Και το κλάμα της ψυχής μου, ούτε στον παράδεισο δεν φτάνει, αλλά ούτε και στην κόλαση.

«Πως βασανίζεις κάποιον σωστά; Τι θα πει σωστά δηλαδή; Άρα η πρώτη ερώτηση είναι γιατί. Δεν με ενδιαφέρει να ασχοληθώ με πληροφορίες και μεγάλα πολιτικά παιχνίδια. Θέλω να βασανίσω κάποιον επειδή τον μισώ. Βασικά όχι. Όχι επειδή ΤΟΝ μισώ, αλλά επειδή μισώ. Γενικά. Επειδή αν δεν βγάλω τα νεύρα μου κάπου, θα βασανίσω εμένα. Τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να ξεσπάνε σε ανθρώπους. Εσύ που θα τους βάλεις να βασανίσουν μπορείς να τους χρησιμοποιείς αν θες. Αλλά αυτοί δεν πρέπει να έχουν άλλο σκοπό πέρα από τη δικιά τους ευχαρίστηση. Πρέπει να σιχαίνονται τον άλλον άνθρωπο. Όχι να μη θέλουν να ζει. Αλλά να θέλουν να περνάει άσχημα. Εσύ που θα κληθείς να εφαρμόσεις όλο σου το μένος τώρα, όσο μεγάλο και να είναι, πρέπει να είσαι συγκρατημένος και ήρεμος. Μην παρασυρθείς από το πάθος γιατί έτσι δεν θα καταφέρεις τίποτα. Να θυμάσαι η επιστήμη είναι φίλος σου. Μάθε το ανθρώπινο σώμα και μάθε και αυτόν που έχεις απέναντι σου. Μάθε που πονάει. Μάθε ποιο μέρος του σώματος του είναι πιο ευαίσθητο. Μάθε πιο λατρεύει πιο πολύ. Και φρόντισε να μην μπορεί να το χρησιμοποιήσει ξανά. Μην νευριάζεις. Μην παρασύρεσαι. Η δύναμη σου πρέπει να χρησιμοποιείται σωστά και με ακρίβεια. Χτύπα εκεί που πρέπει όσο δυνατά κρίνεις. Θυμήσου δεν υπάρχουν μόνο χτυπήματα. Ούτε μόνο σωματικές πληγές. Το να διατηρεί την υπομονή του και την ηρεμία του ο άλλος είναι λάθος που πρέπει να αποφεύγεται. Να δημιουργείς μια κατάσταση όπου το θύμα δεν ξέρει γιατί του συμβαίνει αυτό, είναι μπερδεμένο. Πρέπει να είναι σε εγρήγορση συνέχεια, να είναι κουρασμένο συνέχεια αλλά ποτέ να μην τον αφήνεις να απελπιστεί εντελώς. Η αποδοχή είναι εχθρός εδώ. Πρέπει πάντα να τον αφήνεις να νομίζει ότι θα βγει ζωντανός, να του θυμίζεις με έμμεσους τρόπους πόσο ωραία είναι η ζωή έξω από δω. Αν εγκαταλείψει κάθε ελπίδα, αν στα αλήθεια όμως το κάνει, τότε τον έχεις χάσει. Όσο και να συνεχίσεις δεν έχει νόημα. Το να μισείς δεν είναι καλό. Αλλά είναι μόνιμο. Και συσσωρευτικό. Ποτέ δεν θα σου φύγει. Αν βρίσκεις τρόπους να το βγάζεις καλώς. Αν όχι, τότε όλοι ας προσέχουμε τους τρελούς στο δρόμο μας.»

Όταν άφησα το στυλό άνοιξε η πόρτα. Αναρωτήθηκα τι θα γινόταν αν δοκίμαζα να πάρω το χαρτί μαζί. Αποφάσισα να μην το δοκιμάσω. Απλά εξαφανίστηκα. Αλλά το στυλό το καβάτζωσα.