Σάββατο 20 Μαΐου 2017

Άκουσε με αν το αξίζω κι αν δεν το αξίζω άστο

Περιμένοντας

καμιά λογική στο να περιμένεις όταν αυτό που περιμένεις θα συμβεί έτσι κι αλλιώς

άρα τι περιμένω;
άρα τι περιμένεις;

αυτό εδώ θα είναι απόδειξη πέρα από κάθε αμφιβολία για το πότε ήξερα τι θέλω να κάνω πριν στο επικοινωνήσω. Επειδή μπορεί να ρωτήσεις δηλαδή, θα σου δείξω, αντί για ισχυρισμό, την ημερομηνία αυτού του κειμένου. Κι έτσι θα ξέρεις οτι 48 ώρες ήταν αρκετές.

Αλλά

επειδή δεν είμαστε ίδιοι (ή μήπως είμαστε;) θα καταλαγιάσω την ορμή μου και θα χαλαρώσω γράφοντας κειμενάκια μέχρι να γίνει το μυαλό μου πολτός, ανίκανο να σκεφτεί το οτιδήποτε άλλο,

όμως τότε ίσως να είναι αργά
τότε μπορεί να έχουμε ήδη αποτύχει

δεν ξέρω. Από μικρός έχω μάθει οτι η καθυστέρηση είναι κακό πράγμα. Εκτός βέβαια αν θες να κάνεις παιδιά. Από την άλλη και η βιασύνη είναι κακό πράγμα συνήθως. Καλύτερα νωρίς ή καλύτερα αργά; Για μένα καλύτερα νωρίς. Το αργά δε διορθώνεται ποτέ. Το νωρίς, ποιος ξέρει; Πως γίνεται να καταλήγουμε ξανά στο χρόνο;

Πάντα πιστεύουμε οτι έχουμε παραπάνω χρόνο απ' όσο έχουμε στ' αλήθεια, είναι ανθρώπινο ελάττωμα. Αλλά εσύ δεν είσαι άνθρωπος. Ούτε κι εγώ αυτές τις μέρες.

Πάλι δεν καταλαβαίνω.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου