Πέμπτη 18 Μαΐου 2017

Οι συμφωνίες μας κάνουν τον κόσμο να γυρίζει

και γυρίζει
και πηγαίνω στη δουλειά
δώδεκα ώρες μετά κι ακόμα γυρίζει
δεν θα έπρεπε να έχει σταματήσει;
οι συμφωνίες μας κάνουν τον κόσμο να σταματά

σταμάτησε ο αέρας να μυρίζει σκόνη στο δωμάτιο
και τα παπούτσια μου δεν είναι πια απλά εργαλεία
είναι δύναμη από πολυεστέρα
ή όπως διάολο λέγεται το υλικό τους

σηκώνομαι και αλλάζει ο καιρός
καθίζω και σου γράφω πως σε θέλω
ποιητικά
και με αμφιβολία όμως μαζί
μου λείπεις όντως ή έχω ανάγκη απ' τα πριν
να παίξω κάτι σχολικό για να ξυπνήσω
απ' την ενηλικίωση;

δεν το γνωρίζω
μα αν δεν σε ακουμπήσω
δεν θα το μάθω και ποτέ
η συμφωνία μου μαζί σου ήταν κομπλέ
μέχρι να σηκωθώ και να ξυπνήσω
δεν το γνωρίζω

ούτε το ένα ούτε το άλλο
ρομαντικός στα εικοσιεφτά
γελάει ο κόσμος
αν ήμουνα 15 χρόνια μικρότερος
θα ήταν η κατάλληλη στιγμή
μα κάλλιο αργά παρά ποτέ
ή μήπως κάλλιο αργά παρά αργότερα;

βαρέθηκα ήδη να μιλάω για σένα
βαρέθηκα ήδη να μιλάω με σένα
βαρέθηκα ήδη
θέλω να πιάσω τα μέλη σου σφιχτά
σαν να με απειλούνε
και να τα θρυμματίσω από τη δύναμη που μάζεψα ως βιομηχανικός εργάτης

δεν είναι μεγάλη
είναι όση χρειάζεται για να σε σπάσω στα δύο
και να σε ξανακολλήσω
με μανία
με ηρεμία
και με γρηγοράδα

έχω μανία
έχω ηρεμία
και είμαι πάρα πολύ γρήγορος
πολύ πιο γρήγορος από σένα

μην το 'χεις και σίγουρο χαζή πως θα με παρατήσεις πρώτη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου