Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2015

Ιsn't it funny how these cats like the basics?

Ήττα.

Τα δυο αγαπημένα μου τραγούδια και τα δυο αγαπημένα μου κορίτσια έχουν κατακτήσει το ύπο και εν συνείδητο μου και δεν αντέχω, θέλω να γράφω για να διαβάζετε, θέλω να μιλάω για να ακούτε, θέλω να κινούμαι για να απορείτε, πως το γράφει, πως το λέει, πώς το κάνει, μα πως το κάνει, μα πως το κάνει, με πολλή προσπάθεια, να πως, είμαι αυτός που δεν έχει χάσει ούτε ένα λεωφορείο αν βιάζεται, είμαι αυτός που έχει κάψει τους μύες του τόσες φορές, και σε ερώτηση ναι οκ, στο σώμα όλα καλά, στο μυαλό; εγώ δεν παρασύρομαι, απαντώ, αν ήμουν χωρισμένος τότε το μυαλό μου θα πέθαινε, όμως αυτό είναι απλή υποθετική ανόητη ερώτηση, δεν είμαι χωρισμένος στα δύο, δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς σώμα, δεν υπάρχει μυαλό που να επιπλέει στο κενό, το σώμα είναι ένα και το αυτό και απλά τυχαίνει να σκέφτεται, για αυτό όταν εγώ κινούμαι, κινούμαι εγώ, δεν κινείται το σώμα μου, ποιος δηλαδή το αποφάσισε; εγώ, κι όταν εγώ λέω εγώ εννοώ εγώ, εννοώ χέρι ίσον μυαλό και πόδι ίσον τμήμα διαφορετικό, παραμένει μυαλό, ενότητα σημαίνει άρρηκτο δέσιμο, άμα χάσω το σώμα μου δε ζω, άμα χάσω το μυαλό μου το σώμα μου δεν είναι λειτουργικό, άρα;

άρα δε ζω ή μάλλον ζω στο σύνολο, οπότε ότι κάνω περπατώντας κάνω σκεπτόμενος και βάις βέρσα, η κίνηση ισοδυναμεί με ζωή και βάις βέρσα, αυτό λέω εγώ, αυτό λέμε όλοι.

fuck

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου