Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014

One more for (from) the road https://www.youtube.com/watch?v=CiSbV2QPS4k

Το 2014 ήταν η χρονιά των αλλαγών. Είναι ακόμα δηλαδή. Και όλα αλλάζουν. Αλλάζει το περιβάλλον, αλλάζω εγώ, αλλάζουν όλα. Όπως αλλοιώνονται όλα αλλοιώθηκα κι εγώ. Αλλοίωση, πολύ άσχημη λέξη. Από πέρα απ' το ποτάμι κι από δώθε απ' το πλατάνι κάθονταν Ρωμιός και Τούρκος που λένε.

Ακούω τα ίδια τραγούδια με 3, με 3, με 4, με 5 χρόνια πριν. Κάποια είναι ακόμα ίδια.
https://www.youtube.com/watch?v=YUPA0C60YDE
Όταν άκουγα αυτό, έκανα ποδήλατο, προσπαθούσα να το τραγούδήσω σωστά και δεν τα κατάφερνα, πήγαινα στη σχολή μου συνεχώς, έκανα πρόβες γιατί κάναμε λάιβ, έτρωγα σα βόδι, είχα λεφτά και έκανα διακοπές.

Και στη διάρκεια των τελευταίων 5 χρόνων ακούω το ίδιο τραγούδι, άλλες φορές πιο συχνά, άλλες σπάνια, και ενώ αυτό παραμένει ίδιο, τα μέρη που το ακούω αλλάζουν, εγώ αλλάζω, οι φίλοι μου αλλάζουν, οι ζωντανοί συγγενείς μου αλλάζουν.

Κάποιοι έχουν φύγει εντελώς, κάποιοι θα ξαναγυρίσουν, για κάποιους εγώ έφυγα εντελώς, για κάποιους ίσως ξαναγυρίσω, για μένα έχω φύγει εντελώς και δεν θέλω να ξαναγυρίσω. Για αυτό στο Bastion όταν το τερμάτισα και σκέφτηκα αληθινά τι θα επέλεγα, θα επέλεγα το ταξίδι.

Δεν θέλω να ξαναγυρίσω αλλά τα τραγούδια μένουν ίδια. Όλα αλλάζουν, γιατί δεν αλλάζουν και τα τραγούδια; Γιατί δεν αλλάζουν οι φωτογραφίες; Θα ήθελα να αλλάζουν. Γιατί αν είναι ίδια έχεις την ψευδαίσθηση οτι μένεις κι εσύ ίδιος, ή οτι μπορείς να μείνεις ίδιος. Και είναι ψέμμα. Καλό ψέμμα.

Φαντάσου να ήθελες να αλλάξεις και να μην μπορείς.

Φαντάσου να ήθελες να μείνουν όλα ίδια και να μην μπορείς.

Πολλές ερωτήσεις μου θα μείνουν αναπάντητες (μάλλον) όταν δεν θα μπορώ να ψάξω απαντήσεις πια. Και αυτό είναι ξενέρωτο. Τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο από αυτό. Δεν γκρινιάζω και δεν θα βάλω τα κλάματα. Αλλά αυτό.

Είπα: το 2014 (όπως και οι άλλες χρονιές) είναι η χρονιά των αλλαγών.

Ερχόμαστε και αλλάζετε που λέει και ο Κώστας.

Έρχομαι και αλλάζω. Μόνο όταν φύγω θα σταματήσουν οι αλλαγές.

Ένα ακόμα για το δρόμο.