31/5/17 τελευταία μέρα του Μαγιού, τελευταίο κείμενο του Μαγιού.
Καταρχάς να δώσουμε συγχαρητήρια στο Γιώργο που κατάφερε να τελειώσει το μήνα χωρίς μεγάλες υπερβολές και απαράδεκτα λάθη. Ήταν δύσκολος μήνας.
Κερδίζει τον τίτλο:
Χειρότερος μήνας του 2017 (μέχρι τώρα)
Χειρότερος μήνας του 2016
Χειρότερη περίοδος από το 75% του χρόνου που πέρασα στο στρατό
Χειρότερα φλερτ που έχω κάνει ποτέ που άρχισαν και τελείωσαν σε ένα μήνα
Χειρότερος μήνας από άποψη φαγητού για το 2017
Χειρότερος μήνας συζητήσεων με ηλεκτρονικά μέσα (ever)
Χειρότερος μήνας ερωτικών φαντασιώσεων
Χειρότερος μήνας διαχείρισης ύπνου
Χειρότερος μήνας του πόσο μου έλειψε κάποιος για το 2017
Χειρότερος μήνας του πόσο έκανα κάποιον να με σιχαθεί
όχι το τελευταίο άκυρο, έχω κάνει και πιο πολύ, σόρυ Γ
Με λίγα λόγια, καλά που τελειώνει ο φίλος Μάιος. Αρχίζει και το καλοκαίρι ε; Όλα καλά λοιπόν, το χειρότερα πέρασαν, τα χειρότερα έρχονται και τέτοια.
Μου λείπει το όνομα σου να έχει μια γλυκειά γεύση στο μυαλό μου και να σε σκέφτομαι και να θέλω να σε δω. Αυτός ο μήνας ήταν περίεργος πάνω σ' αυτό το ζήτημα. Και ήταν μόνο ένας μήνας.
Έφτιαξες τοίχο ανάμεσα μας με μια τρυπούλα στη μέση, στο ύψος των ματιών. Και μου είπες: "είναι δοκιμή, μη φοβάσαι". Και δε φοβήθηκα. Στην αρχή έφτιαξα τα εργαλεία για να γκρεμίσω τον τοίχο, ένα σφυρί κι ένα καλέμι. Κάποια στιγμή εσύ, ως μαλάκω, μου φωνάζεις μέσα από την τρύπα: "δώσε μου τα εργαλεία σου, θα σπάσω εγώ τον τοίχο, μη φοβάσαι". Και δε φοβήθηκα. Σου τα πέρασα με δυσκολία από την τρύπα και περίμενα να ακούσω τα χτυπήματα του καλεμιού πάνω στον τοίχο. Τίποτα, όμως. Σου φώναξα 2-3 φορές: "τι θα γίνει, θα αρχίσεις; Έχουμε και δουλειές". Δεν απάντούσες. Σε κάποια μου φωνή μάλιστα μου είπες κι ένα "σκάσε" με εκνευρισμό.
Κοίταζα μέσα από την τρύπα που και που να δω τι διάολο τα κάνεις τα εργαλεία αφού δεν τα χρησιμοποιείς. Τα είδα πεταμένα κάποια στιγμή πέρα στο χορτάρι στη δικιά σου μεριά. Τότε κατάλαβα οτι δεν τα πήρες για να τα χρησιμοποιήσεις αλλά για να μην τα χρησιμοποιώ εγώ. Δεν ήθελες τον τοίχο γκρεμισμένο. Και αποφάσισα να ξεκινήσω να εξερευνώ τη δικιά μου πλευρά προς τις άλλες κατευθύνσεις, μπορεί να υπήρχαν άλλοι τοίχοι που να πέφτουν πιο εύκολα. Φεύγοντας σε άκουσα να μου φωνάζεις: "ε, που πας; Δεν θα γκρεμίσεις τον τοίχο;". "Χωρίς εργαλεία δεν μπορώ" σου απάντησα. "Τι θες να κάνω; Να χτυπάω πάνω με τη μούρη μου, να σπάσω τα κόκκαλα μου για να μην καταφέρω και τίποτα; Δώσε μου τα εργαλεία να ξεκινήσω". Δεν απάντησες. Και κάθε φορά που έφευγα προς τα πέρα κοιτούσες από την τρύπα για να δεις αν θα πέσω πάνω στον τοίχο σου με τα μούτρα.
Καταρχάς να δώσουμε συγχαρητήρια στο Γιώργο που κατάφερε να τελειώσει το μήνα χωρίς μεγάλες υπερβολές και απαράδεκτα λάθη. Ήταν δύσκολος μήνας.
Κερδίζει τον τίτλο:
Χειρότερος μήνας του 2017 (μέχρι τώρα)
Χειρότερος μήνας του 2016
Χειρότερη περίοδος από το 75% του χρόνου που πέρασα στο στρατό
Χειρότερα φλερτ που έχω κάνει ποτέ που άρχισαν και τελείωσαν σε ένα μήνα
Χειρότερος μήνας από άποψη φαγητού για το 2017
Χειρότερος μήνας συζητήσεων με ηλεκτρονικά μέσα (ever)
Χειρότερος μήνας ερωτικών φαντασιώσεων
Χειρότερος μήνας διαχείρισης ύπνου
Χειρότερος μήνας του πόσο μου έλειψε κάποιος για το 2017
Χειρότερος μήνας του πόσο έκανα κάποιον να με σιχαθεί
όχι το τελευταίο άκυρο, έχω κάνει και πιο πολύ, σόρυ Γ
Με λίγα λόγια, καλά που τελειώνει ο φίλος Μάιος. Αρχίζει και το καλοκαίρι ε; Όλα καλά λοιπόν, το χειρότερα πέρασαν, τα χειρότερα έρχονται και τέτοια.
Μου λείπει το όνομα σου να έχει μια γλυκειά γεύση στο μυαλό μου και να σε σκέφτομαι και να θέλω να σε δω. Αυτός ο μήνας ήταν περίεργος πάνω σ' αυτό το ζήτημα. Και ήταν μόνο ένας μήνας.
Έφτιαξες τοίχο ανάμεσα μας με μια τρυπούλα στη μέση, στο ύψος των ματιών. Και μου είπες: "είναι δοκιμή, μη φοβάσαι". Και δε φοβήθηκα. Στην αρχή έφτιαξα τα εργαλεία για να γκρεμίσω τον τοίχο, ένα σφυρί κι ένα καλέμι. Κάποια στιγμή εσύ, ως μαλάκω, μου φωνάζεις μέσα από την τρύπα: "δώσε μου τα εργαλεία σου, θα σπάσω εγώ τον τοίχο, μη φοβάσαι". Και δε φοβήθηκα. Σου τα πέρασα με δυσκολία από την τρύπα και περίμενα να ακούσω τα χτυπήματα του καλεμιού πάνω στον τοίχο. Τίποτα, όμως. Σου φώναξα 2-3 φορές: "τι θα γίνει, θα αρχίσεις; Έχουμε και δουλειές". Δεν απάντούσες. Σε κάποια μου φωνή μάλιστα μου είπες κι ένα "σκάσε" με εκνευρισμό.
Κοίταζα μέσα από την τρύπα που και που να δω τι διάολο τα κάνεις τα εργαλεία αφού δεν τα χρησιμοποιείς. Τα είδα πεταμένα κάποια στιγμή πέρα στο χορτάρι στη δικιά σου μεριά. Τότε κατάλαβα οτι δεν τα πήρες για να τα χρησιμοποιήσεις αλλά για να μην τα χρησιμοποιώ εγώ. Δεν ήθελες τον τοίχο γκρεμισμένο. Και αποφάσισα να ξεκινήσω να εξερευνώ τη δικιά μου πλευρά προς τις άλλες κατευθύνσεις, μπορεί να υπήρχαν άλλοι τοίχοι που να πέφτουν πιο εύκολα. Φεύγοντας σε άκουσα να μου φωνάζεις: "ε, που πας; Δεν θα γκρεμίσεις τον τοίχο;". "Χωρίς εργαλεία δεν μπορώ" σου απάντησα. "Τι θες να κάνω; Να χτυπάω πάνω με τη μούρη μου, να σπάσω τα κόκκαλα μου για να μην καταφέρω και τίποτα; Δώσε μου τα εργαλεία να ξεκινήσω". Δεν απάντησες. Και κάθε φορά που έφευγα προς τα πέρα κοιτούσες από την τρύπα για να δεις αν θα πέσω πάνω στον τοίχο σου με τα μούτρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου