Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2017

Still counts Always counts

Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι τυχαία και δεν σκοπεύει σε συγκρίσεις, προσβολές ή αναφορές.

https://www.youtube.com/watch?v=Jx3cyo31zAs

Γιατί το παρελθόν είναι τόσο αμείλικτο; Αυτό είναι αυτό που με απασχολεί τώρα. Νιώθω σαν να πηγαίνω στον Καρέα, να στέκομαι μπροστά στην αρχή του Υμηττού, να βάζω τα χέρια μου στο χώμα που ορθώνεται μπροστά μου και να σπρώχνω. Όσο θα κουνηθεί ο όγκος του χώματος και των δέντρων προς τα ανατολικά, άλλο τόσο μπορεί να αλλάξει κάτι που συνέβη.

Πόσο θα πρέπει να πληρώσεις για κάτι που συνέβη πριν. Οι μετάνοιες δε μετράνε; Δε μετράνε. Οι συγγνώμε δε μετράνε; Δε μετράνε. Τα κλάματα δε μετράνε; Δε μετράνε. Οι ευχές δε μετράνε; Δε μετράνε. Οι συζητήσεις; Οι αναλύσεις; Οι υποσχέσεις; Οι πράξεις; Δε μετράνε.

Δε μετράνε.

Όταν κάνεις ένα λάθος, δε μετράει τίποτα πια. Τίποτα. Και αυτό το αίσθημα του ξεσκίσματος μέσα βαθιά βαθιά στο λαιμό και στο θώρακα μου, ούτε κι αυτό μετράει. Ούτε αυτό το κείμενο μετράει. Ούτε ο χρόνος που πέρασε ή θα περάσει μετράει. Είναι βίωμα, είναι χτισμένο τόσο γερά που δε μετράει τίποτα.

Το λάθος μου είναι πια εγκατεστημένο σαν αιμάτωμα στο κεφάλι μου. Και στο κεφάλι σου.

Και δε μετράει τίποτα πια. Ακόμα κι αν όλα πάνε καλύτερα απ' όσο νομίζω, τα λάθη μου δεν αλλάζουν. Δεν ξεχνιούνται. Δεν ξεπερνιούνται. Είναι ζωντανά, ή έστω μισοπεθαμένα, και δεν μπορεί κανείς να τα κάνει να φύγουν από πάνω μου.

Δε μετράνε. Οι μετάνοιές μου δε μετράνε. Οι αγώνες μου δε μετράνε. Αυτά που νιώθω δε μετράνε.

"Θα μετανιώνεις μέχρι να πεθάνεις" μου λες χωρίς να λες τίποτα τέτοιο. Κι εγώ σε πιστεύω.

Όλα τα υπόλοιπα απλά δε μετράνε.

Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου 2017

Από μακριά κι αγαπημένοι (στο dancefloor))

Κι ενώ προσπαθούσα να καταλάβω γιατί δε με καταλαβαίνεις, κατάλαβα!

Δε με έχεις δει ποτέ να χορεύω ε; Χα, καθόλου παράξενο λοιπόν που δεν με έχεις καταλάβει, αν δε με έχει δει κάποιος να χορεύω τότε δεν έχει καταλάβει τίποτα για μένα. Όχι να κουνιέμαι ή να χαίρομαι με ένα τραγούδι. Να χορεύω αληθινά.

Σήμερα που λες, χόρεψα μόνος μου στο δωμάτιο μου (και θυμήθηκα και την Ιωάννα που ήθελε να της στείλουμε βίντεο με χορογραφίες δωματίου). Είναι σαν κύκλος, με κάνεις να χορεύω στο δωμάτιο μου αλλά δε με καταλαβαίνεις γιατί δε με έχεις δει να χορεύω στο δωμάτιο μου. Ή σε κάποιο πάρτυ.

Η μαμά μου μου λέει οτι είμαι μεγάλος για πάρτυ πια. Και για ξενύχτια και για όλα αυτά τα νεανικά. Σωματικά φοβάμαι πως έχει λίγο δίκιο, δεν έχω πια τις ίδιες αντοχές για χορό και πηδήματα, ούτε την ίδια ευλυγισία. Ίσως για αυτό εκνευρίζομαι και συναισθηματικά θέλω ξανά και ξανά να χορεύω και να πηγαίνω σε μέρη με μουσική, με καλά ηχεία ή έστω καλά αν είσαι ακριβώς μπροστά τους, και να χοροπηδάω σαν το κατσίκι, θυμίζοντας ψυχοπαθές αντισεξουαλικό αντικείμενο.

Με έχεις κάνει να θέλω να χορεύω και τελικά είμαι τόσο φλωράκι που αρκεί μια κουβέντα σου για να χορέψω σε χρόνο μηδέν. Ελπίζω να χορεύεις κι εσύ με μένα που και που.

Αρκεί να γνωρίζεις φυσικά οτι δε χορεύω ποτέ με παρέα.

Παρέα, άλλα πράγματα.

https://www.youtube.com/watch?v=Wdo-ZiHqbls


Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 2017

Τελευταία

δεν μπορώ να γράψω
δεν μπορώ να κοιμηθώ
δεν μπορώ να σταματήσω να τρώω
δεν μπορώ να δουλέψω
δεν μπορώ να συζητήσω
δεν μπορώ να παίξω μπάλα
δεν μπορώ να περάσω καλά
δεν μπορώ να διαβάσω
δεν μπορώ να βγω και να μην πιω

γενικά πάμε καλά

Τετάρτη 20 Σεπτεμβρίου 2017

Ποιηματάκια για τα κοριτσάκια από άβολα αγοράκια


Οι στεγανοί σου λόφοι είναι απότομοι;
Όχι
Κι εμένα μ' αρέσει να σκαρφαλώνω

Έχουν όμως περάσματα που είναι όμορφα
με γωνίες
και καμπύλες
και κορυφές
και τα πιο όμορφα τοπία που θα βρεις στη φύση

Καφέ χρώματα
γιατί είσαι και μελαχρινή
 και χρώμα δέρματος να κυριαρχεί στη χλωρίδα
ή μήπως είναι πανίδα;
"Θα τη σκαρφαλώνω την πανίδα συχνά"
έτσι έλεγα με σιγουριά κάποια στιγμή
σκαρφάλωμα
ξεκούραση
πιασίματα στο βράχο
ξεκούραση
η αναρρίχηση δεν σου είναι και κάτι άγνωστο άλλωστε
πιασίματα γενικώς
που δε μου είναι και κάτι άγνωστο άλλωστε

αστειεύομαι συχνά όταν γράφω
γιατί είναι άβολο
και όταν αβολιάζομαι 
κάνω αστεία και καλά
γιατί θα έπρεπε να λέω πράγματα που είναι άβολα
για σένα
εγώ δε νιώθω άβολα που σε σκέφτομαι ακόμα
ή που σε σκέφτομαι ακόμα όταν στεναχωριέμαι
ή που στεναχωριέμαι ακόμα όταν σε σκέφτομαι

σου 'χω γεμίσει το τραπέζι πιάτα
θα πάει τσάμπα τόσο φαί ρε βλάκα
Θα 'ρθεις να φας; Τι θα γίνει;


 

Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου 2017

Αυτή πάει, δε μου μιλάει πια

Ω, τι διαφορά να κάνεις σεξ!

Ω, τι πράξη, τι σκοπός. Σεξ, χρήση οργάνων που έχουν εξελιχθεί για την αναπαραγωγή.

Ω, ποτέ δεν μπορώ να το ξεχάσω αυτό, όσο κι αν χύνω στο προφυλακτικό ή πάνω σου. Κρύβεται πάντα πίσω από τη σκέψη μου, δεν μπορώ να ξεχάσω αυτό που θα έπρεπε να συμβαίνει. Ντετερμινισμός.

Ω, τι καταπίεση αυτό το σεξ. Πρέπει πάντα να έχει σκοπό;

Ω, χ, μου βάζεις δύσκολα. Σεξουλιάζω και ζεσταίνομαι και η ανάσα μου πιάνεται και λαχανιάζω και παθαίνω και κράμπες που και που. Μα πάντα μια θλίψη υποβόσκει του οργασμού.

Ω, ναι, υπάρχει διαφορά.

Ω, και τι διαφορά, ελπίζω ποτέ να μη μου πεις να σου την περιγράψω.

Ω, μια διαφορά τόσο μεγάλη όσο και αφηρημένη. Μπορεί να μου αρέσει το μασάζ στον πούτσο μου, είτε με τα χέρια, είτε με τη γλώσσα, είτε με άλλα σημεία του κορμιού σου. Και μου αρέσει. Αλλά τι διαφορά.

Ω, μα η τεχνική ποτέ δεν παίζει ρόλο, εγώ αυτό λεώ. Μπορείς να είσαι η καλύτερη στο σεξ, μπορεί η χειρότερη.

Ω, ακόμα δεν κατάλαβες; Τι να το κάνω το σεξ, τι να το κάνω το ερέθισμα στα ευαίσθητα σημεία του κορμιού μου, από το κεφάλι του πουλιού μέχρι τα χείλη, τι να σε κάνω αν δεν είσαι αυτή που θέλω να γαμάω μωρό μου;

Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου 2017

Mission Day:10149 and counting

https://www.youtube.com/watch?v=AveCENBgybQ

    Όταν στάλθηκα εδώ, πολύ πολύ πολύ καιρό πριν, αποστολή μου ήταν να κατασκοπεύω τα εδώ έλλογα είδη, να μάθω τους τρόπους και τις συνήθειες τους, να αφομοιωθώ όσο γίνεται και να καταλάβω το δικό τους ποιόν.
    Ήταν όλα ξένα στην αρχή και ακόμα και τώρα είναι. Όπως λέει κι ένα τραγούδι "για να επιτύχεις και να γυρίσεις νικητής, πρέπει πρώτα να αντιστρέψεις τον κόσμο ολόκληρο". Εκεί που ήρθα ήμασταν πολύ διαφορετικοί. Λέω ήμασταν, γιατί δεν ξέρω πια αν το σπίτι μου είναι εκεί που ήταν, αν οι δικοί μου "άνθρωποι" είναι εκεί που ήταν, αν ακόμα κρατάνε την υπόσχεση τους και με περιμένουνε.
    Ήμασταν τόσο διαφορετικοί που ακόμα δεν έχω αποτινάξει την έκπληξη μου με το είδος που κατασκοπεύω εδώ, σ' αυτόν τον πλανήτη. Εδώ έχουν σώματα, εμείς δεν είχαμε. Εδώ τα συναισθήματα τους μπαίνουνε σε ορισμένο στις τρεις διαστάσεις χώρο, εμείς ήμασταν απλωμένοι σε όλα τα μήκη και τα πλάτη. Ήμασταν φτιαγμένοι απο αισθήματα και έτσι ταξίδεψα μέχρι εδώ, μέχρι να αντιστραφώ και να γίνω άνθρωπος.
    Και εδώ βρήκα δύσκολη πραγματικότητα. Περιορισμένοι όπως είναι, οι άνθρωποι εδώ λένε πως έχουν συναισθήματα και κάτι άλλα πράγματα. Είναι διαχωρισμένα. Πως τα διαχωρίζουν δεν το γνωρίζω. Ακόμα μελετάω αυτές τις διαφοροποιήσεις. Λένε τη λέξη αγάπη και εννοούν χίλια πράγματα. Εμείς είχαμε άλλες λέξεις που και στο μεταφραστή να τις βάλεις δε βγάζουνε νόημα. Η λέξη "αγάπη" στη γλώσσα μου, αν τη βάλεις στο translator βγαίνει η λέξη "θώρακας" στις γήινες γλώσσες. Άντε βγάλε νόημα.
    Εδώ οι άνθρωποι που περισυνέλεξα για να υπάρχω κοντά τους (για να τους μελετάω πρώτα αλλά και γιατί τους συμπαθώ τελικά) τρομάζουν πολύ συχνά μαζί μου. Όταν, μετά από πολλή υπομονή, δεν καταφέρνω να συγκρατηθώ και βγάζω την αληθινή μου φύση προς τα έξω, τρομοκρατούνται και απομακρύνονται. Βλέπεις δε χωράει στο ανθρώπινο σώμα που προβλέψαμε για μένα η συναισθηματική ενέργεια που πάει με το είδος μου. Ποτέ εμείς δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε για καιρό μέσα στα περιοριστικά ανθρώπινα σώματα. Όταν θυμώνω αληθινά και βγαίνει η αληθινή μου φύση, το αληθινό μου συναίσθημα προς τα έξω, οι άνθρωποι φοβούνται. Όταν αγαπώ το ίδιο. Όταν λυπάμαι το ίδιο. Τους φαίνεται ξένη αυτή η αντίδραση. Και είναι λογικό.
    Δεν μπορούν να ξέρουν οτι δεν είμαι από εδώ. Δεν μπορούν να ξέρουν πόσο πιέστηκαν τα αισθήματα μου για να χωρέσουν μέσα στο σώμα μου. Πόση προσπάθεια κάνω για να μη βγουν. Είναι συνειδητή και κουραστική η πρακτική αυτή. Ο περιορισμός της έκφρασης. Ανακατεύτηκα και ερωτεύτηκα ανθρώπους εδώ, γιατί υπάρχουν και ομοιότητες βλέπεις μεταξύ μας. Ακόμα και αυτοί όμως, με δυσκολία ανταποκρίθηκαν σε αυτά που τους παρέταξα για να νιώσουν. Τους βλέπω να ξυνίζουν ή να ανησυχούν ή να φοβούνται ή να κοροιδεύουν όταν αναδύεται από μέσα μου όλο το μένος των συναισθημάτων του είδους μου, αυτό που κουβαλάω και προφυλάσσω σαν κόρη οφθαλμού.
    Δεν ξέρω αν αυτή η αποστολή θα έχει κατάληξη. Δεν μπορώ να ξέρω αν θα έχει και τέλος. Υποτίθεται θα είχατε έρθει να με πάρετε καιρό πριν αλλά περίμενα και περίμενα και περίμενα και δεν ήρθε κανείς. Ελπίζω να μη με έχετε ξεχάσει και να μη σας συνέβη κάτι. Αν πρέπει να παραμείνω εδώ, με τα αισθήματα μου καταπιεζόμενα, θα υποφέρω και το γνωρίζω καλά. Μόνο αν ξανασυναντήσω όντα δικά μου, από το είδος μου, θα μπορέσω να ξανανιώσω αληθινά σε όλο τους το εύρος αυτά που πρέπει να νιώσω για να είμαι υγιής και ευτυχισμένος.
    Στέλνω αυτό και περιμένω γιατί δεν έχω κάτι άλλο να κάνω. Θα κρύβω και θα περιμένω και θα συγκρατούμαι και θα περιμένω μέχρι να έρθετε να με βρείτε ή μέχρι το ανθρώπινο σώμα που φτιάξαμε να πεθάνει. Δεν ξέρω τι γίνεται όταν πεθαίνουν, θα αποκτήσω πάλι την υπόσταση μου, την αληθινή εννοώ, ή θα χαθεί και όλη αυτη η ενέργεια που είναι τώρα χωμένη εδω μέσα, ανάμεσα στα περίεργα όργανα και τους σωλήνες; Αλλά ό κόσμος είναι υλικός, έτσι μου έχετε μάθει, κι έτσι το σώμα μου, όποιο κι αν έχω κάθε φορά, αυτό είμαι εγώ, κι όταν πεθάνει αυτό θα πεθάνω κι εγώ. Ελπίζω να προλάβετε, εσείς ή έστω κάποιος δικός μας.

 Ελπίζω κάποτε να συναντηθούμε ξανά.

https://www.youtube.com/watch?v=9qFCCsdTysg

Πέμπτη 14 Σεπτεμβρίου 2017

ε ραμπίοσα πια

Είναι Πέμπτη σωστά;
Σωστά.

Εντάξει, καλό είναι να βεβαιώνεσαι, σωστά;
Σωστά.

Αν δεν μπορείς να βεβαιωθείς για κάτι, ποντάρεις, σωστά;
Σωστά.

Κι άμα χάσεις το στοίχημα, ε, χάνεις, σωστά;
Σωστά.

Φαινομενικά, που σημαίνει "αυτό που φαίνεται" που επειδή το λέω εγώ σημαίνει "αυτό που βλέπω εγώ" που επειδή βλέπω την ακτινοβολία που αντανακλάται από τα αντικείμενα "βλέπω αυτό που είναι" και εφόσον εγκαταστάθηκε ένα καλό υπόβαθρο λέω λοιπόν πια

αντικειμενικά βλέπω ανθρώπους άλλους και φαίνονται (είναι λοιπόν, κατέληξα πριν λίγο) οκ με την ύπαρξη τους. Σωστά;
Σωστά. Που νομίζατε οτι δεν θα συνεχίσω τη μαλακία με τα σωστά ε;
Λάθος.

Είναι οκ με την ύπαρξη τους κάποιοι, εγώ αυτό βλέπω. Εγώ είμαι οκ με την ύπαρξη μου μόνο όταν
1) πετάω κάτι ή
2) τρέχω για κάτι ή
3) σπρώχνω κάτι ή
4) σηκώνω κάτι ή
5) φιλιέμαι με κάποιον ή
6) κλωτσάω μπάλα (ή κάτι άλλο) ή
7) τραγουδάω τραγούδια που μου αρέσουν ή-

-δεν έχει άλλο βασικά. Είμαι οκ με την ύπαρξη μου  μ ό ν ο  όταν κάνω κάτι απο τα παραπάνω. Όταν δε με βλέπεις να κάνω κάτι απο τα παραπάνω σημαίνει, χωρίς υπεκφυγές, οτι δεν είμαι οκ με την ύπαρξη μου και οτι θα ήθελα να κάνω κάτι άλλο και το κάτι άλλο σημαίνει να τρέχω, να κλωτσάω, να φιλιέμαι ή να τραγουδάω. Να εφαρμόζω δύναμη με τον έναν ή τον άλλον τρόπο δηλαδή.

Αλλιώς βαριέμαι και η ζωή μου τελειώνει, σωστά;
Σωστά, η ζωή τελειώνει, σωστά;
Σωστά, η ζωή τελειώνει, σωστά;
Σωστά.

Δευτέρα 11 Σεπτεμβρίου 2017

Stop watching my insta stories, i hate you

Με τραγούδια και εικόνες και λέξεις δε γίνεται δουλειά. Κανονικά θα έπρεπε να σου δείξω. Οι αισθήσεις δεν προξενούν καμία ευχαρίστηση τελευταία. Δεν μυρίζει τίποτα καλά, δε φαίνεται τίποτα ωραίο, δεν ακούγεται τίποτα ανακουφιστικό.

παρένθεση

Σκατά στα σιχάματα που έχουν καταφέρει να με κάνουν να νιώθω ενοχές για τις ακεφιές και τη μιζέρια μου. Ξέρουν ποια είναι, ξέρω τι κάνουν. Όταν μπορέσω να ξεκολλήσω θα απαντήσω και σ' αυτά.

κλείνει παρένθεση

Ήθελα λοιπόν σε κάποιον να δείξω. Αλλά δε θέλει και κανείς να δει στ' αλήθεια. Είναι μάλλον όλοι (ή έστω αυτοί που θα λέγαμε πιο πιθανοί υποψήφιοι για να τους δείξω) απασχολημένοι με τις δικές τους ιστορίες. Μοιάζει ο κύκλος μου, με εξαίρεση ελάχιστων, να περνάει πολύ διαφορετική περίοδο από τη δικιά μου. Αυτά που έχω να πω για προβλήματα μου δεν ενδιαφέρουν κανένα καθώς κανένας δεν τα συμμερίζεται τώρα. Και γενικά νομίζω οτι δεν έχεις τίποτα να εκμυστηρευτείς σε ικανοποιημένους ανθρώπους, είναι σα να μιλάς σε τοίχο, είναι πρακτικά αδύνατο να συνδεθούν δύο τόσο διαφορετικές καταστάσεις, η χαρούμενη και η θλιμμένη, η ικανοποίηση και η απώλεια.

Μιλάω σε τοίχους λοιπόν. Όταν μιλάω. Τώρα τελευταία σταμάτησα γιατί είπαμε, μιλάω σε τοίχους. Όμως εν τέλει μάλλον θα καταλήξω να μιλάω όντως σε τοίχους. Ξέρω γω, άμα δεν ακούγεσαι απο κανένα οκ, αλλά παρόλα αυτά πρέπει να μιλάς.

Πέρα από το οτι, βέβαια, έχω κουραστεί να μιλάω. Όλο μιλάμε, οι άνθρωποι όλο μιλάνε. Δεν είμαι σίγουρος πως χρειάζεται τόσο. Θα μπορούσαμε να ακουμπιόμαστε περισσότερο και να μιλάμε λιγότερο. Θα μπορούσαμε να κοιτιόμαστε περισσότερο και να μιλάμε λιγότερο. Αλλά βέβαια ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται, για να πετάξω και τα λαϊκό μου απόφθεγμα.

Τέλος πάντων, εφόσον δεν ακουμπάω κανέναν και δεν κοιτάω κανέναν και εν τέλει δε μιλάω και με κανέναν, ο αποκλεισμός μου είναι πλήρης, γη, νερό και αέρας είναι απαγορευμένα.

Για αυτό καταλήγω σε κακές κινήσεις, σε κακές συζητήσεις και κακές πρωτοβουλίες που καταλήγουν κομπεξικά ξεσπάσματα ή ανόητες ελπίδες. Πραγματικά πρέπει να σοβαρευτώ, είμαι πολύ κοντά στο να πανικοβληθώ και να αρχίσω τις τρέλες. Τέλος πάντων.

Μου τη σπάνε τα κείμενα χωρίς δομή και περιεχόμενο.

Τετάρτη 6 Σεπτεμβρίου 2017

I dreamed i saw you die last night

https://www.youtube.com/watch?v=PX7M9psH0rM

 Και έκλαιγα και πήγαινα από δωμάτιο σε δωμάτιο και κοιτούσα τα πράγματα σου και δεν μπορούσα να καταλάβω τι συμβαίνει και δεν είσαι εκεί, δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί το ονειρεύομαι αυτό, δεν μπορούσα να καταλάβω τίποτα, το μυαλό μου είχε κολλήσει στο οτι δε θα σε ξαναδώ, στο οτι σ΄ αγαπώ και δε θέλω να είσαι νεκρή κι ας μη σε ξαναδώ, και όταν ξύπνησα και κατάλαβα για ποια ονειρευόμουνα, για μια πρώην μου δηλαδή αναρωτήθηκα αν τελικά μπορείς να αγαπήσεις κάποιον χωρίς εγωισμό και ιδιοτέλεια και κατέληξα, Ειρήνη, οτι μπορώ αν το αξίζει και μάλλον εσύ το αξίζεις.

Συγγνώμη που είμαι υπερβολικός αλλά είδα ένα πολύ κακό όνειρο.