Τι σου λέει για μένα, τι σου λέει για σένα, τι σου λέει
για μας και δε μ’ αγαπάς.
Δυστυχώς είναι χειμώνας και έχω κλείσει τη μπαλκονόπορτα ελπίζοντας
μάταια να μην κρυώνω τόσο. Αλλά συνεχίζω να κρυώνω. Ήθελα να είναι ανοιχτή
γιατί νιώθω σα να έχω παρέα όταν βλέπω αμάξια να περνάνε απ’ έξω. Και θα ήθελα
λίγη παρέα. Αλλά δεν ξέρω τι παρέα. Όλες οι παρέες τώρα θα λέγανε κάτι διαφορετικό
από αυτό που λέω εγώ. Και δεν έχω όρεξη να διαφωνήσω. Θέλω παρέα αλλά δε θέλω
διαφωνία. Θέλω να ακούμε εκρήξεις στον ουρανό (κιτς το τρικ) και να μη μιλάμε
και πολύ, να λέμε μόνο πόσο μόνοι είμαστε και πόσο χάλια είναι και πόσο θα
θέλαμε να είμαστε έξω και να κάνουμε κάτι άλλο. Αλλά δεν θα το κάνουμε. Θα κάτσουμε
εδώ. Σήμερα είναι από αυτές τις φορές. Υπάρχουν φορές που σηκώνεσαι και πας. Και
υπάρχουν φορές που απλά σκέφτεσαι πως θα ήταν αν το έκανες. Απλά έχεις και λίγο
ανοιχτή τη μπαλκονόπορτα να βλέπεις έξω.
Θα ήθελα λίγη παρέα αλλά τα καταφέρνω και μόνος μου, αν
χρειάζεται. Τα έχω καταφέρει και σε χειρότερα. Και σε καλύτερα. Ο κόσμος
μοιάζει να έχει σταματήσει λίγο να προχωρά. Μοιάζει να καθυστερεί. Μοιάζει να
παίρνει ανάσα πριν τη μεγάλη βουτιά, να κάνει την προσευχή του πριν ορμήσει
μπροστά, στο μέλλον. Ίσως και ο κόσμος να έχει υποκειμενικό χρόνο. Και να
καθυστερεί το χρόνο, να προετοιμάζεται για αυτό είναι να έρθει.
Μπορείς να καθυστερήσεις το χρόνο αλλά δεν μπορείς να τον
σταματήσεις. Μπορείς να τον σπάσεις σε κομμάτια και να τα μετράς ένα ένα. Μπορείς
να τον αραιώσεις, να τον κάνεις να σέρνεται, αλλά δεν μπορείς να τον σταματήσεις.
Δεν μπορείς να σταματήσεις το μπροστά. Το προχώρα. Το εμπρός. Όλα είναι μέσα σε
κίνηση. Αν σταματήσουν να κινούνται, πεθαίνουν. Είπα πως δεν μπορείς να
σταματήσεις το χρόνο και είπα ψέμματα. Μπορείς, απλά δε μπορείς να τον ξανα-ξεκινήσεις.
Μπορείς να πεθάνεις, αλλά δεν μπορείς να το πάρεις πίσω μετά. Όλα τα μπορείς
εκτός απ’ αυτό.
Ανέκαθεν το ‘χα αυτό. Και δεν θα μιλήσω για την
ανθρωπότητα γιατί μου τη σπάει. Θα μιλήσω για μένα. Κι εσύ θα δεις αν μοιάζω
αρκετά με άνθρωπο για να μπορείς να κάνεις τους δικούς σου παραλληλισμούς. Σε αφήνω
ελεύθερο.
Ανέκαθεν το ‘χα. Μπορώ να σκοτώσω αλλά δεν μπορώ να δώσω
ζωή. Γιατί, γιατί, γιατί αυτή η τρύπα; Είναι τρύπα! Τρύπα! Τρύπα στη συμμετρία
που θα έπρεπε να έχει ο κόσμος. Έπρεπε να είναι συμμετρικός. Έπρεπε! Μπορώ να
κάνω παιδιά αλλά αυτό δε σημαίνει κάτι. Δε δίνω ζωή έτσι, την αναπαράγω. Δεν φτιάχνω
από την αρχή, αντιγράφω. Όλα τα όντα αυτό κάνουν. Δεν φτιάχνουν, αναπαράγουν. Είμαστε
κακέκτυπα και ατελείς. Μας λείπει αυτή η ιδιότητα για να είμαστε τέλειοι. Μας λείπει
η ικανότητα της δημιουργίας. Της αληθινής δημιουργίας. Είμαστε η φυλή που
μπορεί μόνο να χαλάει. Που είναι η φυλή που μπορεί να δημιουργεί; Που είναι το
άλλο μας μισό;
Ανοησίες. Ανοησίες. Ανοησίες. Θα ήθελα πολύ να υπάρχει
κανόνας. Θα ήθελα πολύ να υπάρχει συμμετρία γιατί είναι το μόνο που
καταλαβαίνω. Καλά λέει η Ειρήνη, κουτάκια, κουτάκια, κουτάκια. Σκέφτομαι τα
πάντα σε κουτιά. Με αδιαπέραστα όρια και χωρίσματα. Από το κουτί νο1 στο κουτί
νο4 και μετά στο 178 και μετά στο 3 και μετά, και μετά, και μετά. Κουτιά. Δεν ξεφεύγουν
οι σκέψεις από αυτά. Αν δεν έχει λογική, δεν υπάρχει. Απλώνω τα πλοκάμια της λογικής
σε μεγάλα μήκη και πλάτη αλλά, παρόλα αυτά, μόνο σε κουτιά. Αν υπάρχει το 1
υπάρχει και το -1. Αντίθετα, συμμετρίες, πρόοδοι, συναρτήσείς, όλα σε
μαθηματική μορφή. Πάντα. Αν κάτι δε βγάζει νόημα είναι επειδή δεν έχω δει
ολόκληρη την εικόνα ακόμα. Αν έχω δει το θετικό, το αρνητικό κάπου κρύβεται,
δεν γίνεται απλά να μην υπάρχει. Αν κάτι αυξάνεται, αυξάνεται σε ρυθμό. Κάποιο ρυθμό,
δεν έχει σημασία ποιον. Τίποτα δεν γίνεται τυχαία απλά δεν έχω πιάσει ακόμα το
πώς. Αν δε με θέλει η γκόμενα είναι επειδή έγινε αυτό που προκάλεσε αυτό, αν
είχε γίνει κάτι διαφορετικό, θα είχε εξελιχθεί διαφορετικά η πραγματικότητα. Αν
είχα γράψει καλύτερα στις πανελλήνιες θα ήμουν σε άλλη σχολή και θα έκανα άλλα
πράγματα. Αν είχα ανοιχτή τη μπαλκονόπορτα ίσως να μην έγραφα τίποτα απ’ αυτά. Δράση
αντίδραση και τα λοιπά. Και πάντα τριάδες τα παραδείγματα. Πάντα.
Κτλ ή κλπ;
Ποιο σε βολεύει;
Θάρρος ή αλήθεια;
Ποιο σε βολεύει;
Ένα ή μείον ένα;
Ποιο σε βολεύει;
Εγώ θα πάρω το άλλο.
Για τη συμμετρία, ξέρεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου