Σάββατο 31 Μαρτίου 2018

Η μακρινή μου μητέρα, η ετεροθαλής μου αδερφή, η αποξενωμένη μου κόρη, η χαμένη μου φίλη, η ανέραστη ερωτική

https://www.youtube.com/watch?v=XyaTOPahl14

Τον Ιούλιο κάποτε...

Πως θα καταφέρω να γίνω μεγάλος συγγραφέας όταν δεν μπορώ να βάλω σε χαρτί τη  μεγάλη μου θλίψη, την ταχυπαλμία που με πιάνει ασυνείδητα όταν σε σκέφτομαι.

Όπως ήμουν, είμαι και θα είμαι, για σένα,
πατέρας
υιός
αδερφός
εραστής
φίλος

έτσι ανεβαίνουν οι παλμοί μου και παίρνουν τη μορφή μιας προσευχής, κάθε ζευγάρι χτύπων και μια λέξη:
μητέρα
κόρη
αδερφή
εραστίς
φίλη

τόσοι ρόλοι, τόσοι χτύποι, τόσα παρακάλια (σε ποιον άραγε) να μου δώσουν πίσω το νέκταρ του άνθους που γεύτηκα, και μετά ο ρυθμός μου αλλάζει, γίνεται πεισμωμένος και η καρδιά μου πονάει από τη θλίψη αλλά ταυτόχρονα πεισμώνει και παίζουνε εμβατήρια στρατιωτικά οι χτύποι, πάμε πόλεμο; ρωτάω, όχι μου απαντάει, χρειάζεσαι όμως στρατιωτική πειθαρχία για να σταματήσεις τις ταχυπαλμίες σου, θα πάθεις τίποτα γλυκέ μου,

η καρδιά μου αγαπάει όλους τους ανθρώπους αλλά μόνο μέσα μου χτυπάει, κι έτσι είναι καταδικασμένη να με αγαπάει πιο πολύ απ' όλους, είναι καταδικασμένη να επιταχύνει με τις λύπες μου και να πιέζεται με τα δικά μου τρεξίματα, να χαλαρώνει μόνο όταν εγώ κοιμάμαι ή όταν μου λες πως μ' αγαπάς, μόνο τότε μπορεί η καρδιά μου να ηρεμήσει δυστυχώς,

δεν τη νοιάζουν αυτά στ' αλήθεια όμως, κάθεται ήσυχη και παρατηρεί τον καιρό να περνάει, μικρές ρωγμές να σχηματίζονται στα τοιχώματά της, να σκληραίνουν οι σωλήνες της και δε μιλάει, η δουλειά της είναι να με αγαπά και να χτυπά μόνο για μένα, με τον πέρασμα του χρόνου μαθαίνει να υποφέρει μαζί μου, να φουσκώνει από περηφάνια ή από θυμό, να χτυπά δυνατά στο άγγιγμά σου, να υποχωρεί και να ηρεμεί όταν τελειώνω, να είναι όμως πάντα, σε πλήρη σύνδεση, πλήρη αρμονία με τις σκέψεις μου, ξέρει πριν να ξέρω πως νιώθω και χτυπά ανάλογα, όταν θέλω να μάθω αν μ' αγαπάει κάποιος πάντα ακούω την καρδιά του, όταν θέλει κάποιος να μάθει αν τον αγαπάω πρέπει να βάλει το αυτί του στο στήθος μου, μέσα από κόκκαλα και δέρμα, από τρίχες και στρώμα λίπους, από αμυντικά χέρια και θλιμμένες σκέψεις, μέσα από άπειρα στρώματα άμυνας και προστασίας υπάρχει κάπου βαθιά ένα όργανο που ίσως χτυπάει δυνατά για σένα.

Βάλε το αυτί σου και άκου. Δεν είναι κάτι μαγικό ή παράξενο, δεν είναι κάτι τρομαχτικό ή θλιβερό, δεν είναι κάτι αφύσικο ή κάτι φυσιολογικό. Είναι η καρδιά μου που χτυπάει για σένα δυνατά.

...μισανοίξανε τα μεγάλα μάτια της μες στα σπλάχνα μου
την παρθένα ζωή μια στιγμή να φωτίσουν,
μακρινή μητέρα ρόδο αμάραντο

Παρασκευή 30 Μαρτίου 2018

Περνάω πολύ καλά συζητώντας μαζί μου

Άστο Γιώργο, αφού το βλέπεις πως δε γίνεται, άστο να πάει να γαμηθεί

Μα άμα γίνεται;

Γιώργο, άστο σου λέω, τα έχουμε πει και τα έχουμε ξαναπεί και στο 'χει πει, δε γίνεται, δεν πάει, δε βγαίνει, δε θέλει.

Ναι αλλά άμα γίνεται και δεν έχουμε καταλάβει καλά;

Γιώργο όχι, όλα έχουν γίνει κατανοητά μέχρι κεραίας, ξέχνα το, ασχολήσου με κάτι άλλο, παίξε την πούτσα σου, ή μάλλον όχι, αυτό δε βοηθάει ακριβώς, κάνε κάτι άλλο, πήγαινε βόλτα, πιες, φάε. κάνε. κάτι. άλλο.

Ναι αλλά μπορεί αμα επιμείνω, αμα γράψω κάτι ωραίο, άμα αγωνιστώ...

Όχι και όχι και όχι, χίλιες φορές όχι, έχεις γίνει ρεζίλι, σε κοροιδεύουνε φίλοι και γνωστοί, λίγη αξιοπρέπεια γαμώτο, σοβαρέψου, δεν είσαι σκύλος, γαμώτο γίνε άνθρωπος και ξέφυγε λιγο από τη μαλακία σου.

Ναι αλλά είχαμε πει να επιμένω και όποιος επιμένει κερδίζει και πως δεν πρέπει να ρίχνεις τις απαιτήσεις σου και όλα αυτά, δεν ισχύουνε αυτά;

Ισχύουνε αλλά εδώ δε συμβαίνει αυτό ρε Γιώργο, γαμώ την πουτάνα σου δηλαδή, δεν το βλέπεις; Από τότε που αποφάσισες να προχωρήσεις όλα έχουνε γίνει καλύτερα, τι μου γυρνάς πάλι πίσω τώρα και λες "ναι, αλλά". Δεν έχει ναι αλλά, έχει όχι, απλά όχι, δεν πάς πουθενά έτσι, σε φτύσανε, πάρτο χαμπάρι, γίνε άνθρωπος, βάλε μυαλό, και βρες κάτι που θα σε ικανοποιήσει.

Ναι αλλά ποιος θα με ικανοποιήσει πάλι τόσο;

Όλοι όσοι θα σ' αγαπήσουνε έστω και λίγο. Σταμάτα τώρα, μας ρεζιλεύεις κι έχει και κόσμο εδώ.

Καλά συγγνώμη.

Ηλίθιε.

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2018

Ούτε εγώ δεν κατάλαβα τι έγραψα

Βάλε μια πλέιλιστ stellardrone

και βυθίσου μαζί μου σε έναν χαοτικά συμμετρικό κόσμο,
με όχημα ένα κλειστό ορθογώνιο, με πλευρές από πέτρες, λίγα ξύλα, μονωτικά υλικά
τα παράθυρα κλειστά, το μυαλό κλειστό στα ανθρώπινα χαρακτηριστικά του
και εκτόξευση

η συμμετρία κρύβεται στα πιο κυρίαρχα πράγματα
στην κίνηση που επαναλαμβάνεται χωρίς να είναι ποτέ η ίδια
(δεν μπορείς να μπεις στο ίδιο ποτάμι δυο φορές)
στις πολλαπλές σκοπιμότητες που εν τέλει καταλήγουν στα ίδια αίτια
σε άλλες αφορμές
στα ίδια άτομα
με άλλες προοπτικές

μα τι λέω, όλοι έχουμε τις ίδιες προοπτικές
ή έστω έτσι πρέπει να συμπεριφερόμαστε
σαν να τις έχουμε

το διάστημα, το κενό διάστημα, δεν είναι κενό
και αυτό κάποιους τους στεναχωρεί, εμένα με ανακουφίζει
και με επιβεβαιώνει
προφανώς δεν υπάρχει τίποτα κενό στη φύση
και προφανώς η φύση είναι τα πάντα
και τα πάντα είναι τα πάντα

θα ήθελα να πάρω ναρκωτικά για να ανοίξει το μυαλό μου αλλά ξέρω πως θα ένιωθα χάλια επειδή θα ζούσα ένα ψέμμα. Και ναι, η αλήθεια είναι αυτή που μου λένε οι αισθήσεις μου γιατί είμαι αυτό που αντιλαμβάνομαι, δε χρειάζεται να είμαι κάτι περισσότερο. Έχω δει τη μαγεία γύρω μου χωρίς να έχω μέσα μου ούτε στάλα νερού, έχω ανατριχιάσει και ανοίξει σαν στρείδι με τα πράγματα που εισχώρησαν στις αισθητήριες υποδοχές μου, δεν χρειάστηκα ποτέ κάτι να ενισχύσει τη μαγεία που ήδη βλέπω.

Δεν θέλω να ανοίξει το μυαλό μου, θέλω να κλειστεί σε ένα δωμάτιο χωρίς παράθυρα, χωρίς φως, να δω που θα πάει μετά από ώρες, μέρες, εβδομάδες, να δω που θα καταλήξει όταν αφαιρεθούν όλα τα ερεθίσματα, τι απομένει όταν δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός απο σένα; μάλλον τίποτα, οι αναμνήσεις αυτών που υπήρξαν.

Αν έβαζες έναν άνθρωπο με το που γεννηθεί σε ένα σκοτεινό άηχο άοσμο άγευστο δωμάτιο για χρόνια, στα 10 του τι θα σκεφτόταν; στα 20; στα 50; Εγω πιστεύω πως δε θα σκεφτόταν τίποτα, θα ήταν φυτό.

Κι εγώ που δεν είμαι φυτό; Γιατί κοιμάμαι και δε θέλω να ξυπνάω; Γιατί θαμπώνω τις αισθήσεις μου ενώ μου δείχνουνε το δρόμο για τη μαγεία; Γιατί αφού γεννήθηκες να ευχαριστιέσαι, γεννήθηκες ταυτόχρονα για να πληγώνεσαι;

Αηδιάζω με σημείο που συσπάται το στομάχι μου με τον εαυτό μου όταν λέω τις λέξεις: γεννήθηκα, ευχαρίστηση, αγάπη, καινούργιο, τελικά, εκείνη, φαντάζομαι, πληγή, κάποιες φορές, νομίζω, ανάλυση, συζητήσουμε, αναμονή, κυρίως, πρώτον, δεν ξέρω, κ.α.

Αηδιάζω και βάζω δάχτυλο μέσα μου, το αγαπημένο μου δάχτυλο στο αγαπημένο μου στόμα, στην αγαπημένη μου γλώσσα, για να κάνω εμετό, το αγαπημένο μου σοκ, για να ξαλαφρώσω.

Κυριακή 25 Μαρτίου 2018

https://www.youtube.com/watch?v=bpFUc8ABDMQ

Όποτε θέλω να σε σκεφτώ βάζω να ακούσω bon iver
και αντίθετα
όποτε ακούω bon iver σε σκέφτομαι

μου κάνει εντύπωση πως μπορεί να συνδεθεί ένα τραγούδι με έναν άνθρωπο, έτσι που και καιρό μετά, πάλι τον σκέφτεσαι άθελά (;) σου, ακόμα κι αν πια δε γνωρίζεστε σχεδόν.

και ξέρω τι θα μου πείτε, ρε Γιώργο, πάλι ξαναζεσταμένα φαγητά θα φας;

ναι οκ, αλλά άμα είναι το φαί είναι καλό, τι σημασία έχει αν κρύωσε; το ζεσταίνεις και το τρως. Άμα είναι πραγματικά καλό θα έχει ακόμα ωραία γεύση.

Η Β. έχει τον Van Morrison, ο Κ. έχει τους Jedi Mind Tricks, η Μ. έχει τους Ωχρά Σπειροχαίτη, ο Κ. έχει τους terror x crew, κι εσύ,

εσύ έχεις τον bon iver και να είσαι κι ευχαριστημένη. Όταν φύγουν όλοι από κοντά μου, τα φαντάσματά τους θα βρίσκονται γύρω μου με τη μορφή τραγουδιών, να μου θυμίζουνε πως φιλήθηκα με την τάδε, οδήγησα με τον τάδε, κοιμήθηκα με την τάδε, έφαγα με τον τάδε κλπ κλπ κλπ

Τι θα μου θυμίζει ο bon iver όταν εν τέλει ξεχαστούμε τελείως; Αναρωτιέμαι.


Τρίτη 20 Μαρτίου 2018

Δύο πίτσες πριν πέσω για ύπνο, περιμένοντας να τελειώσει η αναμονή

Ξέρω πως δεν είμαι και ο πιο σφιχτός ή δυνατός άνθρωπος, ξέρω πως δυσκολεύομαι να συγκρατηθώ και τελικά καταστρέφω τα πράγματα που ίσως θα μπορούσα να έχω

κι έτσι σήμερα μου λείπεις και σε σκέφτομαι, και εφόσον δεν μπορώ να σου μιλήσω (πάλι) θα κάνω ο,τι καλύτερο μπορώ, θα γράψω κείμενα, θα ακούσω μουσική, θα δω jessica jones, θα κάνω ο,τι γίνεται να γίνει για να μου λείπεις ακίνδυνα και όχι επικίνδυνα

δε θέλω συμβουλές απο σένα, δεν έχεις ιδέα για τι πράγμα μιλάς όταν μιλάς για (μένα) συναισθήματα ή για αυθορμητισμό ή για το "κάνε ο,τι νιώθεις" οπότε απλά μη μιλάς

αν θες να μου πεις κάτι διαφορετικό από το οτι μ' αγαπάς, απλά δεν θέλω να το ακούσω,

σόρυ (νοτ σόρυ)

δικαιολογίες δεν έχεις, τελείωσαν, δικαιολογίες δε σου 'χω, απλά τελείωσαν, και τελείωσα κι εγώ, τα ευγενικά ματάκια της Ειρήνης μου θύμισαν κάποια πράγματα που προσπαθώ να τα ξεχνάω και να τα θυμάμαι ταυτόχρονα, δε θα πω τι γιατί δε χρειάζεται, νομίζω η Ειρήνη ξέρει, κρίμα που δε διαβάζει να χαρεί

είμαι τόσο θλιμμένος για σένα αλλά ευτυχώς, μεγάλο ευτυχώς, είμαι τόσο λογικά πλέον θλιμμένος, τόσο σωστά θλιμμένος που δε χρειάζεται να κακιάζω ή να τραυματίζω ή απλά να φωνάζω για να μου φεύγει η θλίψη, μπορώ, αφού πλέον την έβαλα σε κουτιά, να την εκτιμώ και να την διαχειρίζομαι

αλλά είμαι θλιμμένος, και θα ήθελα να το ξέρεις πως είμαι θλιμμένος για σένα

μη με ξαναλυπηθείς, σε σιχάθηκα να ξέρεις για τη λύπηση σου, δεν ζητάω κάποιον ώμο να κλάψω, για αρχή έχω ώμους να κλάψω αν πρέπει, ώμο να γελάσω ήθελα οπότε η λύπηση σου είναι α π α ρ ά δ ε κ τ η, και επιστρέφεται ως τέτοια

https://www.youtube.com/watch?v=RkH_701__k0

πολλοί πιστεύουν πως είμαι ψεύτικος γιατί αποκλείεται να είμαι τόσο λυπημένος για τόσο μικρά πρά(ρά)γματα και όντως, κάτι πάει στραβά σ' αυτό

ή δεν είμαι τόσο λυπημένος
ή δεν είναι τόσο μικρά αυτά τα πράγματα
ή, φαντάζομαι, είμαι τόσο ψεύτικος

διαλέχτε και πάρτε, μη με πρήζετε μόνο

χαίρομαι που (στο) διαβάζω τις σημειώσεις σου στο βιβλίο γιατί (έτσι) σε καταλαβαίνω καλύτερα

ελπίζω να το τελειώσω γρήγορα το γαμημένο να στο δώσω πίσω μπας και καταφέρω να μη σε σκέφτομαι τόσο

αλλά γενικά το βιβλίο γαμάει, είχα δίκιο

Κυριακή 18 Μαρτίου 2018

μια από αυτές τις μέρες

on the piano they have this phrase ///
it says ///
better a good neighbour ///
than a far-away friend ///

Δεν υπάρχουνε δράματα μόνο αποστάσεις
το θεατρικό μου είδος, αν είχα κάποιο,
θα ήταν φυσικά κωμωδία
ξέρεις, αυτή η κωμωδία που γίνονται μερικά πολύ όχι αστεία πράγματα μέσα
αλλά κωμωδία
θα γελάμε, στο υπόσχομαι

η κωμωδία μου δεν υπάρχει, μόνο αποστάσεις
2 μέτρα, 2 χιλιόμετρα, 2 σκέψεις μακριά
αν σκεφτόμαστε το ίδιο τότε πάει καλά
αν έχουμε μια σκέψη απόσταση πάει κι έρχεται
μπορώ να προχωρήσω προς τα σένα
ή να έρθεις εσύ προς τα δω
αν μας χωρίζουνε 2 σκέψεις όμως
τότε δε γίνεται τίποτα

πρέπει να περάσουνε μέρες
ίσως μήνες
ίσως χρόνια
ίσως όλη μας η ζωή
για να έρθουνε να ευθυγραμμιστούνε οι σκέψεις μας και πάλι
σαν πλανήτες στο μεγάλο κενό
που λέμε αδιαφορία

κάποιες φορές οι σκέψεις μας πλησιάζουν και γελάμε
ακόμα κι αν δε νιώθουμε καλά
κάποιες φορές γελάμε

μ' αρέσει να γελώ με τους ανθρώπους
μου λείπουνε τα γέλια των ανθρώπων
και οι ευθυγραμμισμένες σκέψεις
και οι πλανήτες που θέλουν να επισκεφτούν
και τα καλοκαιρινά τους σχέδια
τα ανοιχτά ρούχα
τα λουσμένα μαλλιά
τα αξύριστα γένια
η ξηροδερμία
η ξηροδερμία και το φάγωμα
το φάγωμα και το τρίψιμο
το τρίψιμο και η πληγή
η πληγή και η επούλωση
η επούλωση
η επούλωση για να ετοιμαστούμε για τις επόμενες πληγές

γιατί όταν κοιμόμαστε οι πληγές μας επουλώνονται;
γιατί όταν είμαστε αναίσθητοι οι πληγές μας επουλώνονται;
γιατί όταν είμαστε σε κώμα οι πληγές μας επουλώνονται;
γιατί όταν πεθαίνουμε τα νύχια και τα μαλλιά μας μεγαλώνουν;

η ζωή είναι θαυμαστή γιατί είναι μια μηχανή που δεν καταλαβαίνει απο συναισθήματα
αλίμονο αν καταλάβαινε
θα ζει και θα ζει και θα ζει
μέχρι να μη μπορεί να ζήσει άλλο
και τίποτα άλλο δεν υπάρχει, ακούς;

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2018

σπουδαία δικαιολογία...

https://www.youtube.com/watch?v=165yTXDQ9ao

-Γιατί δεν έχεις λεφτά;
-Γιατί κάνω μεταπτυχιακό και δεν προλαβαίνω να δουλέψω.

-Γιατί δεν μιλάς με τα αδέρφια σου;
-Γιατί δεν έχουμε τίποτα να πούμε.

-Γιατί δε διαβάζεις για το μεταπτυχιακό;
-Γιατί είναι ακόμα νωρίς και δεν έχουμε deadlines.

-Γιατί δεν κοιμάσαι καλά τελευταία;
-Γιατί κάνει ζέστη για πάπλωμα.

-Γιατί δε βγαίνεις φυσιολογικά ραντεβού;
-Γιατί δεν ταιριάζω με κανέναν.

-Γιατί δε σταματάς να τρως;
-Γιατί έχει μεγαλώσει το στομάχι μου;

-Γιατί δεν πας για φυσικοθεραπείες;
-Γιατί δεν έχω προλάβει να κλείσω ραντεβού.

-Γιατί δεν πολιτικοποιείσαι πια;
-Γιατί έχω άλλα ενδιαφέροντα που με τραβάνε.

-Γιατί δεν φτιάχνεις μουσική ή δε γράφεις πλέον;
-Γιατί δεν έχω έμπνευση.

-Γιατί δεν αυτοκτονείς τότε;
-Γιατί δε θέλω.

-Γιατί δεν-
-Γιατί δεν πας να γαμηθείς;

Δευτέρα 12 Μαρτίου 2018

ραντεβού στο παγκάκι

ναι ξέρω τι λες, υποτίθεται
θα ξυπνούσα με μια μούρη μέχρι κει κάτω
και θα μου έλειπες
και θα στεναχωριόμουν
και θα χτυπιόμουν από τις ενοχές
και θα στεναχωριόμουν
και θα έκλαιγα
και θα ένιωθα χάλια και ανήμπορος

ε από αυτά μόνο το 2ο ισχύει

έχω καιρό να ξυπνήσω έτσι, τόσο κεφάτος
ξέρω πια τι πρέπει να κάνω
και έχω το μυαλό
και την όρεξη να το κάνω

μακάρι να σε συναντούσα σήμερα
https://www.youtube.com/watch?v=8HA6kS5WeYw

Σάββατο 10 Μαρτίου 2018

Κεφάκια και γελάκια

Κι ας είναι μια ημέρα που έχω να κάνω πολλά πράγματα που δε θέλω.

https://www.youtube.com/watch?v=eISdgDJMFnA

Ο ήλιος πια είναι ψηλά και η μέρα έχει μεγαλώσει αρκετά και εν τέλει δεν πονάω πολύ οπότε νιώθω καλά, μερικά λουλούδια, τα πρώτα της άνοιξης, μου τραβάνε την προσοχή και χαίρομαι που έχει ακόμα χρώματα να δω,

κάθε χειμώνα πιστεύω πως τελειώσανε τα χρώματα, οτι η ζωή μου θα τελειώσει μέσα στον κρύο χειμώνα, την εποχή του θανάτου, όμως,

τελικά διαψεύδομαι κάθε χρόνο καθώς, μετά τους άπειρους θανάτους ζώων και φυτών τους τραγικούς μήνες του χειμώνα, η ζωή επανέρχεται, όχι απαραίτητα δριμύτερη αλλά η επάνοδός της είναι όπως πάντα, δυνατή και ζωντανή και

τελικά όπως ξυπνά και αναγεννιέται η φύση την άνοιξη το ίδιο κάνω κι εγώ, στον κύκλο της γης είναι προσαρμοσμένος και ο δικός μου κύκλος, πόσο παράξενο θα φανεί σε κάποιον που δε με ξέρει πολύ ή καλά το πως είμαι τελικά παιδί του ήλιου και του καλοκαιριού,

αν δει κανείς τις ιστορίες στο ίνσταγκραμ ή αυτές που λέω από κοντά, θα νομίζει οτι μέσα μου υπάρχει μόνο πάγος και ξερά δέντρα, μια έρημος και κοφτερά βράχια που δεν έχουν ούτε βρύα στη μια τους πλευρά,

αλίμονο φίλοι μου, τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι εδώ μέσα, ο ήλιος λάμπει, και λάμπει πιο δυνατά απ' όσο θα ήθελα ή θα θέλατε, καίει τα πάντα μέσα μου και φυτρώνουν λουλούδια και θάμνοι και δέντρα με βαθιές ρίζες, ζώα τριγυρνούν μέσα μου και κυνηγούν το ένα το άλλο, έντομα βουίζουν από φυτό σε φυτό, απαλό χορτάρι και μαλακό χώμα στο έδαφος που σας έχω για να πατάτε, γαλάζιος ουρανός ή βαθύ μπλε τη νύχτα με αστέρια του καλοκαιριού, η μεγάλη άρκτος μας κλείνει το μάτι από το βορρά, άχνη άμμος στα σώματα μας, στα ρούχα μας, παντού, και η θάλασσα, πανταχού παρούσα να μας ξαλαφρώνει όταν δεν αντέχουμε το βάρος μας,

όλα αυτά μέσα μέσα, χωμένα, αλλά εγκατεστημένα πλέον, με ρίζες πιο βαθιές από αυτές των μεγάλων πλατάνων στις πλατείες των χωριών, δεν ξεριζώνεται ο ήλιος και το φως από μέσα μου, όσο κι αν προσπάθησα και όσο κι αν μου έκαψε τα μάτια,

ο ήλιος μέσα μου δεν θα σβήσει ποτέ, εγώ στο είπα, το ξεκαθάρισα, για να μην έχουμε παρεξηγήσεις, απλά που και που, έχω κι εγώ χειμώνες που ο ήλιος χαμηλώνει και το φως του ξεθωριάζει προσωρινά.

Φοβού την άνοιξη και τον νέο ήλιο που φέρνει, φόρα μάρτη γιατί θα καείς.

Τετάρτη 7 Μαρτίου 2018

Η μαμά μου μου έμαθε να μοιράζω όταν έχω και να μοιράζω ακόμα πιο πολύ όταν δεν έχω

Θέλω να γδυθώ μπροστά σου
και αφού ξεπεράσεις το αρχικό σοκ
θέλω να αρχίσεις να με φιλάς
εκεί που δεν είναι προφανές
να αγνοήσεις τα σημεία που φιλάνε όλοι
να ρυθμίσεις τα μάτια σου έτσι
ούτως ώστε να δεις κάτω από το δέρμα
να δεις το δίκτυο των κυττάρων που ακτινοβολούν από προσμονή

τα νεύρα που έχω στον πούτσο μου ξέρουν τη δουλειά τους
ξέρουν τι θα συμβεί
ξέρουν τι συμβαίνει
θέλω να γυρίσεις και να φιλήσεις τα σημεία που πονάνε
όχι να τα ακουμπήσεις
να τα φιλήσεις

-γιατί πιστεύεις οτι υπάρχουνε τα χείλη αν όχι για να φιλάνε;

το χέρι ακουμπά
η μύτη μυρίζει
το μάτι βλέπει
η γλώσσα γεύεται
τ' αυτί μου σε ακούει
τα χείλη φιλούν

να μια νέα αίσθηση μετά τις κλασικές 5
μετά την μυστηριώδη 6η (που λες οτι την έχεις και καλή)
να τη η τυχερή 7η αίσθηση
η αίσθηση του φιλιού
μ' αρέσουν τα φιλιά, είναι το καλύτερο πράγμα
ξέρεις γιατί;

γιατί το να ακουμπούν τα χείλη μας δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο
δεν μας δίνει καμία αίσθηση σωματικά
σιγά, ακούμπησαν τα χείλη μας, και;
δεν ερεθίζονται, δεν εκστασιάζονται, δεν απολαμβάνουν
απλά ακουμπάνε
όλη η δουλειά στο φιλί είναι νοητική
για αυτό μ' αρέσουν τα φιλιά
είναι τα μόνα που με κάνουνε να νιώθω θελκτικός
αν σε καβλώνω θα με ακουμπήσεις
θα με μυρίσεις
θα με κοιτάξεις
όλες αυτές οι ανοησίες

φιλί να μου δίνεις μόνο όταν με αγαπάς
τα υπόλοιπα τα κάνω με όποιον νά 'ναι

Ακουμπούν τα χείλη μας
και ακουμπά η σκέψη μου τη σκέψη σου
πως γίνεται;
από μια μόνο συστάδα κυττάρων
και να χτίζεται μια γέφυρα που ενώνει όλες τις μορφές ζωής πάνω μας

αν είναι μαγεία, είναι μαύρη
αν είναι φύση, είναι σκληρή
αν είναι ψέμμα, είναι αλήθεια
κι αν είναι υπερβολή, ας είναι
δε λυπάμαι να υπερβάλω όταν μιλώ για αγάπη

πόσο μικροπρεπής πρέπει να είσαι για να λυπάσαι να μιλάς για αυτά που αγαπάς

Τρίτη 6 Μαρτίου 2018

That was strike three

2 αριστερά
2 δεξιά
κι ένα στο χέρι

αυτά είναι αυτά που μου έμειναν

πρησμένα μάτια
πρησμένη μούρη
πρησμένη γροθιά

σαν να έπαιξα ξύλο με κάποιον. αλλά εγώ δε δέρνομαι ποτέ, πολύ φλώρος ακόμα και για αυτό. Και τέλος πάντων, το σημερινό συμπέρασμα είναι οτι-

-δεν ξέρω ποιο είναι το συμπέρασμα, θα ήθελα να σε ρωτήσω όταν σε δω, εσύ μοιάζεις να ξέρεις καλύτερα τι παίζει από μένα. Μόνο μη ζητήσεις να δεις τα 2 δεξιά μου ή τα 2 αριστερά μου. Μόνο αυτό που έχω στο χέρι θα δεις, αν είμαστε και οι 2 τυχεροί θα μείνουνε κρυφά τα υπόλοιπα.

Κρατώ μυστικά τα πράγματα που θα ήθελες περισσότερο να δεις, έτσι για το μυστήριο.

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2018

Δύσκολη βδομάδα μπροστά μας

Ησυχία (στο δάσος και στην πόλη)

και ξεκινά μια δύσκολη βδομάδα, πολύ πολύ δύσκολη. Και τι κάνουμε τις δύσκολες βδομάδες; Ο,τι κάνουμε και τις υπόλοιπες. Το σώμα έχει έναν χαζούλη μηχανισμό για να αντιδρά στην πίεση που νομίζω ισχύει σε πολλά πράγματα στη φύση. Όταν αυξάνεται η πίεση προς αυτό, αυξάνει σιγά σιγά τη δική του για να ισοσταθμίσει.

πχ. σπρώχνω κάτι. όταν αυτό αρχίζει να βγάζει περισσότερη αντίσταση, αρχίζω να σπρώχνω παραπάνω, όσο παραπάνω χρειάζεται για να φτάσω στο σπρώξιμο που έκανα στην αρχή. Δυναμώνω την πίεση μου για να φτάσω πάλι στην αρχική ισορροπία, δεν βάζω πολύ δύναμη για να ξεπεράσω κατευθείαν την αντίσταση. Πιέζω λίγο λίγο παραπάνω μέχρι να ξαναφτάσω στο αρχικό μου σπρώξιμο.

Έτσι κάνω και γενικά. Όταν πιέζομαι, δεν αντιδρώ στην πίεση αποφασιστικά και δυνατά, απλά αυξάνω τη δικιά μου αντίδραση λίγο λίγο για να φτάσω πάλι σε θέση ισορροπίας. Συνήθως.

Στη δύσκολη βδομάδα που έρχεται λοιπόν, αυξάνω σιγά σιγά τις απαιτήσεις που έχω από τον εαυτό μου μέχρι να φτάσουν ίσα ίσα να ξεπεράσουν τις δυσκολίες μέχρι την επόμενη Κυριακή. Την επόμενη Κυριακή θα χαλαρώσει η πίεση και θα χαλαρώσω και η δική μου αντίδραση.

Παρόλη τη δύσκολη βδομάδα, δεν μπορώ να μην αναφερθώ και "στα κάτω" σου. Ξέρω, φαντάζομαι, ακούω, πως είσαι "στα κάτω" σου πάλι. Και ζητώ συγγνώμη που το κάνω δική μου δουλειά, δεν είναι δική μου δουλειά "τα κάτω" σου. Όμως θα ήθελα να γνωρίζεις πως "τα κάτω" σου με νοιάζουν, και πως αν θα ήθελες να τα αναλύσουμε, ή να ξεχαστούμε, ή απλά να τα ζήσουμε μαζί, "τα κάτω" σου, θα το ήθελα, όχι για να σου κάνω χάρη φυσικά, αλλά γιατί θα μάθαινα πράγματα για σένα, πράγμα που θα μου άρεσε να συμβεί.

Όμως δεν είναι δική μου δουλειά "τα κάτω" σου κι έτσι αν θες μια συμβουλή, μην αυξάνεις σιγά σιγά την αντίρροπη πίεση για να τα αντιπαρέλθεις, με μια αποφασιστική δράση υπερκέρασέ τα. Ανάλογα την περίπτωση βέβαια. Η βία δεν είναι πάντα λύση. Αλλά κάποιες φορές είναι. Δεν ξέρω, λέω.

Αυτό φυσικά ήταν για να πάει προσωπικά αλλά είναι "στα κάτω" της κι έτσι το αφήνω εδώ να υπάρχει.

Κυριακή 4 Μαρτίου 2018

f(x) = a^x (με το α διάφορο του 1(γιατί είμαστε 2, κατάλαβες;))

Είπα πως έχουμε όλο το χρόνο στον κόσμο. Ισχύει; Εγώ νομίζω ναι.

(εδώ θα ήταν ένα κειμενάκι που θα έλεγε πόσο άσχημα με κάνεις να νιώθω αλλά το αφήνω στην πλούσια φαντασία σου)

και θα συνεχίσω με το πόσο όμορφα με κάνεις να νιώθω

(εδώ θα ήταν ένα κειμενάκι που θα έλεγε πόσο όμορφα με κάνεις να νιώθω αλλά το αφήνω επίσης στη φτωχή σου φαντασία)

είμαι σίγουρος οτι πιάνεις όλα τα αστεία που βάζω στα κείμενά μου. Είμαι σίγουρος οτι όσο δεν ψήνεσαι να μου μιλάς, άλλο τόσο ψήνεσαι. Είμαι σίγουρος οτι σκάβεις το λάκκο της φάσης. Αναρωτιέμαι αν το ξέρεις αυτό φίλη.

(εδώ θα ήταν ένα κειμενάκι με το λάκκο της φάσης αλλά δε χρειάζεται να επεκταθώ)

-ταξίδια που θα πάμε, παραστάσεις που θα δούμε, παιχνίδια που θα παίξουμε, συζητήσεις που θα κάνουμε, φιλιά που θα δώσουμε, λουλούδια που θα κόψουμε, θάλασσες που θα δούμε, χαϊδέματα που θα λάβουμε, τσακωμούς που θα ρίξουμε-

όλα αυτά είναι προσφορά του καταστήματος,
ξέρετε,
δε χρειάζεται να ξοδευτείτε,

ή και όχι
ποιος θα νοιαστεί;
κανείς δε θα νοιαστεί

πες όσα ψέμματα χρειάζεσαι για να χαλαρώσεις, εγώ στηρίζω