Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2015

Κάτι σα να νιώθεις μοναξιά αλλά δεν πειράζει και τόσο;

Άλλη μια ιδέα που ήρθε από άλλη μια εμπειρία και περπατώ τη νύχτα, βρέχει, και σ' αφήνω σπίτι σου και περπατώ τη νύχτα, βρέχει, και γυρνάω σπίτι και μου 'ρθε η ιδέα για εικόνα για να τη γράψω και να βάλω λέξεις σε σειρά και μπήκαμε στο μετρό, βρέχει, και συζητάμε και αναρωτιέμαι τι αναρωτιέσαι και μου αρέσει να προβληματίζομαι με σένα και περπατάμε τη νύχτα, βρέχει, και μου λες για τη φίλη σου και μ' ενδιαφέρει αλλά ίσως να μ' ενδιαφέρει πιο πολύ που μου το λες εσύ, δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις και αράζουμε βήχοντας, βρέχει, και είμαι μπερδεμένος υποκειμενικά αλλά απόλυτα αμπέρδευτος αντικειμενικά, μακάρι να καταλαβαίνει κανείς τι εννοώ και έχω φτάσει σπίτι, βρέχει, και αντί να μου γράψω ποίημα σου γράφω κείμενο αλλά ευτυχώς δεν θα καταλάβει κανείς τι εννοώ, ευτυχώς γιατί αν καταλάβεις θα με βρίσεις, μου άρεσε το θέμα της συζήτησης αλλά μου άρεσε πιο πολύ το feeling της συζήτησης και ακόμα πιο πολύ μου αρέσει που μου πες να στρίψουμε σ' ένα άκυρο στενό και τελικά μου άρεσε πιο πολύ απ' όλα που μου αρέσεις όταν συζητάμε, όλο τα ίδια μα πάντα διαφορετικά, θα με σκοτώσεις (μεταφορικά βρε), το ξέρω, αλλά sometimes you do what you got to do, και δεν θέλω να ανησυχήσεις αν ποτέ πέσεις πάνω εδώ, απλά μου έκατσε σήμερα, χαλάρωσε και απόλαυσε το όσο διαρκεί θα έλεγε κάποιος που δεν είμαι (σίγουρα) εγώ.

Αυτή τη στιγμή θα ήθελα να βρίσκομαι με 1, όχι, 2, όχι, 3, όχι, 4, όχι, 5, ας πούμε 6 να είμαστε μέσα, ανθρώπους (όχι μαζί απαραίτητα). Και μάντεψε με πόσους θα βρεθώ τελικά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου