https://www.youtube.com/watch?v=vp-hdWEkxL8
Ξέρω πως η Βουλιαγμένης μοιάζει με κατηφόρα προς τη θάλασσα αλλά δεν είναι. Και την πρώτη φορά που την περπάτησα αυτή τη λεωφόρο την άρχισα από εκεί που αρχίζει και την τελείωσα εκεί που τελειώνει. Την τελευταία φορά που την περπάτησα άκουγα μουσική και έπαιζα σε ταινία. Δεν ξέρω τι είναι στο σημείο που μένεις αλλά είναι απόλυτα ταιριαστό με αυτό που θα θυμάμαι από σένα, απόλυτα ταυτισμένο με μια σειρά άσπρα φώτα σε μια λεωφόρο που βγαίνει στο παλιό αεροδρόμιο και ένα σπίτι που μια φορά κι έναν καιρό κάτσαμε μαζί και μ' έδιωξες επειδή δεν είχες συνηθίσει να είσαι με άλλους και δεν παρεξηγήθηκα, πράγμα πολύ παράξενο, και ξανάρθα και ξανάρθα και τώρα δεν θα ξανάρθω μάλλον. Όμως τα νουάρ έβερεστ και οι παράδρομοι της τέλειας ασφάλτου θα σημαίνουν πάντα Ευρυάλη και περπάτημα και 790 μπρος πίσω. Αυτό είναι πια αποφασισμένο.
https://www.youtube.com/watch?v=p5IG3irfF8Q
https://www.youtube.com/watch?v=bfIVnzpj1vM
https://www.youtube.com/watch?v=SFsGiddcGYA
Και κάποια μέρα θα πεθάνεις όπως όλοι και θα σε ψάξω και είσαι πολύ μακριά για να σε πάρω ένα τηλέφωνο και να σου πω να πάμε για βόλτα στην Αθήνα.
Και κάποια μέρα θα πεθάνω όπως όλοι και δεν θα ξέρω αν τελικά μ' έψαξες ποτέ για να δούμε μαζί καμιά ταινία όπως βάλαμε κάποτε το and now something completely different και δεν το είδαμε ποτέ γιατί απλά δεν ταίριαζε στην περίπτωση.
Και κάποια μέρα θα είμαστε και οι δύο ζωντανοί αλλά δεν θα ψάξουμε ο ένας τον άλλο γιατί θα 'χει περάσει τόσος καιρός και δεν θα νιώθουμε πως χρειάζεται.
Και κάποια μέρα θα συναντηθούμε τυχαία και ίσως να μας περάσει απ'το μυαλό να κάνουμε πως δεν θυμόμαστε ο ένας τη φάτσα του άλλου αλλά θα φανεί τόσο ψεύτικο που θα αναγκαστούμε να χαιρετηθούμε κι έτσι το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να στεναχωρηθούμε.
Πάντως δεν πειράζει. Ορκίζομαι οτι στιγμές στιγμές ήμασταν ακριβώς έτσι. Δυναμικό ντουέτο.
Ξέρω πως η Βουλιαγμένης μοιάζει με κατηφόρα προς τη θάλασσα αλλά δεν είναι. Και την πρώτη φορά που την περπάτησα αυτή τη λεωφόρο την άρχισα από εκεί που αρχίζει και την τελείωσα εκεί που τελειώνει. Την τελευταία φορά που την περπάτησα άκουγα μουσική και έπαιζα σε ταινία. Δεν ξέρω τι είναι στο σημείο που μένεις αλλά είναι απόλυτα ταιριαστό με αυτό που θα θυμάμαι από σένα, απόλυτα ταυτισμένο με μια σειρά άσπρα φώτα σε μια λεωφόρο που βγαίνει στο παλιό αεροδρόμιο και ένα σπίτι που μια φορά κι έναν καιρό κάτσαμε μαζί και μ' έδιωξες επειδή δεν είχες συνηθίσει να είσαι με άλλους και δεν παρεξηγήθηκα, πράγμα πολύ παράξενο, και ξανάρθα και ξανάρθα και τώρα δεν θα ξανάρθω μάλλον. Όμως τα νουάρ έβερεστ και οι παράδρομοι της τέλειας ασφάλτου θα σημαίνουν πάντα Ευρυάλη και περπάτημα και 790 μπρος πίσω. Αυτό είναι πια αποφασισμένο.
https://www.youtube.com/watch?v=p5IG3irfF8Q
https://www.youtube.com/watch?v=bfIVnzpj1vM
https://www.youtube.com/watch?v=SFsGiddcGYA
Και κάποια μέρα θα πεθάνεις όπως όλοι και θα σε ψάξω και είσαι πολύ μακριά για να σε πάρω ένα τηλέφωνο και να σου πω να πάμε για βόλτα στην Αθήνα.
Και κάποια μέρα θα πεθάνω όπως όλοι και δεν θα ξέρω αν τελικά μ' έψαξες ποτέ για να δούμε μαζί καμιά ταινία όπως βάλαμε κάποτε το and now something completely different και δεν το είδαμε ποτέ γιατί απλά δεν ταίριαζε στην περίπτωση.
Και κάποια μέρα θα είμαστε και οι δύο ζωντανοί αλλά δεν θα ψάξουμε ο ένας τον άλλο γιατί θα 'χει περάσει τόσος καιρός και δεν θα νιώθουμε πως χρειάζεται.
Και κάποια μέρα θα συναντηθούμε τυχαία και ίσως να μας περάσει απ'το μυαλό να κάνουμε πως δεν θυμόμαστε ο ένας τη φάτσα του άλλου αλλά θα φανεί τόσο ψεύτικο που θα αναγκαστούμε να χαιρετηθούμε κι έτσι το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να στεναχωρηθούμε.
Πάντως δεν πειράζει. Ορκίζομαι οτι στιγμές στιγμές ήμασταν ακριβώς έτσι. Δυναμικό ντουέτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου