Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2016

Δεν την ξέχασα απλά αυτή θα μείνει τελευταία

https://www.youtube.com/watch?v=2Sz0-4r3zN0

Μήνυμα, μήνυμα, μήνυμα, μήνυμα, μήνυμα, μήνυμα, μνήμα.

Γιατί δε μπορείς να με δεις; Γιατί δεν μπορώ να σε δω; Θέλω να σε δω. Δεν είναι κάτι μεταφορικό, δεν είναι σαν παρομοίωση, να σε δω = να μιλήσουμε ή να ακουμπήσουμε ή κάτι. Θέλω απλά να κοιτάξω μια ανθρώπινη φιγούρα και να μοιάζει με σένα ικανοποιητικά. Θέλω να δω το πρόσωπο σου, τα μάτια σου, τη μύτη σου, το μέτωπο σου, τα σπυράκια σου, πρέπει να δω αυτό που σημαίνει εσύ, πρέπει να δω εσένα. Αν θες μπορείς να μου ποζάρεις. Μπορείς να κάτσεις σε μια καρέκλα και εγώ να σε κοιτάω. Μπορείς να κοιμηθείς, μπορείς να κάνεις δουλειές στο πισί, μπορείς να παίζεις χαρτιά, μπορείς να κάνεις ό,τι θες, εγώ θα σε κοιτάω μόνο. Θέλω να γεμίσει το μυαλό μου με την εικόνα σου, να μη μπορώ να σκεφτώ τίποτ' άλλο, να μη με αφήνουν οι αισθήσεις μου να αντιληφθώ κάτι διαφορετικό από εσένα. Κι όταν θα χορτάσω από την εικόνα (να σε δω) και μετά από τη μυρωδιά (να σε μυρίσω), και μετά από τη φωνή (να σε ακούσω), τότε θα αναλάβει η πρώτη, η πιο πρωτόγονη και αρχαία, η πιο βασική, η πιο άμεση και θα σε πιάσω από τον ώμο, από τη μέση, από το γόνατο, από την άκρη του σαγονιού, από τους ραχιαίους, από τη λεκάνη, από τις μασχάλες, από την κορυφή του κεφαλιού, θα σε πιάσω και δεν θα σε αφήσω μέχρι να γεμίσω εξ ολοκλήρου από σένα, δεν θέλω, όχι κάτι άλλο, απλά δε θέλω να σκεφτώ κάτι άλλο, για αυτό και θα γεμίσω όλες μου τις περιβαλλοντικές υποδοχές με τις εκκρίσεις σου.


1 σχόλιο: