της δημιουργικότητας, γιατί πρέπει να το αφήσει να σκουριάσει, γιατί να αφήσει το κοφτερό του μαχαίρι αχρησιμοποίητο αντί να κλέψει από όλους τους φανταστικούς του κόσμους;

Μου φαίνεται πως κανείς δεν περιμένει πια. Γιατί κανείς δεν παίζει κνίφελ πια. Και μαζεύω ζάρια τσάμπα.

Μου φαίνεται πως κανείς δε ρισκάρει. Όχι πια, γενικώς. Πρότεινα περιπέτειες που μόνο τις διαβάζουμε. Και μου απάντησαν πως είναι μόνο για διάβασμα. Και τους ρώτησα αν φοβούνται. Και δεν μου απάντησαν ευθέως. Τους είπα πως κι εγώ φοβάμαι για να καλύψω όλες τις περιπτώσεις. Και πάλι δεν μου απάντησαν.

Πίσω από την ακαταλαβίστικη γλώσσα κρύβεται κάτι πολύ απλό. Ήθελα να ζήσω μια περιπέτεια με παρέα και τελικά θα τη ζήσω μόνος μου. Και μάλλον δεν θα τη ζήσω καν. Ίσως αν περάσει λίγος καιρός να αποφασίσω ότι δεν την ήθελα κιόλας. Αυτό θα μας βολέψει όλους.

Αλλά αυτά δεν έχουν σχέση γιατί εγώ ένα κνίφελ ήθελα να παίξω αλλά το κνίφελ είναι το παιχνίδι αυτών που περιμένουν. Κι εγώ δεν περίμενα τίποτα.

Είπα να κάνω κάτι, γιατί είπα να κάνω κάτι. Και είπα να φτιάξω κάτι επειδή σκέφτηκα ότι θα ήταν ωραίο. Αυτό θέλω να κάνω. Να φτιάξω κάτι ωραίο και να χαίρομαι βλέποντας το. Τι είναι το ωραίο; Τι εννοώ; Γιατί δεν εξηγώ; Γιατί είναι κουραστικό αυτό το παραγραφάκι; Μήπως επειδή είμαι κουρασμένος εγώ; Μήπως επειδή είστε κουρασμένοι εσείς; Μήπως επειδή άντε γαμηθείτε; Μήπως επειδή δε διάβασα καλά για αύριο που γράφω ένα κακό μάθημα και το βαριέμαι; Γιατί δε διάβασα; Γιατί έχασε ο ΔΣΕ; Γιατί γράφω πάντα για το ΔΣΕ; Γιατί μ’ αρέσει ο ΔΣΕ; Γιατί δεν σ’ αρέσει εσένα; Θα μπορούσες να διαφωνήσεις μαζί μου και θα μπορούσα να σε σκοτώσω απλά για να απλοποιήσω τα πράγματα. Γιατί είμαι τέτοιος; Γιατί νομίζεις ότι θα γίνω κακός; Γιατί νομίζεις ότι είμαι κακός; Γιατί είμαι κακός; Γιατί σε νοιάζει; Γιατί δε σε νοιάζει; Γιατί δε μ’ αφήνεις ήσυχο; Γιατί μ’ άφησες ήσυχο; Γιατί δε μ’ αφήνω ήσυχο; Γιατί δε σταματάω να ρωτάω; Γιατί δε μου απαντάει κανείς; Γιατί δεν θέλω απάντηση; Γιατί συνεχίζεις να διαβάζεις; Γιατί συνεχίζω να γράφω;

Γιατί βαριέμαι να διαβάσω. Κάποιες φορές είναι τόσο απλό.


[1] L. Febver, Ιστορικός

1 σχόλιο: