Τετάρτη 31 Αυγούστου 2016

Αρκετά ασχολήθηκα με κάτι σοβαρό. Πίσω στα δικά μας.

https://www.youtube.com/watch?v=O0DJ8hWgNes

Χρωστάω στη Φαίδρα δύο ποιήματα. Δεν έχω ιδέα τι να γράψω. Θα καθίσω με το ζόρι να γράψω 5 λέξεις και, σκέφτομαι, αν τις σκεφτώ πολύ μπορεί να βγάλουν νόημα μόνες τους. Πφφφφ νοτ. Χρωστάω και μια κάρτα αλλά αυτό το όνειρο χάθηκε γρήγορα.
Και θέλω να μάθω και κάτι.
Και φυσικά είναι στο μυαλό μου, όπως πάντα.
Και δεν μπορώ να βλέπω τις νέες της φωτογραφίες.

Γενικά μόνο με γυναίκες ασχολούμαι. Και τον Κώστα. Άντε και τον Γιάννη. Άντε και τον Παναγιώτη που και που.

Θα διασχίσω ένα πρωινό τη Θηβών και θα με κόψει ένα φορτηγό με κρέατα.
(ανάμεσα από τα παράσιτα του μυαλού μου ανάβλυσε αυτή η σκέψη)

https://www.youtube.com/watch?v=LKuM5oKk0es

 

Δευτέρα 29 Αυγούστου 2016

The get down party

Πολύ πριν δούμε το Get Down κάναμε πράγματα που θυμίζουν το Get Down. Τι σημαίνει αυτό για μας; Και τι σημαίνει αυτό για το Get Down;

Πάντα είχα στο μυαλό μου μια αφαιρετική ιδέα για το γκρουπ, για τις δραστηριότητες μας, για το πως λειτουργούμε. Και πάντα ήταν λίγο ομιχλώδες το ποιοι είμαστε εμείς ακριβώς. Αλλά ας πούμε οτι ξέρουμε ποιοι είμαστε.

Το να μαζευόμαστε να παίζουμε παιχνίδια που δεν τα ξέρει κανείς, να πηγαίνουμε σε μέρη που δεν τα ξέρουν πολλοί, να οργανωνόμαστε με τρόπους πιο επίσημους, πιο περίεργους και πιο απομονωτικούς (αν και δε μοιάζουν έτσι και δεν το κάνουμε επίτηδες), πάντα πίστευα οτι είναι ένας μηχανισμός άμυνας απέναντι στην πραγματικότητα που είναι αφιλόξενη, εχθρική θα έλεγα, δύσκολη και άσχημη. Φτιάχνουμε ένα γκρουπ στο φβ για να μιλάμε μεταξύ μας και γρήγορα αυτό αποκτά διαστάσεις αίρεσης, δημιουργεί δομές δικές του, παραπαίρνεται στα σοβαρά και όλα αυτά (δική μου άποψη φυσικά) γιατί οι αληθινές δομές, τα αληθινά πράγματα που θα έπρεπε να παίρνουμε στα σοβαρά είναι κάθε άλλο παρά θελκτικά, είναι άσχημα, είναι πολύ δύσκολα να τα αντιμετωπίσουμε.

Και δεν μας αδικώ. Δεν ΜΕ αδικώ για να είμαι πιο σωστός. Κατά ένα τρόπο όταν ο έξω κόσμος είναι άσχημος και εχθρικός, το πρώτο βήμα αυτού του κολοσσιαίου πολέμου είναι να δημιουργήσεις έναν εσωτερικό χώρο, είτε απτό είτε ιδεατό είτε ιντερνετικό είτε κάτι, στον οποίο να μπορείς: α) να υπάρξεις χαλαρός και να ξεκουραστείς για τις μάχες που θα δώσεις και, β) για να οργανώσεις την αντεπίθεση σου μαζί με συμμάχους που ελπίζεις να βρεις.

Και δεν με αδικώ. Είναι στοιχειώδη αυτά τα γεγονότα. Και απολύτως δικαιολογημένα. Όμως μοιάζουν οι σύμμαχοί μου κι εγώ να μη δίνουμε την πρέπουσα σημασία στον μεγάλο πόλεμο που μαίνεται, να τον αγνοούμε, εμμένοντας σε μια λογική πως μπορούμε αποτελεσματικά να αγνοήσουμε, να γράψουμε στ' αρχίδια μας βασικά, όλο τον υπόλοιπο κόσμο και να λειτουργήσουμε μόνοι μας. Εγώ νομίζω πως αυτό δε γίνεται αν και πέφτω μαζί με τους άλλους σε αυτή τη λογική πολλές φορές. Μακάρι να γινότανε.

Άρα οι δομές και οι λειτουργίες που φτιάχνουμε, ο χώρος που δημιουργούμε, ο δικός μας χώρος, είναι λάθος πρακτική; Πρέπει να βγούμε έξω στον κόσμο και να κάνουμε ο,τι καλύτερο μπορούμε εκει;

Ούτε αυτό μου φαίνεται σωστό. Εγώ νομίζω πως οι δομές που δημιουργούνται έχουν χρησιμότητα και μάλιστα μεγάλη. Είναι όπως προείπα καταρχάς η βάση μας. Ο τόπος ηρεμίας και ξεκούρασης, ο τόπος που νιώθεις ασφάλεια (ή θα έπρεπε να είναι κάτι τέτοιο). Είναι το "μέρος" που έχεις επαφή με ανθρώπους που συμμαχείς, όπου μπορείς να σχεδιάσεις την επέκταση σου, την παρέμβαση σου στους υπόλοιπους ανθρώπους, να τους φέρεις κοντά σου, να αυξήσεις δηλαδή το μέρεθος του χώρου σου.

Γιατί, άλλωστε, δικός μου σκοπός είναι να γίνει όλος ο κόσμος, δικός μου κόσμος, να είναι το σπίτι μου παντού, οι φίλοι μου παντού, να είμαι ασφαλής παντού.

Μέχρι τότε όμως, μέχρι την τελική νίκη, οι μικρές μας επαναστάσεις είναι χρήσιμες. Πολύ χρήσιμες, και για εμάς και για τους εχθρούς μας. Θα ήταν λάθος όμως να πιστέψουμε πως οι επαναστατικές μας πρακτικές είναι κάτι παραπάνω από αυτό που είναι. Μικρές επαναστάσεις που καλλιεργούν το έδαφος για την μεγάλη μας επανάσταση.

Πριν καν δούμε το Get Down κάναμε δικά μας Get Downs σε δικούς μας χώρους. Και κάθε φορά ο χώρος μας μεγάλωνε. Και αφού δεν μπορούμε να παίξουμε με τους όρους του συστήματος φτιάχνουμε δικούς μας όρους. Όχι για να αγνοήσουμε το σύστημα αλλά για να ταρακουνήσουμε το σύστημα.

Εμένα μ' αρέσει πολύ αυτός ο κόσμος για να παραιτηθώ από το δικαίωμα μου να ζω μέσα του χαρούμενος.

Παρασκευή 26 Αυγούστου 2016

https://www.youtube.com/watch?v=sV_Cagi25O8

Να ψάχνω σε κλεμμένα φβ για φωτογραφίες σου. Να κάνω ποδήλατο με το πόδι μου να καίει. Να καίγομαι. Να ακούω ρετροσυνθγουειβ ή όπως διάολο λέγεται. Να μου αρέσει. Να βλέπω κακά όνειρα με αθλήτριες ρυθμικής και μια παλιά μου συμμαθήτρια. Να κανονίζω συναντήσεις και να θέλω να πάω.

Νιώθω τόσο έξω από τον εαυτό μου τελευταία.

Κυριακή 21 Αυγούστου 2016

η αλφαβήτα του καλοκαιριού

Το καλοκαίρι φέτος ήταν.

α) άβολο: κανείς δεν θέλησε τίποτα και κανείς δεν πήρε τίποτα. Και με το κανείς εννοώ εμένα.

β) βαρετό: κανείς δεν είχε πολύ καλή διάθεση στ' αλήθεια και δεν έχει καταφέρει να το εξηγήσει ακόμα.

γ) γρήγορο: κράτησε 20-30 μέρες και μέσα σε αυτές καινούργιες φιλίες δεν έγιναν, κρατήθηκαν ορισμένες από τις παλιές, χάθηκες ορισμένες από τις παλαιότερες.

δ) διαπεραστικό: σαν σφαίρα στο κεφάλι αφού έγιναν συνειδητοποιήσεις περί πραγματικότητας και ηλικίας, αποδεκτά όλα τα συμπεράσματα αρκεί να μην χαλάνε την άσχημη μου διάθεση.

ε) επιρρεπές: αλλά για αυτό φταίει κυρίως η παντελής απουσία σύνδεσης με ξένα προς εμένα φύλα, κάτι που σιχαίνομαι να παραδέχομαι αλλά αναγκάζομαι να το κάνω γιατί είναι η πραγματικότητα.

ζ) ζωντανό: γιατί αν και το σώμα μου πεθαίνει μέρα με τη μέρα υπάρχει ακόμα ζωή μέσα του, αρκετή να θρέψει χιλιάδες, εκατομμύρια νεκρούς ανθρώπους. σαν να αρνείται να πεθάνει. δεν ισχύει, το ξέρω αλλά σαν να.

η) ηλιακό: και με χτυπάει σα μπάλα ακόμα και τώρα που τελειώνει. με ασφάλεια λέω πως δεν έχω ξανανιώσει τόσο χτυπημένος από τον ήλιο.

θ) θεμιτό: χωρίς υπερβολές, χωρίς χαρές αλλά και χωρίς αληθινές λύπες, το καλοκαίρι κινήθηκε σε μέτρια επίπεδα, δεν με έκαψε αλλά δεν με έθρεψε κιόλας. άλλη μια φορά το βάρος θα πέσει στον αξιαγάπητο χειμώνα.

ι) ινώδες: σκληρό, μασήθηκε δύσκολα και αυτό και αυτά που συνέβησαν ή ανακαλύφθηκαν μέσα σε αυτό. ακόμα μασάω και προσπαθώ να καταπιώ πως μ' έχεις ξεχάσει.

κ) καβλωμένο: αλλά ανουσίως.

λ) λογαριθμικό: οδηγώντας με μαθηματική ακρίβεια σε ένα δύσκολο χειμώνα καθώς, αφού μπαίνεις σε ένα καλοκαίρι χωρίς έτοιμα όνειρα και βγαίνεις από αυτό χωρίς έτοιμα όνειρα, ο χειμώνας είναι σίγουρο πως θα σε βρει να μην ξέρεις τι να ονειρευτείς όταν ξαπλώνεις το βράδυ.

μ) μαλακία: λίγο. όχι στ' αλήθεια δηλαδή αλλά άμα στηρίζεις όλες σου τις ελπίδες στην αλλαγή του καιρού είναι σίγουρο πως θα την πάθεις.

ν) νεανικό: αλλά όχι για μένα.

ξ) ξένο(ς): σαν λούνα παρκ. σ' αρέσει να πηγαίνεις αλλά πραγματικά δεν είναι ο τόπος που θα περάσεις όλη σου την ώρα. είναι φτιαγμένο για να σε διασκεδάσει αλλά όχι για πολύ. άλλωστε τα βαριέσαι τα λούνα πάρκ μετά από λίγο, όχι;

ο) όμορφο: ανά στιγμές, όντως, να μην είμαι και άδικος, αλλά η ομορφιά του κυρίως τονίζει τις υπόλοιπες εικόνες που είδα ή θα δω.

π) προϊόν: κάτι που αγόρασα με τη δουλειά μου στο εργοστάσιο, το χρησιμοποίησα, και τώρα σε λίγες μέρες θα το πετάξω ελπίζοντας πως η χρήση του θα με διατηρήση υγιή ψυχολογικά για κάποιο καιρό ακόμα.

ρ) ρομαντικό: #μονοςμου

σ) σκιώδες: λοιπόν αυτό είναι για πολλούς λόγους. γιατί δε βλέπω καλά το βράδυ, γιατί είδα stranger things, γιατί σιχάθηκα την ανθρώπινη φύση για άλλη μια φορά, γιατί σιχάθηκα κάποιους φίλους μου για άλλη μια φορά, γιατί μίσησα κάποιους και αγάπησα κάποιους και δεν ξέρω πια ποιοι είναι ποιοι.

τ) τραγικό: αφού κάθε μέρα που περνούσε, η γνώμη μου για μένα έπεφτε κατά 0.8 μονάδες. Αχ Γιώργο πρέπει να συνέλθεις.

υ) υπεριώδες: γιατί ήμουν πολύ blue. χα.              χα.                       χα.                            χα.                                  χα.                                                                 χα.

φ) φοβιστικό: οτι δεν θα γίνει τίποτα παραπάνω. οι φόβοι μου επιβεβαιώθηκαν.

χ) χαμένο: ήδη ανάμεσα σε αριθμούς που δεν θα σημαίνουν τίποτα σε μερικά χρόνια. ξεχνάω πιο πολλά απ' όσα θα 'πρεπε.

ψ) ψαρωτικό: γιατί με ψάρωσες και μόνο που με κοίταξες λίγο παραπάνω. δεν χρειάζομαι εξηγήσεις αλλά έχω ψαρώσει πολύ και ελπίζω να σταματήσεις. αλλιώς θα σταματήσω να ψαρώνω και θα αρχίσω να πιστεύω.

ω) ωχρό, ωχρό του προσώπου σου τις ελάχιστες φορές που τόλμησες να σε κοιτάξεις στον καθρέφτη και άρρωστο κίτρινο του ήλιου που σιχαίνεσαι και της άμμου που ήδη κάλυψε τα ίχνη που αφήσαμε στην παραλία και τώρα είναι σα να μην περάσαμε ποτέ.

Με λίγα λόγια καλά περάσαμε.

https://www.youtube.com/watch?v=k-lwI_4CdKU



αφού δεν έχω λεφτά