Σήμερα ξύπνησα και ήταν 9.30 το πρωί. Και δεν ήθελα να κοιμηθώ άλλο. Σηκώθηκα, έριξα νερό στη μούρη μου και στάθηκα και κοιτάχτηκα λίγο στον καθρέφτη. Για να ξέρεις, αυτό είναι κάτι που το κάνω σπάνια. Σιχαίνομαι να κοιτάω τη μούρη μου στον καθρέφτη. Ναι, κάποια ψυχολογικά κρύβονται πίσω από αυτό αλλά ας τ' αφήσουμε προς το παρόν.
Πήγα δίπλα, χαιρέτησα τη μαμά μου, έφαγα κάτι μικρό (εξίσου σπάνια με τον καθρέφτη τρώω και κανονικό πρωινό) και ξαναπήγα δίπλα (στο δικό μου) να... ε, δεν ξέρω να ανοίξω υπολογιστή. Τον άνοιξα αλλά απ' έξω, στα 10 εκατοστά που άφησα ανοιχτό το πατζούρι (το πρωί δεν αντέχω παραπάνω φως) έβλεπα ένα μικρό κομματάκι από ουρανό που, αν το 'χεις προσέξει, την άνοιξη κοντά στο χειμώνα και το φθινόπωρο κοντά στο καλοκαίρι είναι πιο γαλανός και τα σύννεφα φαίνονται πιο ωραία που είναι έτσι διάσπαρτα. Ντάξει, ναι συμβαίνει κι άλλες φορές αλλά τότε συμβαίνει πιο συχνά. Και είδα τον ουρανό και σκέφτηκα, ωραία εικόνα, δηλαδή δεν σκέφτηκα αυτό ακριβώς αλλά η ουσία του ήταν αυτή, και χάρηκα και είπα να βγω έξω να κάνω παρέα με κάποιον σε αυτόν τον ωραίο καιρό, στην ωραία μου πόλη, με ωραία διάθεση και χαρά.
Και βγήκα και έκανα αυτό ακριβώς.
Και μετά ξύπνησα.
Γαμώ το χριστό μου.
Όχι ντάξει. Ορισμένες φορές συμβαίνει όντως έτσι. Ή και καλύτερα. Ή και χειρότερα αλλά λίγο. Μέχρι χτες όπως έγραψα μόλις ήμουνα -50 αλλά απ 'ο,τι φαίνεται μέχρι κι εγώ έχω κουραστεί από αυτό. Οπότε σήμερα είμαι μόνο 1 (ίδιοι αριθμοί Πουλί μου) αλλά λέω να φτάσω μέχρι και 6 (Ε Ξ Ι !) μέχρι να ξαναπέσω.
Οριακά αισιόδοξος.
Μιλάμε για τρέλες.
Πήγα δίπλα, χαιρέτησα τη μαμά μου, έφαγα κάτι μικρό (εξίσου σπάνια με τον καθρέφτη τρώω και κανονικό πρωινό) και ξαναπήγα δίπλα (στο δικό μου) να... ε, δεν ξέρω να ανοίξω υπολογιστή. Τον άνοιξα αλλά απ' έξω, στα 10 εκατοστά που άφησα ανοιχτό το πατζούρι (το πρωί δεν αντέχω παραπάνω φως) έβλεπα ένα μικρό κομματάκι από ουρανό που, αν το 'χεις προσέξει, την άνοιξη κοντά στο χειμώνα και το φθινόπωρο κοντά στο καλοκαίρι είναι πιο γαλανός και τα σύννεφα φαίνονται πιο ωραία που είναι έτσι διάσπαρτα. Ντάξει, ναι συμβαίνει κι άλλες φορές αλλά τότε συμβαίνει πιο συχνά. Και είδα τον ουρανό και σκέφτηκα, ωραία εικόνα, δηλαδή δεν σκέφτηκα αυτό ακριβώς αλλά η ουσία του ήταν αυτή, και χάρηκα και είπα να βγω έξω να κάνω παρέα με κάποιον σε αυτόν τον ωραίο καιρό, στην ωραία μου πόλη, με ωραία διάθεση και χαρά.
Και βγήκα και έκανα αυτό ακριβώς.
Και μετά ξύπνησα.
Γαμώ το χριστό μου.
Όχι ντάξει. Ορισμένες φορές συμβαίνει όντως έτσι. Ή και καλύτερα. Ή και χειρότερα αλλά λίγο. Μέχρι χτες όπως έγραψα μόλις ήμουνα -50 αλλά απ 'ο,τι φαίνεται μέχρι κι εγώ έχω κουραστεί από αυτό. Οπότε σήμερα είμαι μόνο 1 (ίδιοι αριθμοί Πουλί μου) αλλά λέω να φτάσω μέχρι και 6 (Ε Ξ Ι !) μέχρι να ξαναπέσω.
Οριακά αισιόδοξος.
Μιλάμε για τρέλες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου