Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2016

https://www.youtube.com/watch?v=k7Z7USWo2Lk

Τρέχω γιατί έχω καθυστερήσει. Δεν ξέρω που πάω όμως οπότε κανένας δρόμος δε με βολεύει. Άρα καταλήγω να τρέχω απλά (ή απλώς; ποτέ δεν το κατάλαβα αυτό). Τρανή απόδειξη του γήρατος μου είναι η κούραση που νιώθω μετά από ένα όχι-και-τόσο έντονο σαββατοκύριακο. 2 συγκεντρώσεις και 2 μπουξαλούξα (τιμής ένεκεν στην Ε. Τ.) και είναι Κυριακή και νιώθω λες και πέθανα στην κούραση. Κακό, καλό, δεν ξέρω, πάντως αυτά είναι τα γεγονότα φίλες και φίλοι.

Θα τα πάω ανάποδα, φάση ημερολόγιο αν και τα σιχαίνομαι τα ημερολόγια. Αλήθεια γιατί γράφονται ημερολόγια; Αφού τα θυμάσαι υποτίθεται. Και δεν πιστεύω οτι κάποιος που γράφει ημερολόγιο ή κάτι παρόμοιο γυρνάει πίσω να θυμηθεί τι σκεφτόταν ή έκανε τον προηγούμενο μήνα. Άντε να γυρίσεις καμια δεκατία πίσω για να δεις λίγο πως ήταν τότε.

Χτες:

2 πράγματα. Η μητέρα-κόρη-αδερφή-γυναίκα μου (ή θα ήθελα να είναι) και τι χαριτωμένη που ήταν. Χαμόγελο και ζέστη. Την αγαπώ κι ας μη μιλάμε ποτέ. Ούτε θα μιλήσουμε νομίζω αληθινά ποτέ. Καλύτερα όμως. Ίσως αν μου μιλήσει να μην είναι πια μητέρα-κόρη-αδερφή-γυναίκα μου.

Το δεύτερο πετράδι ήταν για λίγο και μου έκανε εντύπωση όχι οτι ειδωθήκαμε αλλά πόσο πολύ μου έμεινα στο κεφάλι αργότερα. Ναι, το ξέρω πως θα μου περάσει (πάντα δεν περνάει;), αλλά μια φορά πέρασα ευχάριστα (ή έστω πιο ευχάριστα) την διαδρομή μέχρι το σπίτι.

https://www.youtube.com/watch?v=NkcdNLMnFJo

Χτες (νωρίτερα):

1 πράγμα. Τα υπόλοιπα τα έχουμε ξαναδεί και θέλω να πιστεύω θα τα ξαναδούμε εντονότερα. Η πορεία μετά την πορεία, η πορεία γνωστών, συγγενών και φίλων, η πορεία που θα φύγει πρώτη, η πορεία στην οποία θα μπω κι εγώ όταν επιτέλους μου περάσει (η μυωπία Κατερίνα, ναι, πολύ καλό αστείο). Στην πορεία απ' όπου θα φύγουμε αιμόφυρτοι και πικραμένοι, πιο σίγουροι, πιο χαρούμενοι και ίσως με σπασμενα πόδια όπως κάποιος, όχι πολύ καιρό πριν. Όχι τόσο καιρό πριν για να μη φοβάμαι.

Προχτές:

1 τελευταίο. Σπάνια σε αυτές τις άχαρες μέρες συμβαίνει κάτι μπροστά σου που να το βλέπεις και να λες: "ε, είναι πολύ γαμάτο που είμαι μπροστά σε αυτό που συμβαίνει", και να χαίρεσαι ειλικρινά. Και ειδικά σε αυτές τις καταστάσεις, μετά από μεγάλες ήττες και μικροσκοπικές νίκες μια μικρή γιορτή χρειάζεται. Κι ας μη σημαίνει τίποτα πια από Δευτέρα. Αν και θα σημάνει.

https://www.youtube.com/watch?v=n2xODjbfYw8

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου