Χάρντκορο ράπορο στο Σάπορο και μετά τρένο για
Σαραντάπορο. Για νόου γουάτ α μίην μπιτς;
Here
today, gone tomorrow…
Σήμερα η φάση είναι ραπ, όπως κάθε μέρα άλλωστε, δεκαπενταύγουστος,
Αθήνα και Μοναστηράκι τουρίστα θύμα, ζητάς οδηγίες πέφτεις πάνω στον σωτήρα,
είναι σωστός οδοστρωτήρας στους χάρτες, σου ‘πε πώς να πας χωρίς να πέφτεις
πάνω σε νάρκες τύπου κίνηση, είνμαι θέμα για συζήτηση, ανησυχώ που δεν έχω
φίλους ενώ μπορεί… Here today,gone tomorrow…
Κάπως έτσι ξεχύνεται το ραπ σαν τη Νέδουσα, την πόλη στο
ποτάμι, θηλυκό, όπως είπα πριν ανησυχώ, διαβάζω μα δεν φτάνει, όλα τρώω και το
πάχος μου αυξάνει, φτύνω τον καθρέφτη σαν το πρόσωπο μου που μου μοιάζει να
θέλω να πεθάνει, σκληρά χτυπάω αντιπάλους μοναρχοφασίστες, ο όρος 60 χρόνια παλιός
κι όμως ακόμα μας χτυπά ο φασισμός, στ’ αρχίδια… Full clip – diss
Ο κόσμος όμως δε σταματά, χτύπησα στην ψυχή με την
πτυχιακή, μόνο πέθαμα και θάνατο στην αγαπημένο μου διαμέρισμα, την
Πελοπόννησο, απ’ το αρχηγείο Ταϋγέτου στέλνω σύνδεσμο στον Πύργο στη γιαγιά μου,
τον σταματούν στην εθνική κι εκτέλεση, από τον Πάρνωνα εκκαθαρίσεις στην
Τζιτζίνα και τη Βαμβακού, τα ΛΟΚ κάνανε ντου, 2 ΜΟΚ κι ο Πρεκεζές απέναντι, απ’
την Καστάνιτσα στο Βασσαρά κι αμέσως περνάμε, με 7 αντάρτες έναντι, στην Τρύπη,
κι από κει παρέα με τον Πέρδικα στο Μαίναλο, μεγάλα δάση κι αν μας βρουν να μου
τρυπήσεις τη μύτη, κόβουνε κεφάλια οι μαύδες και το δικό μου ακολουθεί…
I makemusic for my people. Για αυτό κι εγώ φτιάχνω μουσική για τους δικούς μου
ανθρώπους, πέρασαν 60 – 70 χρόνια κι ακόμα μοιάζουν να μην τους τραγούδησε
κανείς, λες και πέθαναν στο τίποτα για το τίποτα, και με θυμώνεις να μην ξέρω
ποιοι είναι, ένα ένα τα ονόματα, κανένα μοιρολόι για αυτούς, παράξενο, μοιάζει
να ξεχάσανε όλοι τα πτώματα από το Ταίναρο ως το Αίγιο κι από τη Ζαχάρω στο
Φωκιανό, μέτρησα χιλιάδες κι ακόμα κόκκαλα ξεθάβω, πέρασε καιρός και ξέχνα το,
βρες λίγο κουράγιο και μη θυμάσαι ορεινούς όγκους και μονοπάτια, τα «Μαύρα
Λιθάρια», την κορυφή του Μαλεβού, το δάσος του Μαινάλου και τους νεκρούς στη
Βαμβακού, Γραμμούσα και Άνω Καρυές, Γιαννιτσά και ενέργειες επιμελητειακές στη
Μεγαλόπολη, στην Αμαλιάδα, επιχειρήσεις εκκαθαριστικές, μικροομάδες, άοπλες και
ήδη νεκρές, προσπαθώ μα δεν τα ξέχασα ακόμα γιατρέ, πώς να χτυπήσω, πως και
πόσο, χτύπα δυνατά, χτύπα δυνατά, χτύπα δυνατά, χτυπώ δυνατά, χτυπώ δυνατά,
χτυπώ όσο δυνατά με χτυπούν, αντιδρώ όσο δυνατά κι αν δρουν, δημιουργώ όσα με
κόπο καταστρέφουν, δημιουργώ όσα με λαχτάρα μου ‘χουν λείψει.
https://www.youtube.com/watch?v=x1YpgvRroUw
https://www.youtube.com/watch?v=ovpnqnk8Ud0
