https://www.youtube.com/watch?v=UaedSEfXxc4
Ακόμα κι αν έχανα σιγά σιγά τις κινητικές μου λειτουργίες, πρώτη η μια πατούσα, μετά το γόνατο, μετά το άλλο πόδι, παράλυτος από τη μέση, το αριστερό μου χέρι, η μέση μου, ο θώρακας μου, όλα να μην μπορούν να κινηθούν,
αν έμενα λοιπόν με το ένα μου χέρι μόνο να κινείται, κι αυτό λειψό, ακόμα κι έτσι θα άρπαζα το χώμα, τις πέτρες που θα ήταν στέρεες ακόμα, τα λάστιχα από ακίνητα αμάξια, και θα τραβούσα
θα τραβούσα με πείσμα, με φωνές και μουγκρητά, θα τραβούσα να έρθω εκεί που θα είσαι, ακόμα κι αν είσαι μακριά, σε ανηφόρες και στροφές, χιλιόμετρα μακριά, θα τραβάω το νεκρό μου σώμα, το σώμα μου που θα αιμορραγεί από το τρίψιμο στις πέτρες και την άσφαλτο και τα σπασμένα γυαλιά, γιατί στην πόλη άραγε υπάρχουν τόσα σπασμένα γυαλιά; και θα τραβούσα μέχρι να βγει όλο μου το δέρμα
δεν πονάς; θα φαντάζομαι πως με ρωτάς και θα τραβάω πιο δυνατά για να σε φτάσω πιο γρήγορα για να σου πω πως ναι, πονάω, αλλά δε γίνεται να σταματήσω να σε πλησιάζω, σαν ζόμπι από ταινία πεινάω για σένα και θα σέρνομαι, με ένα χέρι μόνο να λειτουργεί, μέχρι να το χάσω και αυτό
και μετά αν έχουν μείνει τίποτα δάχτυλα θα με τραβήξουνε και αυτά, εκατοστό το εκατοστό, θα κάνω κινήσεις όπως κάνουν γεια σου στα μωράκια αλλά εγώ θα χαιρετάω σκουλήκια και πατημένες τσίχλες και θα προχωράω
και όταν σε φτάσω φαντάζομαι εσύ θα θες να καλέσεις ασθενοφόρο, και εγώ όσο θα παραλύω δίπλα σου θα σκέφτομαι, γιατί δε με ρωτάει αν πονάω; και θα νομίσεις τώρα οτι εγώ τότε θα στεναχωριέμαι αλλά θα κάνεις λάθος γιατί η στεναχώρια μου έχει εξαντληθεί,
μου είναι αδύνατον να στεναχωρηθώ για σένα πια, μόνο να χαρώ θα μπορέσω όταν σε δω ξανά
Ακόμα κι αν έχανα σιγά σιγά τις κινητικές μου λειτουργίες, πρώτη η μια πατούσα, μετά το γόνατο, μετά το άλλο πόδι, παράλυτος από τη μέση, το αριστερό μου χέρι, η μέση μου, ο θώρακας μου, όλα να μην μπορούν να κινηθούν,
αν έμενα λοιπόν με το ένα μου χέρι μόνο να κινείται, κι αυτό λειψό, ακόμα κι έτσι θα άρπαζα το χώμα, τις πέτρες που θα ήταν στέρεες ακόμα, τα λάστιχα από ακίνητα αμάξια, και θα τραβούσα
θα τραβούσα με πείσμα, με φωνές και μουγκρητά, θα τραβούσα να έρθω εκεί που θα είσαι, ακόμα κι αν είσαι μακριά, σε ανηφόρες και στροφές, χιλιόμετρα μακριά, θα τραβάω το νεκρό μου σώμα, το σώμα μου που θα αιμορραγεί από το τρίψιμο στις πέτρες και την άσφαλτο και τα σπασμένα γυαλιά, γιατί στην πόλη άραγε υπάρχουν τόσα σπασμένα γυαλιά; και θα τραβούσα μέχρι να βγει όλο μου το δέρμα
δεν πονάς; θα φαντάζομαι πως με ρωτάς και θα τραβάω πιο δυνατά για να σε φτάσω πιο γρήγορα για να σου πω πως ναι, πονάω, αλλά δε γίνεται να σταματήσω να σε πλησιάζω, σαν ζόμπι από ταινία πεινάω για σένα και θα σέρνομαι, με ένα χέρι μόνο να λειτουργεί, μέχρι να το χάσω και αυτό
και μετά αν έχουν μείνει τίποτα δάχτυλα θα με τραβήξουνε και αυτά, εκατοστό το εκατοστό, θα κάνω κινήσεις όπως κάνουν γεια σου στα μωράκια αλλά εγώ θα χαιρετάω σκουλήκια και πατημένες τσίχλες και θα προχωράω
και όταν σε φτάσω φαντάζομαι εσύ θα θες να καλέσεις ασθενοφόρο, και εγώ όσο θα παραλύω δίπλα σου θα σκέφτομαι, γιατί δε με ρωτάει αν πονάω; και θα νομίσεις τώρα οτι εγώ τότε θα στεναχωριέμαι αλλά θα κάνεις λάθος γιατί η στεναχώρια μου έχει εξαντληθεί,
μου είναι αδύνατον να στεναχωρηθώ για σένα πια, μόνο να χαρώ θα μπορέσω όταν σε δω ξανά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου