Ποιος είναι ονλάιν και κοιτάει την κουκκίδα μου όπως κοιτάω κι εγώ τη δικιά του; Οι ταινίες που έχω δει λένε "κάποιος", ο ρεαλισμός που βιώνω χρόνια τώρα, πιο πολλά από τις ταινίες που έχω δει λέει "κανείς ή ακόμα κι αν κοιτάει κάποιος δεν θα το μάθεις ποτέ". Και κάποιες μέρες είμαι οκ μ' αυτό, μπορώ να το αντιπαρέλθω. Σήμερα, όπως θα μάντευε κανείς, δεν είναι μια από αυτές τις μέρες.
Γιατί κοιτάω την κουκκίδα σου, ή το ηλεκτρονικό σου νικνεημ, ή τον αριθμό σου στο τηλέφωνό μου και δεν μπορώ να παρατήσω για άλλη μια νύχτα τα πάντα και να κοιμηθώ ήσυχος. Κοιτάω κάθε τρόπο που υπάρχει πια για να επικοινωνούμε και σκέφτομαι να τον λειτουργήσω, να σε τσιγκλήσω, να επιτεθώ αντί να ενισχύσω τις αμυντικές μου θέσεις, τόσοι τρόποι να επιτεθείς κι όμως, η επίθεση πια μοιάζει κάτι τελείως ψεύτικο, η άμυνα τελείως αδιάφορη και ο στρατός μου αφήνεται στο έλεος των ανέμων, βολοδέρνει από δω κι από κει χωρίς σκοπό, χάνοντας μεγάλο μέρος από το αξιόμαχό του.
Γενικά ναι, είμαι στρατόκαυλος, ξεπέρνα το.
Τι έλεγα; Α, ναι, για το πόσους πολλούς τρόπους έχουμε για να συνδεθούμε. Και πόσο δύσκολο εν τέλει γίνεται να συνδεθούμε όντως. Όσο πολλαπλασιάζονται οι τρόποι λιγοστεύει η σύνδεση. Έτσι νιώθω και δεν ξέρω αν φταίω εγώ ή τα υπόλοιπα. Αν είχαμε μόνο ένα σημείο στην Αθήνα ή κάπου για να βρεθούμε και μια ημέρα για να πετύχουμε ο ένας τον άλλον εκεί, σίγουρα θα βρισκόμασταν και θα τα λέγαμε και θα συνδεόμασταν. Τώρα δεν μπορώ ούτε να τσατάρω μαζί σου καλά. Σαν να μπερδεύομαι με τόσες ευκαιρίες.
Θα έπρεπε να είναι πιο εύκολο και φταίω εγώ;
Μπορεί.
Τι έλεγα; Α, ναι, για το οτι θέλω να συνδεθώ με κάποιον. Μη σε ξεγελά το κάποιος, εννοώ κάποιον συγκεκριμένο, πάντα εννοώ κάποιον συγκεκριμένο. Θα έπρεπε ήδη να βλέπω τη Θηβών με κάποιον και να σχολιάζουμε τα πορτοκαλί φώτα της, θα έπρεπε ήδη να ξαπλώνουμε μαζί και να είμαστε δυστυχισμένοι μαζί αλλά δεν θα είμαστε δυστυχισμένοι αν είμαστε μαζί οπότε τι; θα είμαστε ευτυχισμένοι μαζί; αυτό αποκλείεται, εγώ μπορεί, εσύ αποκλείεται, σε έναν κόσμο που υπάρχει τόσος μεγάλος ανταγωνισμός και το μεγάλο μου ατού είναι ψευτοκαλλιτεχνίες, μουσικό γούστο αμφιβόλου ποιότητας και ευφυία του μετρίου τα πράγματα είναι δύσκολα.
Σε έναν κόσμο που υπάρχουν όμορφοι και άσχημοι, αυτός που στέκεται αδιάφορος σαν λευκή Α4 δεν πάει πουθενά.
Από μένα εξαρτάται;
Τι έλεγα; Α, ναι, γαμιέστε.
Γιατί κοιτάω την κουκκίδα σου, ή το ηλεκτρονικό σου νικνεημ, ή τον αριθμό σου στο τηλέφωνό μου και δεν μπορώ να παρατήσω για άλλη μια νύχτα τα πάντα και να κοιμηθώ ήσυχος. Κοιτάω κάθε τρόπο που υπάρχει πια για να επικοινωνούμε και σκέφτομαι να τον λειτουργήσω, να σε τσιγκλήσω, να επιτεθώ αντί να ενισχύσω τις αμυντικές μου θέσεις, τόσοι τρόποι να επιτεθείς κι όμως, η επίθεση πια μοιάζει κάτι τελείως ψεύτικο, η άμυνα τελείως αδιάφορη και ο στρατός μου αφήνεται στο έλεος των ανέμων, βολοδέρνει από δω κι από κει χωρίς σκοπό, χάνοντας μεγάλο μέρος από το αξιόμαχό του.
Γενικά ναι, είμαι στρατόκαυλος, ξεπέρνα το.
Τι έλεγα; Α, ναι, για το πόσους πολλούς τρόπους έχουμε για να συνδεθούμε. Και πόσο δύσκολο εν τέλει γίνεται να συνδεθούμε όντως. Όσο πολλαπλασιάζονται οι τρόποι λιγοστεύει η σύνδεση. Έτσι νιώθω και δεν ξέρω αν φταίω εγώ ή τα υπόλοιπα. Αν είχαμε μόνο ένα σημείο στην Αθήνα ή κάπου για να βρεθούμε και μια ημέρα για να πετύχουμε ο ένας τον άλλον εκεί, σίγουρα θα βρισκόμασταν και θα τα λέγαμε και θα συνδεόμασταν. Τώρα δεν μπορώ ούτε να τσατάρω μαζί σου καλά. Σαν να μπερδεύομαι με τόσες ευκαιρίες.
Θα έπρεπε να είναι πιο εύκολο και φταίω εγώ;
Μπορεί.
Τι έλεγα; Α, ναι, για το οτι θέλω να συνδεθώ με κάποιον. Μη σε ξεγελά το κάποιος, εννοώ κάποιον συγκεκριμένο, πάντα εννοώ κάποιον συγκεκριμένο. Θα έπρεπε ήδη να βλέπω τη Θηβών με κάποιον και να σχολιάζουμε τα πορτοκαλί φώτα της, θα έπρεπε ήδη να ξαπλώνουμε μαζί και να είμαστε δυστυχισμένοι μαζί αλλά δεν θα είμαστε δυστυχισμένοι αν είμαστε μαζί οπότε τι; θα είμαστε ευτυχισμένοι μαζί; αυτό αποκλείεται, εγώ μπορεί, εσύ αποκλείεται, σε έναν κόσμο που υπάρχει τόσος μεγάλος ανταγωνισμός και το μεγάλο μου ατού είναι ψευτοκαλλιτεχνίες, μουσικό γούστο αμφιβόλου ποιότητας και ευφυία του μετρίου τα πράγματα είναι δύσκολα.
Σε έναν κόσμο που υπάρχουν όμορφοι και άσχημοι, αυτός που στέκεται αδιάφορος σαν λευκή Α4 δεν πάει πουθενά.
Από μένα εξαρτάται;
Τι έλεγα; Α, ναι, γαμιέστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου