Δευτέρα 4 Ιουλίου 2011

Τα πορτοκαλί φώτα την κάνουν τη δουλειά...

Τη σιχαίνομαι τη Θηβών. Μου τη σπάει. Κάθε βράδυ, μα κάθε βράδυ περνάνε 2 πυροσβεστικά με ανοιχτές σειρήνες και μου κάνουν τα νεύρα κρόσσια. Μετά ακολουθούν 2-3 μηχανές με τέρμα γκάζι και τα νεύρα μου γίνονται ολόκληρα χαλιά και μετά θα περάσει κάποιος μαλάκας, με ηχοσύστημα πιο ακριβό από το αμάξι και θα με κάνει να κολλήσω το μαχαίρι μου στις φλέβες μου έτοιμος για το μοιραίο. Ευτυχώς(;) μετά θα ηρεμήσουν λίγο τα πράγματα και θα βάλω ακουστικά να ακούσω λίγο Genesis και θα χαλαρώσω αρκετά ωστέ να κοιμηθώ. Σήμερα που γύρναγα σπίτι όμως έτυχε μιας και είναι Κυριακή να μην υπάρχει ψυχή. Και είναι από τις φορές που σίγουρα όλοι την έχετε ζήσει, που βλέπεις μια μεγάλη άδεια λεοφώρο, με τα όμορφα πορτοκαλί φώτα που φτιάχνουν ένα φωτισμό απίστευτο και όλα μοιάζουν σαν από ταινία που δεν έχει γυριστεί ακόμα γιατί κανείς δεν μπορεί να το πετύχει αυτό σε ταινία.Αυτό που νιώθεις λες και είσαι μόνος σου σε όοοολη την πόλη,που νιώθεις λες και πέθαναν όλοι και έμεινες μόνος σου να ζήσεις μια τέλεια και απίστευτη περιπέτεια που θα γνωρίσεις γαμάτους τύπους και τύπισσες, θα γίνει ήρωας, θα σώσεις κάποιον, θα σωθείς από κάποιον και θα είναι τόσο τέλεια που θα θες να μην τελειώσουν ποτέ τα προβλήματα που θα είσαι εκεί για να λύσεις. Και αισθάνεσαι πολύ παράξενα. Δεν θα πω ωραία γιατί δεν είναι ακριβώς ωραία. Ναι, ωραία αισθάνεσαι αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Αισθάνεσαι.........περιπετειώδης! Δεν βρίσκω άλλη λέξη. Είσαι έτοιμος για όλα, για να σου πεταχτούν ξωτικά από την επόμενη γωνία, να δεις κατάσκοπους να κανονίζουν τρελά μυστικά, παράξενα πλάσματα να σε κοιτάνε από σκοτεινά δρομάκια, ζόμπι να βγαίνουν να σε κυνηγήσουν, όλα! Γρήγορα όμως φτάνεις σπίτι και τα αφήνεις πίσω αυτά. Είναι λες και με το που θα κλείσει η αυτόματη πόρτα της εισόδου της κακής, ξενέρωτης πολυκατοικίας σου μένουν απ'έξω, σε ένα παράλληλο σύμπαν, όλα αυτά που πριν 2(μόνο 2) λεπτά τα θεωρούσες όχι απλά πιθανά αλλά στ' αλήθεια υπαρκτά. Και όταν έχεις ανέβει τις σκάλες ήδη σκέφτεσαι τι θα κάνεις τώρα που έφτασες σπίτι και τι δουλειές έχεις αύριο. Ίσως μόνο, άμα κοιτάξεις λίγο από τη μπαλκονόπορτα την έρημη Θηβών, θυμηθείς τις περιπέτειες που παραλίγο(τόσο λίγο) να ζήσεις και πας για ύπνο με λίγο πιο απογοητευμένο ύφος απ'ότι συνήθως.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου