Αγάπη, θυμός, όραση, λύπη, ακοή, μίσος, όσφρηση, γεύση, φόβος, αφή

Είναι θλιβερό αλλά αλήθεια πως όταν έχω κακή διάθεση γράφω πιο ενδιαφέροντα πράγματα. Και τώρα δεν έχω ιδιαίτερα κακή διάθεση. Μιλάω και με το χαζομωράκι. Αλλά βαριέμαι απίστευτα. Βαριέμαι τόσο που βαριέμαι και που γράφω αυτό. Συνεπώς θα βγει ένα βαρετό κείμενο. Και συνεπώς θα έπρεπε να σταματήσω να το γράφω. Η συνέπεια μου σταματάει εκεί όμως γιατί θέλω να γράψω κάτι και θα το γράψω και δε με νοιάζει τίποτα, κομπλέ; Το κομπλέ το λέγανε πολύ στο στρατό.

Απολύομαι από το στρατό και δε χαίρομαι καθόλου. Αγχώνομαι. Ντάξει χαίρομαι κιόλας λίγο. Αλλά αγχώνομαι. Και επίσης δε βρίσκω κ α ν έ ν α ν που να θέλει να κάνει τα πράγματα που θέλω να κάνω κι εγώ. Κανέναν. Είμαι αληθινά, πολύ στεναχωρημένος για αυτό. Σπανίως θα έχω το τάιμινγκ να θέλω να κάνω πράγματα, να ξεφύγω από τη βλακεία καθημερινότητα και τώρα κάθομαι και περιμένω πότε θα καπνίσει του καθενός να μου κάνει παρέα. Μακάρι να μπορούσα να τα κάνω όλα μόνος μου. Αλλά δεν θα έχει πλάκα να πηγαίνω για πεζοπορίες ή να βγαίνω για να χορεύω μόνος μου. Νομίζω είναι φανερό αυτό.

Τουλάχιστον, τουλάχιστον, τουλάχιστον έχω φτιάξει το ποδήλατο μου και μπορώ να μη χοντραίνω και να κάνω βόλτες και να βάζω μουσική και να παρατηρώ τα γόνατα μου να διαλύονται λίγο λίγο. Τουλάχιστον αυτό. Με το ποδήλατο γίνομαι πιο γαμάτος αλλά ταυτόχρονα πιο εύθραυστος, πιο γυάλινος. Νιώθω γυάλινος τώρα. Σκληρός σα γυαλί αλλά με το σωστό χτύπημα θα γίνω κομματάκια στο δάπεδο. Πρέπει να αλλάξω το υλικό μου, να γίνω μέταλλο. Όχι πια τόσο σκληρός αλλά άθραυστος, θα λυγίζω αλλά δεν θα σπάω, θα μπορώ με τα σωστά χτυπήματα να γίνω πάλι όπως πριν, όχι ακριβώς αλλά περίπου. Θα με χαράξουν αλλά με τον καιρό οι χαρακιές θα γίνουν μέρος του σώματος μου και θα είμαι κομπλέ. Το κομπλέ το λέγανε πολύ στο στρατό.

Παίρνω πολλά παραδείγματα από τη φύση. Γιατί η φύση είναι ότι βλέπω οπότε λογικό να παίρνω παράδειγμα από αυτά που ξέρω. Από πού θα έπαιρνα, από αυτά για τα οποία δεν έχω ιδέα; Ηλίθιε. Οι ανθρώπινες αισθήσεις είναι 5.

Οι ανθρώπινες αισθήσεις είναι 5. Είναι η ακοή, η όσφρηση, η όραση, η αφή και η γεύση. Με αυτές τις αισθήσεις σχηματίζεις μια, όχι πλήρης, αλλά αρκετή «εικόνα» για το περιβάλλον σου. Και φυσικά με μια σειρά εξελίξεων και μεταλλάξεων έφτασα να αντιλαμβάνομαι ένα φάσμα κυμάτων, να αντιλαμβάνομαι ένα φάσμα ακτινοβολίας, να αντιλαμβάνομαι σχήματα και υφές, να αντιλαμβάνομαι την ύλη, να αντιλαμβάνομαι σωματίδια και να αναγνωρίζω εάν αυτά είναι φιλικά ή όχι, αν με βοηθούν ή όχι.

Με τη σειρά τους υπάρχουν και συναισθήσεις που βοηθούν κι αυτές. Συνδεόμενες με τις προγόνους τους, τις αισθήσεις, οι συναισθήσεις με βοηθούν να επιβιώνω και να αναπαράγομαι. Μου λένε πως βρίσκομαι σε κίνδυνο, πιο αμυδρά και αφαιρετικά αλλά αποτελεσματικά, μου λένε πως βρίσκομαι σε ηλικία να αναπαραχθώ και πως ο απέναντι μου θα με βοηθήσει σ’ αυτό, μου λένε πως απειλούμαι και πρέπει να δράσω, μου λένε πως χρειάζομαι τους γύρω μου για να επιβιώσω, πως η κοινωνία είναι η εξέλιξη μου, μου λένε να φοβάμαι, να ερωτεύομαι, να θυμώνω, να αγαπώ. Μου το λένε, δεν το κάνω εγώ. Δεν είναι απόφαση.

Η μαγεία στο μίγμα είναι πως μπορώ να επιλέξω, όχι να συναισθανθώ (όπως δεν μπορώ να μην αισθανθώ), αλλά το τι θα κάνω με αυτά τα σήματα. Τι θα κάνω με το φόβο μου, τι θα κάνω με τον έρωτα μου, τι θα κάνω με το θυμό μου, τι θα κάνω με την αγάπη μου. Όπως επιλέγω τι θα πράξω με την εικόνα που βλέπω, έτσι μπορώ να επιλέξω τι θα πράξω με την αγάπη που νιώθω για έναν άνθρωπο.

Ίσως και να κάνω λάθος. Αλλά ίσως και όχι. Δεν μπορώ να γνωρίζω τίποτα από αυτά με σιγουριά αλλά μπορώ να κάνω υποθέσεις. Μπορώ να φαντάζομαι. Μπορώ να ονειρεύομαι.