Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2016

ο αληθινός

Έλα και κάνε τις λέξεις σου δάχτυλο, βάλτο μέσα στο εγκεφαλικό μου στόμα για να ξεράσω αυτά όλα τα δηλητήρια που καταπίνω, που έχω καταπιεί, που θα καταπιώ. Βάλε λέξεις να προκαλέσουν σπασμούς στους νευρώνες μου (τι είναι οι νευρώνες ρε παιδιά;), να πεταχτούν πρώτα επιφωνήματα όπως το σάλιο πριν τον ΑΛΗΘΙΝΟ εμετό, μετά εμβάθυνε τις φράσεις σου όπως ψάχνει το δάχτυλο στην αρχή του ζεστού σωλήνα, ρώτησε, βγάλε συμπεράσματα και ψάχνοντας ψάχνοντας στα μέρη που δε βλέπει ποτέ το φως του ήλιου, θα έρθει από τα βάθη, από τα οξέα και τη σιχασιά, από το παλλόμενο αποθηκακι που μπαίνουν όλα τα σκατά που τρως (από εκεί όμως που βγαίνει και η αληθινή ενέργεια, ε;) ο πίδακας των μισοχωνεμένων σκέψεων, το κομμάτια που δεν έχουν προλάβει να σου γίνουν συνείδηση, θα βγουν ορμητικά και μαζί θα βγει και ο ήχος από τα βάθη, ο ήχος αγωνίας, ένα βογκητό πιο βαθύ από το βογκητό του σεξ ή της κούρασης, το βογκητό της παράδοσης, του να αφήνεσαι να βγάλεις να δουν όλοι τι έχεις μέσα, το βογκητό της απόλυτης κατάφασης, γιατί μόλις αρχίσεςι, δεν σταματάς, θα βγει ο,τι είναι να βγει και μετά, λίγο πριν κλείσεις το γαμημένο σου στόμα θα παρακαλέσεις κρυφά να είχες και κάτι ακόμα να ξεράσεις, μόνο και μόνο για να νιώσεις πιο άδειος μετά, πιο ανακουφισμένος.

2 σχόλια: