Δευτέρα 11 Σεπτεμβρίου 2017

Stop watching my insta stories, i hate you

Με τραγούδια και εικόνες και λέξεις δε γίνεται δουλειά. Κανονικά θα έπρεπε να σου δείξω. Οι αισθήσεις δεν προξενούν καμία ευχαρίστηση τελευταία. Δεν μυρίζει τίποτα καλά, δε φαίνεται τίποτα ωραίο, δεν ακούγεται τίποτα ανακουφιστικό.

παρένθεση

Σκατά στα σιχάματα που έχουν καταφέρει να με κάνουν να νιώθω ενοχές για τις ακεφιές και τη μιζέρια μου. Ξέρουν ποια είναι, ξέρω τι κάνουν. Όταν μπορέσω να ξεκολλήσω θα απαντήσω και σ' αυτά.

κλείνει παρένθεση

Ήθελα λοιπόν σε κάποιον να δείξω. Αλλά δε θέλει και κανείς να δει στ' αλήθεια. Είναι μάλλον όλοι (ή έστω αυτοί που θα λέγαμε πιο πιθανοί υποψήφιοι για να τους δείξω) απασχολημένοι με τις δικές τους ιστορίες. Μοιάζει ο κύκλος μου, με εξαίρεση ελάχιστων, να περνάει πολύ διαφορετική περίοδο από τη δικιά μου. Αυτά που έχω να πω για προβλήματα μου δεν ενδιαφέρουν κανένα καθώς κανένας δεν τα συμμερίζεται τώρα. Και γενικά νομίζω οτι δεν έχεις τίποτα να εκμυστηρευτείς σε ικανοποιημένους ανθρώπους, είναι σα να μιλάς σε τοίχο, είναι πρακτικά αδύνατο να συνδεθούν δύο τόσο διαφορετικές καταστάσεις, η χαρούμενη και η θλιμμένη, η ικανοποίηση και η απώλεια.

Μιλάω σε τοίχους λοιπόν. Όταν μιλάω. Τώρα τελευταία σταμάτησα γιατί είπαμε, μιλάω σε τοίχους. Όμως εν τέλει μάλλον θα καταλήξω να μιλάω όντως σε τοίχους. Ξέρω γω, άμα δεν ακούγεσαι απο κανένα οκ, αλλά παρόλα αυτά πρέπει να μιλάς.

Πέρα από το οτι, βέβαια, έχω κουραστεί να μιλάω. Όλο μιλάμε, οι άνθρωποι όλο μιλάνε. Δεν είμαι σίγουρος πως χρειάζεται τόσο. Θα μπορούσαμε να ακουμπιόμαστε περισσότερο και να μιλάμε λιγότερο. Θα μπορούσαμε να κοιτιόμαστε περισσότερο και να μιλάμε λιγότερο. Αλλά βέβαια ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται, για να πετάξω και τα λαϊκό μου απόφθεγμα.

Τέλος πάντων, εφόσον δεν ακουμπάω κανέναν και δεν κοιτάω κανέναν και εν τέλει δε μιλάω και με κανέναν, ο αποκλεισμός μου είναι πλήρης, γη, νερό και αέρας είναι απαγορευμένα.

Για αυτό καταλήγω σε κακές κινήσεις, σε κακές συζητήσεις και κακές πρωτοβουλίες που καταλήγουν κομπεξικά ξεσπάσματα ή ανόητες ελπίδες. Πραγματικά πρέπει να σοβαρευτώ, είμαι πολύ κοντά στο να πανικοβληθώ και να αρχίσω τις τρέλες. Τέλος πάντων.

Μου τη σπάνε τα κείμενα χωρίς δομή και περιεχόμενο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου