Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2016

Όταν αποχαιρέτησα τους "φίλους" μου 3 (Andmarity 3.0)

Για να μην προσποιούμαι: Αυτό είναι για σένα Μαρία Α. και το γράφω σε περίπτωση που διαβάζεις ακόμα. Αν όχι, κανείς δεν θα το καταλάβει και θα περάσει στα ψιλά. Είμαι οκ και με τα δύο.

Σήμερα έκανα ξεσκαρτάρισμα στα πράγματα που είχα κρατήσει από σένα. Πολλά εισιτήρια, κάποια λίγα γράμματα που μου είχες γράψει-αφήσει, τα 4 πια (το πέμπτο το έχασα) χρωματιστά ζάρια για το κνίφελ, άλλα εισιτήρια διάφορων τύπων, τα σκουλαρίκια που σου είχα αγοράσει και δεν στα έδωσα γιατί απλά δεν κόλλαγε (τα αγόρασα αργά βλέπεις), τα κίτρινα ακουστικά σου που φορούσα όταν χτύπησα και άλλα πολλά πολλά.

Ορισμένα τα κρέμασα στον μεγάλο πίνακα ανακοινώσεων που έχω βάλει στο δωμάτιο μου, μαζί με άλλα σημαντικά πράγματα από άλλους ανθρώπους και άλλα τα πέταξα. Είχα κρατήσει και κάποια πολύ κρίπι πράγματα για να μιλήσω ειλικρινά. Και ήθελα να πω εδώ δυνατά και να το διαβάσεις άμα τύχει οτι, ναι, κάποια τα πέταξα. Πράγμα αδιανόητο για μένα μέχρι κάποιο καιρό πριν. Δεν μπορούσα καν να πετάξω αποδείξεις από τη Θεσσαλονίκη αν έγραφαν πάνω ημερομηνίες που να σημαίνουν οτι ήμουν μαζί σου. Άρρωστο; Απόλυτα σύμφωνος.

Όμως, επιτέλους τα πέταξα. Και φυσικά δεν σημαίνει, ούτε θα σημάνει ποτέ οτι άλλαξα τη γνώμη μου για αυτό που ήμασταν. Σημαίνει όμως οτι άλλαξα λίγο (πολύ λίγο) σαν άνθρωπος και νομίζω βελτιώθηκα ένα 3%. Αυτό σίγουρα δεν σημαίνει τίποτα για σένα αλλά σημαίνει τόσα για μένα.

Στον τοίχο μου θα μείνουν για πάντα τα εισιτήρια του τρένου, μοιάζουν το πιο σημαντικό πράγμα που μου 'χει μείνει απο σένα, τα εισιτήρια και τα ζάρια. Δεν ξέρω γιατί τα ξεχωρίζω αλλά με κάνουν να νιώθω καλά όταν τα βλέπω, και σκατά βέβαια και νοσταλγία και όλα αυτά αλλά και χαρά. Χρειάζεται μια απόδειξη, νομίζω, ο τοίχος μου και το μυαλό μου, μια απόδειξη οτι δεν ήταν όλα όπως κατέληξαν να είναι αλλά κάπως διαφορετικά.

Αμάν, πάλι κατέληξα μελοδραματικός. Τέλος πάντων, σπάνια κάνω adress σε κάποιον συγκεκριμένα από εδώ και μάλιστα για συγκεκριμένο θέμα. Ήθελα όμως να δώσω την ευκαιρία στην τύχη να παίξει το ρόλο της για να μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε ξανά, έστω και έτσι, ύπουλα. Και φυσικά να σου βγάλω τη γλώσσα και να σου πω οτι, ναι, τα πέταξα. Νια νια νια.

3 σχόλια:

  1. Ακόμα δεν το χεις κλείσει το κουτάκι με τις μαλακιές εσύ ;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γαμιεσαι.. φτιαξε τη συμπεριφορα σου.. σε μισω

    ΑπάντησηΔιαγραφή