Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2015

Sometimes you get what you need

Τα δύο πιο μελαγχολικά συγκροτήματα

Το πρώτο θα το βρεις σε ροκ μπαρ στα 80s, θα πίνεις μπύρα, θα φοράς δέρμα, και στο τέλος της βραδιάς θα παίζεις ξύλο γιατί απλά θες να νιώσεις οτι έκανες κάτι με κάποιον.

Σε εκείνο το μπαρ η μουσική θα είναι δυνατή αλλά όχι εκκωφαντική, θα έχει φώτα σε διάφορα χρώματα, θα έχει κόσμο και, ειδικά για αυτούς που δεν θα ξέρουν πολλά, για αυτούς που μόλις μπήκαν μέσα, για αυτούς που βγήκαν για να διασκεδάσουν, η μουσική θα ακούγεται χαρούμενη, θα κρύβει μηνύματα χαράς, το γρήγορο τέμπο θα προκαλεί ευφορία, η περίεργη φωνή χαμόγελο, θα τραγουδούν δυνατά όσο λόγια ξέρουν, θα παραγγέλνουν ποτά με περίεργα ονόματα και χυμούς, θα γελούν, θα φωνάζουν, θα μεθούν και θα αγκαλιάζονται.

Σε εκείνο το μπαρ εσύ θα πρέπει να έχεις πιάσει θέση στη μπάρα, σε σκαμπό που δε σε βολεύει γαμώ, θα πάρεις μια μπύρα γιατί δε χρειάζεσαι κάτι βαρύτερο, θα την πίνεις γρήγορα, θα τραγουδάς από μέσα σου στην πρώτη, απ' έξω σου στη δεύτερη, θα στεναχωριέσαι αλλά με νευρικότητα, τα γρήγορα ντραμς και τα απλά ρεφρέν θα σε κάνουν να κουνάς το κεφάλι και να χαμογελάς ειρωνικά, θα κοιτάς γύρω τον κόσμο αλλά λίγο, θα περνάς καλά, καλύτερα από το να καθόσουν σπίτι δηλαδή, θα αναρωτιέσαι ποιος κάθεται σαν και σένα, έτσι, σε μαγαζιά που παίζουν τέτοια, θα αναρωτιέσαι αν κάποιος φίλος σου έπρεπε να είναι εδώ μαζί σου, θα πίνεις και μετά θα θες να χορέψεις, να το βγάλεις από μέσα σου αλλά δεν θα γίνεται και απλά θα γίνεις ρεζίλι σ' αυτούς που δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει.

Το δεύτερο θα το βρεις σε άλλο μπαρ, πιο κλασικό, πιο 70άρι, εκεί οι άνθρωποι δεν θα είναι τόσο κεφάτοι, εκεί ίσως να βρεις κι ένα δυο τύπους σαν και σένα. Εκεί θα φοράς τζιν ή κοτλέ ή φόρμα ή οτι θες γιατί δεν θα έχει καμία σημασία, ίσως να φοράς και ρούχα της δουλειάς, εκεί θα τραγουδάς πιο δυνατά, πιο νευριασμένα, εκεί θα σκέφτεσαι πιο πολύ το σύνολο και όχι εκείνη ή εκείνον και εκεί μπορεί να πίνεις και κάτι χειρότερο. Εκεί θα κάτσεις μέχρι να μη βλέπεις μπροστά σου και θα φύγεις κλαίγοντας, είτε φανερά είτε κρυφά.

Σε εκείνο το μπαρ η μουσική θα είναι πολύ δυνατή, δεν θα μπορεί να μιλήσει κανείς με κανέναν, μπορεί στα τρελά τραγουδάκια να χορέυει και κανένας, τα φώτα θα είναι πιο χαμηλά, ο κόσμος ίσως πιο νέος, θα διασκεδάζει πιο πολύ αλλά πιο σοβαρά, πιο νευρικά, πιο έντονα, θα είναι ικανός για πιο πολλά πράγματα, θα πίνει λιγότερο αλλά θα του αρέσει πιο πολύ, η μουσική θα είναι φασαριόζα και θα φύγεις με πονοκέφαλο αλλά δεν θα μπορείς να τη βγάλεις απ' το μυαλό σου, ο κόσμος θα τραγουδάει και θα στη σπάει ίσως γιατί θα πέφτει πάνω σου και θα λέει συγγνώμη με μεθυσμένη φωνή.

Σε εκείνο το μπαρ εσύ θα έχεις πιάσει μια γωνία στη μπάρα αλλά μπορεί να κάθεσαι και όρθιος, μπορεί μάλιστα να μην είσαι μόνος σου καν, θα πίνεις μπορεί μπύρα μπορεί και ποτό, θα σε κεράσει ο μπαρμαν σίγουρα το 3ο 4ο ποτό, θα τραγουδάς κι εσύ λίγο πιο δυνατά, θα χαμογελάς περισσότερο και πιο ψευτικά, ίσως να παραπλανηθείς και να νομίσεις κάποια στιγμή πως περνάς καλά αλλά θα αντιληφθείς την πλάνη λίγο αργότερα, θα κοιτάς με περισσότερο ενδιαφέρον τον κόσμο, θα νιώθεις πως θες να μιλήσεις σε καινούργιο κόσμο αλλά ποτέ δεν θα το κάνεις, θα θες να πιάσεις κουβέντα στο μπάρμαν αλλά θα έχει δουλειά, θα φύγεις αργά και δεν θα έχεις πει κουβέντα, θα νιώθεις άσχημα που δεν είπες λέξη αλλά τι θα μπορούσες να κάνεις; κι έτσι κανείς δεν θα σε έχει προσέξει εκείνη τη βραδιά, θα είναι σα να μην πήγες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου