Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2015

Περικυκλωμένος, you know?

Θα ήθελα να ακούσεις μια φορά τη μουσική μου και να σ' αρέσει. Σε όλους δηλαδή. Αλλά δεν μπορεί να γίνει αυτό γιατί η μουσική μου ακούγεται κάπως έτσι 

 Πέρα από αυτό θέλω να σου πω πως την επόμενη φορά που θα με χτυπήσεις θα σου κόψω το χέρι. Και την επόμενη φορά που θα με φτύσεις θα σου βγάλω τη γλώσσα. Και την επόμενη φορά που θα με δαγκώσεις θα σου βγάλω τα δόντια.

Μου αρέσουν οι πολεμικές τακτικές ξέρεις γιατί; Γιατί απαιτούν μεγάλη συνεργασία, πολλούς ανθρώπους που αναλαμβάνουν ένα έργο και το κάνουν όλοι μαζί, με σκοπό την νίκη. Γιατί άραγε αυτό να γίνεται σε τόσο μεγάλο βαθμό μόνο στον πόλεμο; Γαιτί δεν υπάρχει τόση συνεργασία και στην ειρήνη; Γιατί δεν υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός και στην ειρήνη;

Και τώρα φτάνω στο άλλο θέμα μου.

Που δεν θέλω να το σχολιάσω γιατί δεν έχω τα νεύρα μου τόσο φρέσκα.

Μου αρέσει η καινούργια μου σειρά, ο κύριος ρομπότ. Αλλά ταυτόχρονα δε μ' αρέσει γιατί είναι κατευθυνόμενη και όχι γνήσια επαναστατική και ριζοσπαστική. Είναι, με τον τρόπο της, περιχαρακωμένη στο σύστημα, μιλάει για αλλαγές που, όπως πάντα, θα καταφέρουν να κάνουν τον καπιταλισμό ένα πιο δίκαιο σύστημα, τους ανθρώπους που ζουν σ' αυτό πιο ευτυχισμένους και πιο ικανοποιημένους.
Όμως αυτό δε γίνεται. Και αυτοί που αφήνουν αυτή τη σειρά να παίζεται το ξέρουν. Για αυτό και παίζεται. Οτιδήποτε αρκεί να μη θίγεται το σύστημα, κατάλαβες; Το σύστημα μπορεί να μετασχηματιστεί, μπορεί να βελτιωθεί, αλλά ποτέ δε μπορεί να αλλάξει. Η καπιταλιστική σχέση παραγωγής είναι ο μόνος τρόπος. Αυτό υποδηλώνει και αυτό το μέσο ψυχαγωγίας όπως και τα περισσότερα.
Πως θα μπορούσε μια καπιταλιστική εταιρία, μια εταιρία που βασίζει την κερδοφορία της στην υπεραξία που παράγουν οι εργαζόμενοι της, να προωθήσει και να διαφημίσει μια πραγματικότητα όπου αυτό δεν θα συμβαίνει; Πως θα μπορούσε ένας κεφαλαιοκρατικός μηχανισμός να δώσει σε μια μάζα του εργαζόμενου λαού την ιδέα οτι δεν υπάρχει λόγος για εκμετάλλευση ενώ την εκμεταλλεύεται ήδη;
Αναρωτιέμαι.
Αναρωτιέμαι αν ποτέ θα βγει μια σειρά, μια ταινία, αν θα τη δω εγώ ποτέ δηλαδή, όπου θα υπάρξει ένας αληθινός επαναστάτης, ένας αληθινός ριζοσπάστης, ένας άνθρωπος που να θέλει στ' αλήθεια να αλλάξει ουσιαστικά το υπάρχων σύστημα. Όχι να τα καταφέρει απαραίτητα αλλά να δείχνεται σαν αυτό που θέλει να είναι το δίκαιο. Αυτό θα ήθελα να το παρακολουθήσω.
Το σύστημα όμως έχει οργανωθεί, οι σύντροφοι εκτελεστεί που λέει και το τραγούδι. Οπότε καλύτερα να μην περιμένω για πάντα. Ίσως για αυτό μελετάω τις πολεμικές τακτικές. Κι ας το κάνω για πλάκα. Μάθε τέχνη κι άστηνα, κι αν πεινάσεις πιάστηνα.

1 σχόλιο: