Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2017

Death is silent. Dead is silent. Dad is silent. Mom is silent. Everyone is silent now.

Θυμάσαι όταν σου έλεγα για τη ζωή που είναι σαν ένα ποτάμι; Και μπορείς να την αναλύσεις με τρεις τρόπους; Το θυμάσαι σίγουρα, αποκλείεται να μη μου έδινες σημασία, ήταν η τελευταία μου ημέρα και ένιωθες λίγο υποχρεωμένη. 

Τέλος πάντων. 

Το θυμάσαι το ποτάμι; Που ή θα το παρατηρούσες απ' έξω ή θα έμπαινες και θα άφηνες να σε παρασύρει ή θα κολυμπούσες να δεις πρώτη (ή πρώτος) τι υπάρχει πέρα από τη στροφή του ποταμού; Θυμάσαι; Θυμάσαι μήπως να αναφέρω και τίποτα για κουφάρια; Για πτώματα που υπάρχουν μέσα στο φανταστικό ποτάμι; 

Γιατί, αγαπημένη, υπάρχουν πτώματα μέσα στο φανταστικό ποτάμι. 

Πτώματα γνωστών και αγνώστων, που τα ξεβράζουν τα ρεύματα στις όχθες κι εσύ τα προσπερνάς. Κάποιοι κολύμπησαν μαζί σου, κάποιους τους προσπέρασες, κάποιοι σε προσπέρασαν. Μια μέρα κι εσύ θα είσαι ένα πτώμα στην όχθη του ποταμού μου, μια μέρα θα είμαι κι εγώ.

Αλλαγή.

Φαντάσου τώρα έναν κυλιόμενο διάδρομο σε μέγεθος τεράστιου αυτοκινητόδρομου. Εκεί πάνω τρέχουμε όλοι, άλλοι πιο αργά, άλλοι πιο γρήγορα. Έτσι μου μοιάζουμε σήμερα. Άνθρωποι που τρέχουν όλοι μαζί. Και στις γωνίες και στις ταράτσες άπειροι στρατιώτες με υπηρεσιακά τυφέκια, με πιστόλια, με τόξα, μας ρίχνουν. 

Φαντάσου ένα πλήθος να τρέχει όλο μαζί, να τρέχουν όλοι, και ανά στιγμές να πέφτουν οι σφαίρες σε κάποιον, να πέφτει και γρήγορα να χάνεται πίσω μας. όπως όταν σκοντάφτει σε κυλιόμενο διάδρομο στο γυμναστήριο. Ακούς πιστολιά και βλέπεις γύρω σου ανθρώπους να καταπίνονται στο σκοτάδι πίσω σου και γρήγορα πρέπει να στρέψεις το κεφάλι σου μπροστά για να συνεχίσεις, όπως μπορείς, κουτσά, πληγωμένα, να τρέχεις.

Αλλαγή.

Κάτι πέθανε σήμερα.

Και το λιγότερο που μπορείς να κάνεις όταν πεθαίνει κάτι είναι να σκεφτείς κάτι για αυτό. Ή σε εξαιρετικές περιπτώσεις να γράψεις κάτι για αυτό. Κάτι πέθανε σήμερα κοντά μου. Και θα το μνημονεύσω όσο του αξίζει, σε ένα κείμενο και τέλος. Όταν πεθαίνει κάτι κοντά σου πρέπει να το ξεχνάς εκτός αν έχει κάποιο μάθημα να σου διδάξει. 

Κάτι πέθανε σήμερα κοντά μου και μου έμαθε πως είναι να στεναχωριέσαι για κάτι που δεν είναι δικό σου.

Κάτι πέθανε σήμερα, και ας με συγχωρέσουν που θα το αναφέρω εδώ, δεν είμαι καλός στα νοσοκομεία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου