Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2016

Και με το εργοστάσιο; Τι θα γίνει με το εργοστάσιο;

https://www.youtube.com/watch?v=E0rC6CMmTJA

Μιλάμε κάθε νύχτα όταν κοιμάμαι.

Μυαλό πολτός και κατά τα άλλα χορογραφίες δωματίου.
Σνάπτσατ και κατά τα άλλα είμαστε φίλοι.
Μισή χιλιετία απόσταση και κατά τα άλλα θα σε ξαναδώ.
Σημείωμα εισροής και κατά τα άλλα θα ζήσω μέχρι τα 80.
Συζήτηση για τον Παντελίδη και κατά τα άλλα είμαστε αγωνιζόμενη νεολαία.
Αγροτικά τρακτέρ και κατά τα άλλα ψηφίζω ανταρσύα.
Με λες αντιδραστικό και κατά τα άλλα είσαι αντιδραστικός μέχρι τα μπούνια.
Πολεμάμε το σύστημα και κατά τα άλλα πολεμάμε τον πόλεμο.
Θέλουμε ειρήνη κι ευτυχία για όλους τους λαούς και κατά τα άλλα όνειρό μας είναι να ζήσουμε στη Γερμανία και την Αγγλία.

Κι εγώ θέλω να μείνω στην Ευρώπη. Ακούω πως είναι γαμάτα. Έχει και πολύ πολιτισμό. Τι είναι στ' αλήθεια ο πολιτισμός; Που να ξέρω ο πολιτισμός τι είναι. Ποιος να το ξέρει τάχα; Δεν ξέρω ο πολιτισμός τι είναι, ξέρω την τιμή του μονάχα.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση χαρακτηρίζει του Αφγανούς οικονομικούς μετανάστες, όχι πρόσφυγες. Και τους λέει να πάνε να γαμηθούνε, να γυρίζουνε πίσω, είτε στην Ελλάδα είτε στη χώρα τους. Με το Αφγανιστάν όμως κανείς δε μίλησε να μάθει γιατί φεύγουν όλοι αυτοί, γιατί πνίγονται για να έρθουν τόσο μακριά από τα σπίτια τους. Ή ίσως να μίλησαν οι Αμερικάνοι. Κάτι θα ξέρουν και αυτοί για το Αφγανιστάν.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση χαρακτηρίζει τους Σύρους πρόσφυγες και ίσως (ίσως!) δεχτεί ορισμένους, όσους θέλει και της κάνουν. Η ΕΕ στέλνει βομβαρδιστικά και καταστρέφει τα σπίτια του λαού που μετά τους λέει πρόσφυγες, χωρίς να ξέρει κανείς πως έγιναν τέτοιοι. Η ΕΕ αν θελήσει θα κλείσει τα σύνορα της αφού έχει καρατομήσει τα σύνορα όποιου επιθυμεί να επιβάλλει την παρουσία της, το γιατί, βέβαια, κανείς δεν το ξέρει, ίσως κάτι όμιλοι ενεργειακοί να έχουν μια ιδέα αλλά μην το δένεις και κόμπο.

Το ΝΑΤΟ έχει 15 πολεμικά πλοία στο Αιγαίο με σκοπό να (παραπάνω από) διπλασιαστούν τον επόμενο καιρό. Και όλα αυτά ήρθαν εδώ για την αστυνόμευση της περιοχής. Κατάλαβες; Χρειάζονται πάνω από 30 πολεμικά υπερσύγχρονα πλοία από τους ισχυρότερους στρατούς στον κόσμο για να αστυνομεύσουν τις βάρκες με τους πνιγμένους που φτάνουν στην Ελλάδα και την Τουρκία, ενώ δεκάδες υπερσύγχρονα ΝΑΤΟικά αεροπλάνα βάλουν κατά τους μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα πιο πέρα. Παράξενο δεν έχω ακούσει και πολύ για τους Τζιχαντιστές τελευταία. Μάλλον θα νικάει η δημοκρατία στη Μέση Ανατολή. Με τη βοήθεια της μητέρας (καπιταλιστικής, προς αποφυγής παρεξηγήσεων) Ρωσίας βέβαια.

Η Τουρκία αφού συνεργάστηκε με τον ISIS όσο την έπαιρνε, μετά άρχισε να σκοτώνει Κούρδους (μαχόμενους και άμαχους) γιατί... εεεε γιατί κάτι πρέπει να κάνει και αυτή i guess. Ή γιατί απλά θέλει να έχει παρουσία στη Συρία και την εμποδίζουν οι κουρδικές μεινότητες-πλειονότητες στην περιοχή.

Και φυσικά μην ξεχνάμε ποτέ το Ισραήλ που, αφού συνεχίζει εποικισμούς και καταπάτηση εδαφών, σκοτώνει και κανέναν έφηβο (15χρονο) Παλαιστίνιο που κράταγε μαχαίρι ή πετούσε πέτρες γιατί βέβαια οι ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας και τους στρατού του Ισραήλ δεν έχουν άλλο τρόπο να αμυνθούν απέναντι στους αιμοσταγείς και φανατικούς Άραβες (που θέλουν να έχουν και κράτος!).

Και κατά τα άλλα η φάση είναι ίντερνετ, deadpool σινεμά, καφεδάκι στο Περιστέρι κάτω πεζόδρομο, κρασιά σε φτηνά μαγαζιά, φεησμπουκάκι, κάτω ο ρατσισμός με τρελά λινκς του τάδε που έβρισε τον πακιστανό, χαμός για το νέο μου κατοικίδιο που είναι γλυκύτατο, κανά τσιγάρο να χαλαρώσουμε γιατί έχουμε πολύ άγχος και κυρίως (κυρίως!) γαμάμε τους μπάτσους γιατί στο κάτω κάτω αυτοί φταίνε για όλα, σωστά;

Είναι να μη με πιάσουν τα ταξικά ρε Κώστα. Πάω να φάω τίποτα να ηρεμήσω.

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2016

Πονάει η μούρη μου αγριεμένο γλυφαδιωτάκι

Ναι, κανονικά θα έπρεπε να στο στείλω αυτό, εσένα, όχι να το δεις (αν το δεις) από δω αλλά κανονικά θα πρεπε να συμβαίνουν πολλά πράγματα και δε συμβαίνουν και θα πρέπει όλοι μας να ζήσουμε με αυτό. Επίσης δεν μπορώ να σου στείλω τίποτα γιατί το να σου στείλω ή να σε πάρω θα είναι το αντίστοιχο του να σε πιάσω από τον ώμο ένω απομακρύνεσαι και να σου πω, περίμενε, θέλω να σου πω. Και φυσικά δεν μπορώ να το κάνω αυτό γιατί νομίζω οτι η μούρη σου θα ξυνίσει και θα σκεφτείς από μέσα σου: ¨αμάν αυτή η μυξοκλάψα σου αγόρι μου, άσε με να βρω κάτι καλύτερο, κούρασες. Και φυσικά θα έχεις δίκιο.

Όμως δεν μπορώ να κοιμηθώ ειδικά αφού μιλήσαμε στο βάιμπερ και η αλήθεια είναι αυτή: μου έχεις λείψει. Και τι; είναι η απάντηση στη φτη΄νη μου εξομολόγηση. Τίποτα αλλά αφού δεν μπορώ να σε πιάσω από τον ώμο και να στο πω το αναφ/ερω εδώ και για να το δεις (γιατί δεν πρέπει να λέμε ψέμματα) αλλά και γιατί μου είναι ειλικρινά αδύνατον να αντέξω το μυαλό μου αυτή τη στιγμή, εκνευρίζομαι, το κεφάλι μου πονάει και παρόλο που όντως είχα πέσει για να κοιμηθώ, δεν μπορώ.

Και δεν μπορώ γιατί μου ρχεται στο μυαλό η περιγραφή μιας τυχαίας συνάντησης και μια σατανικής σύμπτωσης και ένα γαμώ το χριστό μου γαμώ. γαμώ τοχριστό μου γαμώ. Είπαμε πονάει το κεφάλι μου. Σε είδε και ήταν σα να σε είδα και το τι είδε και το τι είδα δεν έχουν πολύ σημασία. Και το τι σκεφτόμουν και τι τι ισχύει οπάλι δεν εχει σημασία. Σημασία έχει αγόρι μου ότι με είπες τζωρτζ.

Αυτό έχει σημασία. Πόσο παράξενο αυτοί που θέλουν να απομεκρυνθούν ή απλά απομακρύνονται να επιλέγουν εκείνη την ώρα για να χρησιμοποιήσουν υποκοριστικά. Δεν υποτίθεται πως το γιωργάκης και το τζωρτζ και το γιωργάρας είναι για αυτούς που είναι πιο κοντά σου.; Κι όμως δεν ξαν'άνιωσα πιο μακριά απ όταν με αποκάλεσες κάτι άλλο πέρα από το όνομα μου.

Δεν είμαι θυμωμένος.

Είμαι πάρα πολύ στεναχωρημένος.

Είμαι πάρα πολύ στεναχωρημένος.

Είμαι πάρα πολύ στεναχωρημένος

είμαι πάρα πολύ στεναχωρημένος

είμαι πάρα πολύ στεναχωρημένος
είμαι πα΄ρα πολύ στεναχωρημένος
είμαι πάρα πολύ αστεναχωρηξμέβνος
είμαι πάρα πού στεναχωρημένος

είμαι πάρα ποούνστεναχωρημένος
είμαι πάραπολύ στεναζχωρημένος είμασιτε πάραπολύ στναχωρη΄νεος είμαι πα΄ραπολύ στεναχωρημένος έιμαι παρανπολύ σντσνχωρημένος
είμαι [πάρα πο΄λυ στενχωρηνέβνος είμαι παραπολύ στςνσψρημ΄νεονςείμαι παραρποπ΄λύστενχωρηένος είμαι γαμωωτο χριστ'ό μουνκλσδφωόσδω'π

Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2016

getalife όντως

Η BCRU#getalife FILMS ξεκινά τη δημιουργία σειράς νεονουάρ και αναζητά: βοηθό σκηνοθέτη, βοηθό σεναριογράφου, casting manager, διάφορα-άλλα-καθήκοντα-σε-ταινίες-που-δεν-τα-ξέρω, ηθοποιούς, καταθλιπτικούς και τεχνικούς ήχου και εικόνας για πλήρη απασχόληση, αποδοχές ικονοποιητικές (κερνάω κοκακόλα), ευχάριστο κλίμα (εγγυημένο), σουβλάκια και πολύ καλή μουσική. Αιτήσεις στο μέηλ μου.

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2016

ο αληθινός

Έλα και κάνε τις λέξεις σου δάχτυλο, βάλτο μέσα στο εγκεφαλικό μου στόμα για να ξεράσω αυτά όλα τα δηλητήρια που καταπίνω, που έχω καταπιεί, που θα καταπιώ. Βάλε λέξεις να προκαλέσουν σπασμούς στους νευρώνες μου (τι είναι οι νευρώνες ρε παιδιά;), να πεταχτούν πρώτα επιφωνήματα όπως το σάλιο πριν τον ΑΛΗΘΙΝΟ εμετό, μετά εμβάθυνε τις φράσεις σου όπως ψάχνει το δάχτυλο στην αρχή του ζεστού σωλήνα, ρώτησε, βγάλε συμπεράσματα και ψάχνοντας ψάχνοντας στα μέρη που δε βλέπει ποτέ το φως του ήλιου, θα έρθει από τα βάθη, από τα οξέα και τη σιχασιά, από το παλλόμενο αποθηκακι που μπαίνουν όλα τα σκατά που τρως (από εκεί όμως που βγαίνει και η αληθινή ενέργεια, ε;) ο πίδακας των μισοχωνεμένων σκέψεων, το κομμάτια που δεν έχουν προλάβει να σου γίνουν συνείδηση, θα βγουν ορμητικά και μαζί θα βγει και ο ήχος από τα βάθη, ο ήχος αγωνίας, ένα βογκητό πιο βαθύ από το βογκητό του σεξ ή της κούρασης, το βογκητό της παράδοσης, του να αφήνεσαι να βγάλεις να δουν όλοι τι έχεις μέσα, το βογκητό της απόλυτης κατάφασης, γιατί μόλις αρχίσεςι, δεν σταματάς, θα βγει ο,τι είναι να βγει και μετά, λίγο πριν κλείσεις το γαμημένο σου στόμα θα παρακαλέσεις κρυφά να είχες και κάτι ακόμα να ξεράσεις, μόνο και μόνο για να νιώσεις πιο άδειος μετά, πιο ανακουφισμένος.

Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2016

https://www.youtube.com/watch?v=k7Z7USWo2Lk

Τρέχω γιατί έχω καθυστερήσει. Δεν ξέρω που πάω όμως οπότε κανένας δρόμος δε με βολεύει. Άρα καταλήγω να τρέχω απλά (ή απλώς; ποτέ δεν το κατάλαβα αυτό). Τρανή απόδειξη του γήρατος μου είναι η κούραση που νιώθω μετά από ένα όχι-και-τόσο έντονο σαββατοκύριακο. 2 συγκεντρώσεις και 2 μπουξαλούξα (τιμής ένεκεν στην Ε. Τ.) και είναι Κυριακή και νιώθω λες και πέθανα στην κούραση. Κακό, καλό, δεν ξέρω, πάντως αυτά είναι τα γεγονότα φίλες και φίλοι.

Θα τα πάω ανάποδα, φάση ημερολόγιο αν και τα σιχαίνομαι τα ημερολόγια. Αλήθεια γιατί γράφονται ημερολόγια; Αφού τα θυμάσαι υποτίθεται. Και δεν πιστεύω οτι κάποιος που γράφει ημερολόγιο ή κάτι παρόμοιο γυρνάει πίσω να θυμηθεί τι σκεφτόταν ή έκανε τον προηγούμενο μήνα. Άντε να γυρίσεις καμια δεκατία πίσω για να δεις λίγο πως ήταν τότε.

Χτες:

2 πράγματα. Η μητέρα-κόρη-αδερφή-γυναίκα μου (ή θα ήθελα να είναι) και τι χαριτωμένη που ήταν. Χαμόγελο και ζέστη. Την αγαπώ κι ας μη μιλάμε ποτέ. Ούτε θα μιλήσουμε νομίζω αληθινά ποτέ. Καλύτερα όμως. Ίσως αν μου μιλήσει να μην είναι πια μητέρα-κόρη-αδερφή-γυναίκα μου.

Το δεύτερο πετράδι ήταν για λίγο και μου έκανε εντύπωση όχι οτι ειδωθήκαμε αλλά πόσο πολύ μου έμεινα στο κεφάλι αργότερα. Ναι, το ξέρω πως θα μου περάσει (πάντα δεν περνάει;), αλλά μια φορά πέρασα ευχάριστα (ή έστω πιο ευχάριστα) την διαδρομή μέχρι το σπίτι.

https://www.youtube.com/watch?v=NkcdNLMnFJo

Χτες (νωρίτερα):

1 πράγμα. Τα υπόλοιπα τα έχουμε ξαναδεί και θέλω να πιστεύω θα τα ξαναδούμε εντονότερα. Η πορεία μετά την πορεία, η πορεία γνωστών, συγγενών και φίλων, η πορεία που θα φύγει πρώτη, η πορεία στην οποία θα μπω κι εγώ όταν επιτέλους μου περάσει (η μυωπία Κατερίνα, ναι, πολύ καλό αστείο). Στην πορεία απ' όπου θα φύγουμε αιμόφυρτοι και πικραμένοι, πιο σίγουροι, πιο χαρούμενοι και ίσως με σπασμενα πόδια όπως κάποιος, όχι πολύ καιρό πριν. Όχι τόσο καιρό πριν για να μη φοβάμαι.

Προχτές:

1 τελευταίο. Σπάνια σε αυτές τις άχαρες μέρες συμβαίνει κάτι μπροστά σου που να το βλέπεις και να λες: "ε, είναι πολύ γαμάτο που είμαι μπροστά σε αυτό που συμβαίνει", και να χαίρεσαι ειλικρινά. Και ειδικά σε αυτές τις καταστάσεις, μετά από μεγάλες ήττες και μικροσκοπικές νίκες μια μικρή γιορτή χρειάζεται. Κι ας μη σημαίνει τίποτα πια από Δευτέρα. Αν και θα σημάνει.

https://www.youtube.com/watch?v=n2xODjbfYw8

Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2016

Που να ξέρω το μπαμπάκι τι είναι

Κάποιες φορές αναρωτιέμαι γιατί δεν σε νοιάζει τόσο η σταδιοδρομία μου στο ραπ. Ίσως γιατί έχω απομακρυνθεί από τον ταξικό μου στίχο. Θα επιστρέψω το ορκίζομαι. Τώρα που βλέπω θα επιστρέψω.

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2016

https://www.youtube.com/watch?v=TIEma4NAc9w

new age μαλακίες και συνθέσεις με γέφυρες, μέτρια ποτά, κοκακόλα, απεργία την Πέμπτη, κατάθλιψη με την Ιωάννα στο σκάιπ, δεν μπορώ να αρθρώσω κουβέντα, δεν μπορώ ούτε να κλάψω σαν άνθρωπος, δεν μπορώ να μιλήσω σαν άνθρωπος, δες τώρα κλαίγομαι, σιχάθηκα τη ζωή μου με το που το έγραψα, παρόλα αυτά, βλέπεις; δεν το σβήνω, αν έχω καταφέρει να με βαρεθώ εγώ, φαντάσου πόσο με έχουν βαρεθεί οι υπόλοιποι, ίδια αστεία, ίδιες αναφορές, ίδια τραγούδια, οτι τι; σε φάση ξέρεις και καλή μουσική; ίδια ύφη, ίδια υφή, ίδιες εκφράσεις, ίδια συναισθήματα, ίδια φωνή, ίδιες συμβουλές, ίδιο ξερολίστικο ύφος, συνέχεια ειρωνεία, συνέχεια διορθώσεις, συνέχεια εξυπνάδες, συνέχεια να χαμογελάς σα βλάκας, καλά ντάξει δεν χαμογελάω συνέχεια, ευτυχώς το 'κοψα, άντε γαμήσου βαρέθηκα μου μίλησαν στο σκαιπ.

άντε γαμήσου

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2016

μ

Τελευταία προσπαθώ να κάνω trademark μου τη φράση: "είμαι πολύ στεναχρημένος". Βασικά όχι τελευταία, καιρό. Όχι το νόημα της φράσης, τη φράση ακριβώς. Και παρόλο που μου ταιριάζει συχνά και την αγαπώ σα φράση, αυτή τη στιγμή δεν μου πάει. Όχι γιατί το νόημα της δεν είναι σωστό αλλά γιατί δεν ταιριάζει ηχητικά με τη διάθεση. Το "είμαι πολύ στεναχωρημένος" είναι περίπλοκη φράση, θέλει πολλές συλλαβές για να το πεις ενώ, όταν είσαι στ' αλήθεια "πολύ στεναχωρημένος" (ή όταν εγώ είμαι), δεν θες να πεις τίποτα, πόσο μάλλον όλη αυτή τη μαλακία.

Σήμερα λοιπόν, ενώ είμαι πολύ στεναχωρημένος, δεν θέλω να το λέω έτσι, θέλω να κάνω ένα μ, ένα, όχι μμμμμμ, ούτε μμμ, ούτε καν μμ. μ. Με πολύ αέρα, να ακούγεται βαθύ αλλά και σιγανό και να ακούγεται και ο αέρας που περνάει τις ελλατωματικές μου αμυγδαλές. Μ.

Ορισμένες φορές πιστεύω πως χρειάζεται να έρθει κάποιος και να μου ρίξει χαστούκι. μ.
Χρειάζομαι καινούργιες μουσικές να ακούσω. Στείλε μου κάτι καλό να ακούσω. Κάτι τόσο καλό που να το ψάξω και να το ακούω καιρό.

Χρειάζομαι καινούργια πράγματα να δω. Δείξτε μου καινούργια πράγματα να δω. Γιατί αν δεν βρω κάτι καινούργιο θα συνεχίσω να κλείνω τα μάτια μου και να βλέπω εσένα.

Γιατί πάντα αυτά τα δύο; Νιώθω πως παραμελώ τις άλλες μου αισθήσεις.