Λοιπόν χρωστάω ένα πόιντ και επειδή είσαι εγωκεντρικιά και βλαμμένη και δε με άφηνες να το κάνω λάιβ θα στο κάνω απο δω.
Μιλούσαμε λοιπόν για μουσική και για συνθέσεις και για διάρκεια τραγουδιών. Κι εγώ προσπαθούσα να εξηγήσω το πόσο εκτιμώ τα μεγάλης διάρκειας τραγούδια αλλά όχι άκριτα, με κριτήριο τη φαντασία και την τέχνη που περιέχουν. Εσύ μου έφερες σαν αντίποδα κάτι τζαζ ανοησίες. Γελάει ο κόσμος δηλαδή. Για να μαθαίνεις λοιπόν, παρακάτω ακολουθεί μια μικρή λίστα με τα κομμάτια σχετικά μεγάλης διάρκειας που αξίζουν να ακουστούν από όλους τους ανθρώπους που θέλουν να λένε οτι έχουν ακούσει μουσική πέρα απο αυτή του ραδιοφώνου και έχουν ανοίξει λίγο τους ορίζοντες τους.
1) https://www.youtube.com/watch?v=53N99Nim6WE
Προφανώς το echoes είναι προφανές, ενδεχομένως να το γνωρίζεις ήδη σαν κομμάτι. Γιατί δε συγκρίνεται με άλλα κομμάτια μεγάλης διάρκειας; Καταρχάς έχει μέσα μεγάλη τέχνη στο τρόπο παιξίματος. Μεγάλη τέχνη στη δημιουργία ατμόσφαιρας. Και μεγάλη μεγάλη τέχνη στη σύλληψη και την ιδέα. Δηλαδή βγάζοντας τα τεχνικά από τη μέση, ποιος θα σκεφτόταν με την ίδια ευκολία 23 λεπτά κομμάτι που να περιέχει κεφάλαια, διαφορετικές ενότητες με εκπληκτικές συνθέσεις και ενδιαφέρον στίχο; (οι τζένεσις, αλλά είναι παρακάτω)
2) https://www.youtube.com/watch?v=yusGUGTVAyw
Πιο ολντσκουλ, πιο δύσκολο, πιο καινοτόμο και λιγότερο δουλεμένο τεχνικά, το συγκεκριμένο κομμάτι με έκανε να ανατριχιάσω πολύ πιο πολύ από το προηγούμενο. Αν μπεις στον κόπο να το ακούσεις σε φάση που να μπορείς να συγκεντρωθείς σε αυτό, ορισμένα του κομμάτια είναι άρρωστα. Πολύ πιο παρανοϊκό και με ενδιαφέρουσες ιδέες συνθετικά. Χωρίς στίχους, για μένα ακόμα πιο ενδιαφέρον έτσι, σε κερδίζει γιατί είναι κάτι που απλά δεν το χεις ξανακούσει και δεν θα το ξανακούσεις.
3) https://www.youtube.com/watch?v=CLSQ4amvmPg
Φεύγω από τα μεηστριμ και πάμε σε προσωπικό μου αγαπημένο (αν και ξέρω πως δε σ' αρέσουνε αυτοί γιατί είσαι φλώρος) συγκρότημα, οι eloy αυτό που τους έλειπε σε μυαλό και τεχνική το έβρισκαν σε φαντασία και ενθουσιασμό. Η αλήθεια είναι οτι προσπάθησαν πολύ για να βγάλουν πράγματα που σε άλλους έβγαιναν αβίαστα αλλά τους εκτιμάμε για αυτό ακριβώς. Δεν είναι μαγεία με τη μουσική έννοια όσο με την έννοια της φαντασίας. Σαν να βλέπεις μια κακού μπάτζετ και ηθοποιίας ταινία, αλλά με ενδιαφέρουσα ιδέα. Άλλα ενδιαφέροντα κομμάτια από αυτούς:
https://www.youtube.com/watch?v=2wvKHBMuR24
και
https://www.youtube.com/watch?v=DzFJNU8YYL8
4) https://www.youtube.com/watch?v=szJq1lwnkNw
Aαααααχ, επιτέλους εκεί που ήθελα να φτάσω από την αρχή. Καλά δεν ξέρω τι να πρωτοπώ για αυτό το τραγούδι. Τι ένιωσα όταν το άκουσα, τι νιώθω ακόμα όταν το ακούω, πόσο πολύ άνοιξε το μυαλό μου και με τη μουσική και με το στίχο. Δεν μπορώ να το περιγράψω καλά. Τόσες ενότητες με εξαιρετικές συνθέσεις, τέλεια ατμόσφαιρα χωρίς πολλά πολλά μπλιμπλίκια και ηλεκτρονικά εργαλεία (βασικά σχεδόν καθόλου), νύξεις κλασικής μουσικής, τέλεια ριφάκια και θέματα ανά ενότητα, ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ή στιχουργική δουλειά και κόνσεπτ, μαλάκα το κομμάτι είναι δείγμα για να παρουσιάζεται σε ακαδημαϊκές συζητήσεις για μένα. Υπερβολικός ναι, αλλά επιμένω οτι είναι τέλειο.
Φυσικά οι Genesis έχουν άπειρες καλές συνθέσεις, ορισμένες μάλιστα καλύτερες από αυτό που έβαλα, αλλά δεν είναι τόσο μεγάλες σε διάρκεια. Θα παραθέσω ορισμένες εδώ για να μη αδικήσω το αγαπημένο μου συγκρότημα:
https://www.youtube.com/watch?v=7X_3yOUKSOc
"It's worth remembering how old these guys were when they recorded this: Banks - 21 Collins - 20 Gabriel - 21 Hackett - 21 Rutherford - 20"
https://www.youtube.com/watch?v=pobH2VQAVek
https://www.youtube.com/watch?v=r0Spl1cOf-o
και το αγαπημένο μου
https://www.youtube.com/watch?v=In2fRySroH8
5) Δυστυχώς το συγκεκριμένο που ήθελα να βάλω δεν υπάρχει στο youtube, όχι επειδή είναι και καλά ψαγμένο αλλά επειδή δεν αφήνουν να το ανεβάσουν, γαμώ τον καπιταλισμό και την τέχνη που αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα.
Ο τίτλος του είναι: The Court of the Crimson King - The Return of the Fire Witch - The Dance of the Puppets από King Krimson και θα στο βάλω να το ακούσεις από το σιντί αν ποτέ έρθεις σπίτι. Δεν είναι και τεράστιο σε έκταση (9 και κάτι) αλλά είναι εξαιρετικό σαν ατμόσφαιρα και σαν ιδέα. Όχι τόσο πολύπλοκο βέβαια αλλά πολύ πολύ μαγικό και όμορφο.
Ανάλογο με αυτό σε έκταση και πιο κλασικό ροκ, όχι τόσο περίπλοκο αλλά από τα αγαπημένα μου κομμάτια έβερ: https://www.youtube.com/watch?v=nJ0VCr3Y8Pg
6) Last but not least, δεν θα βάλω κομμάτι αλλά ολόκληρο δίσκο. Αυτό γιατί ο συγκεκριμένος δίσκος για μένα πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν ένα ενιαίο πράγμα, άλλωστε πολύ σπάνια ακούω ξεχωριστά κομμάτια του, όταν τον ακούω τον ακούω ολόκληρο. Είναι σαν ένας κύκλος που δεν μπορείς να πιάσεις ένα μέρος του. Η ιδέα πανέμορφη όσο και απλή, οι στίχοι γλυκούλικοι και αρκετά ενδιαφέροντες, οι συνθέσεις, αν και κλασικίζουν πολύ και εμένα δε με συγκινεί πολύ η κλασική μουσική, είναι άριστες και διασκεδαστικές και λυπητερές και θλιμμένες και χαρούμενες και όλα όλα μαζί, είναι πλήρης ο κύκλος των συναισθημάτων που περνάει η σύλληψη αυτή. Ήταν πραγματικά αποκάλυψη όταν τον άκουσα και τον άκουσα σχετικά μεγάλος δυστυχώς. Ποίηση, μαγεία, καθημερινότητα, ήλιος, αστέρια, χρώματα, γρασίδι, άνεμος, παιδιά, νεότητα, σοφία, έρωτας, φιλία, όλα όλα είναι μέσα και όλα μπλέκουν όπως μπλέκουν και στην πραγματικότητα. Είναι απίστευτος δίσκος.
https://www.youtube.com/watch?v=iVa1t2IEbfc&list=PLrBCN9J9Pbkke0w3vR7qqoea19F1mtIcg
Και όσο σκέφτομαι οτι το τελευταίο του κομμάτι έγινε γνωστό σαν μια σάχλα που ακούνε στα ραδιόφωνα και συγκινούνται οι ανίδεοι τρελαίνομαι. Και έχουν κόψει και το ποίημα στο τέλος. Απαράδεκτο.
Αυτά. Ήθελα να βάλω και σε αντιπαραβολή ορισμένα κομμάτι που έχουν ίδιες εκτάσεις αλλά τελείως διαφορετικό στυλ αλλά βαριέμαι. Νομίζω το πιάσαμε το πόιντ. Ξέρω οτι μάλλον θα βαρεθείς να τα ακούσεις όλα αυτά που έβαλα (σύνολο πρέπει να είναι πάνω από 2ωρο εύκολα). Αν πρέπει να διαλέξεις άκου τους Moody Blues αλλά μην τους βάλεις με το ζόρι, διάλεξε μια στιγμή που θα 'χεις όρεξη και χρόνο μπροστά σου.
Ή έλα να τ' ακούσουμε μαζί.
Όπως λέει και ο φίλος μου από τη δουλειά: "Έλα σπίτι να ακούσουμε κανά δίσκο κι αν δε σ' αρέσει ντύνεσαι και φεύγεις."
άβολο αστειάκι
Μιλούσαμε λοιπόν για μουσική και για συνθέσεις και για διάρκεια τραγουδιών. Κι εγώ προσπαθούσα να εξηγήσω το πόσο εκτιμώ τα μεγάλης διάρκειας τραγούδια αλλά όχι άκριτα, με κριτήριο τη φαντασία και την τέχνη που περιέχουν. Εσύ μου έφερες σαν αντίποδα κάτι τζαζ ανοησίες. Γελάει ο κόσμος δηλαδή. Για να μαθαίνεις λοιπόν, παρακάτω ακολουθεί μια μικρή λίστα με τα κομμάτια σχετικά μεγάλης διάρκειας που αξίζουν να ακουστούν από όλους τους ανθρώπους που θέλουν να λένε οτι έχουν ακούσει μουσική πέρα απο αυτή του ραδιοφώνου και έχουν ανοίξει λίγο τους ορίζοντες τους.
1) https://www.youtube.com/watch?v=53N99Nim6WE
Προφανώς το echoes είναι προφανές, ενδεχομένως να το γνωρίζεις ήδη σαν κομμάτι. Γιατί δε συγκρίνεται με άλλα κομμάτια μεγάλης διάρκειας; Καταρχάς έχει μέσα μεγάλη τέχνη στο τρόπο παιξίματος. Μεγάλη τέχνη στη δημιουργία ατμόσφαιρας. Και μεγάλη μεγάλη τέχνη στη σύλληψη και την ιδέα. Δηλαδή βγάζοντας τα τεχνικά από τη μέση, ποιος θα σκεφτόταν με την ίδια ευκολία 23 λεπτά κομμάτι που να περιέχει κεφάλαια, διαφορετικές ενότητες με εκπληκτικές συνθέσεις και ενδιαφέρον στίχο; (οι τζένεσις, αλλά είναι παρακάτω)
2) https://www.youtube.com/watch?v=yusGUGTVAyw
Πιο ολντσκουλ, πιο δύσκολο, πιο καινοτόμο και λιγότερο δουλεμένο τεχνικά, το συγκεκριμένο κομμάτι με έκανε να ανατριχιάσω πολύ πιο πολύ από το προηγούμενο. Αν μπεις στον κόπο να το ακούσεις σε φάση που να μπορείς να συγκεντρωθείς σε αυτό, ορισμένα του κομμάτια είναι άρρωστα. Πολύ πιο παρανοϊκό και με ενδιαφέρουσες ιδέες συνθετικά. Χωρίς στίχους, για μένα ακόμα πιο ενδιαφέρον έτσι, σε κερδίζει γιατί είναι κάτι που απλά δεν το χεις ξανακούσει και δεν θα το ξανακούσεις.
3) https://www.youtube.com/watch?v=CLSQ4amvmPg
Φεύγω από τα μεηστριμ και πάμε σε προσωπικό μου αγαπημένο (αν και ξέρω πως δε σ' αρέσουνε αυτοί γιατί είσαι φλώρος) συγκρότημα, οι eloy αυτό που τους έλειπε σε μυαλό και τεχνική το έβρισκαν σε φαντασία και ενθουσιασμό. Η αλήθεια είναι οτι προσπάθησαν πολύ για να βγάλουν πράγματα που σε άλλους έβγαιναν αβίαστα αλλά τους εκτιμάμε για αυτό ακριβώς. Δεν είναι μαγεία με τη μουσική έννοια όσο με την έννοια της φαντασίας. Σαν να βλέπεις μια κακού μπάτζετ και ηθοποιίας ταινία, αλλά με ενδιαφέρουσα ιδέα. Άλλα ενδιαφέροντα κομμάτια από αυτούς:
https://www.youtube.com/watch?v=2wvKHBMuR24
και
https://www.youtube.com/watch?v=DzFJNU8YYL8
4) https://www.youtube.com/watch?v=szJq1lwnkNw
Aαααααχ, επιτέλους εκεί που ήθελα να φτάσω από την αρχή. Καλά δεν ξέρω τι να πρωτοπώ για αυτό το τραγούδι. Τι ένιωσα όταν το άκουσα, τι νιώθω ακόμα όταν το ακούω, πόσο πολύ άνοιξε το μυαλό μου και με τη μουσική και με το στίχο. Δεν μπορώ να το περιγράψω καλά. Τόσες ενότητες με εξαιρετικές συνθέσεις, τέλεια ατμόσφαιρα χωρίς πολλά πολλά μπλιμπλίκια και ηλεκτρονικά εργαλεία (βασικά σχεδόν καθόλου), νύξεις κλασικής μουσικής, τέλεια ριφάκια και θέματα ανά ενότητα, ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ή στιχουργική δουλειά και κόνσεπτ, μαλάκα το κομμάτι είναι δείγμα για να παρουσιάζεται σε ακαδημαϊκές συζητήσεις για μένα. Υπερβολικός ναι, αλλά επιμένω οτι είναι τέλειο.
Φυσικά οι Genesis έχουν άπειρες καλές συνθέσεις, ορισμένες μάλιστα καλύτερες από αυτό που έβαλα, αλλά δεν είναι τόσο μεγάλες σε διάρκεια. Θα παραθέσω ορισμένες εδώ για να μη αδικήσω το αγαπημένο μου συγκρότημα:
https://www.youtube.com/watch?v=7X_3yOUKSOc
"It's worth remembering how old these guys were when they recorded this: Banks - 21 Collins - 20 Gabriel - 21 Hackett - 21 Rutherford - 20"
https://www.youtube.com/watch?v=pobH2VQAVek
https://www.youtube.com/watch?v=r0Spl1cOf-o
και το αγαπημένο μου
https://www.youtube.com/watch?v=In2fRySroH8
5) Δυστυχώς το συγκεκριμένο που ήθελα να βάλω δεν υπάρχει στο youtube, όχι επειδή είναι και καλά ψαγμένο αλλά επειδή δεν αφήνουν να το ανεβάσουν, γαμώ τον καπιταλισμό και την τέχνη που αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα.
Ο τίτλος του είναι: The Court of the Crimson King - The Return of the Fire Witch - The Dance of the Puppets από King Krimson και θα στο βάλω να το ακούσεις από το σιντί αν ποτέ έρθεις σπίτι. Δεν είναι και τεράστιο σε έκταση (9 και κάτι) αλλά είναι εξαιρετικό σαν ατμόσφαιρα και σαν ιδέα. Όχι τόσο πολύπλοκο βέβαια αλλά πολύ πολύ μαγικό και όμορφο.
Ανάλογο με αυτό σε έκταση και πιο κλασικό ροκ, όχι τόσο περίπλοκο αλλά από τα αγαπημένα μου κομμάτια έβερ: https://www.youtube.com/watch?v=nJ0VCr3Y8Pg
6) Last but not least, δεν θα βάλω κομμάτι αλλά ολόκληρο δίσκο. Αυτό γιατί ο συγκεκριμένος δίσκος για μένα πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν ένα ενιαίο πράγμα, άλλωστε πολύ σπάνια ακούω ξεχωριστά κομμάτια του, όταν τον ακούω τον ακούω ολόκληρο. Είναι σαν ένας κύκλος που δεν μπορείς να πιάσεις ένα μέρος του. Η ιδέα πανέμορφη όσο και απλή, οι στίχοι γλυκούλικοι και αρκετά ενδιαφέροντες, οι συνθέσεις, αν και κλασικίζουν πολύ και εμένα δε με συγκινεί πολύ η κλασική μουσική, είναι άριστες και διασκεδαστικές και λυπητερές και θλιμμένες και χαρούμενες και όλα όλα μαζί, είναι πλήρης ο κύκλος των συναισθημάτων που περνάει η σύλληψη αυτή. Ήταν πραγματικά αποκάλυψη όταν τον άκουσα και τον άκουσα σχετικά μεγάλος δυστυχώς. Ποίηση, μαγεία, καθημερινότητα, ήλιος, αστέρια, χρώματα, γρασίδι, άνεμος, παιδιά, νεότητα, σοφία, έρωτας, φιλία, όλα όλα είναι μέσα και όλα μπλέκουν όπως μπλέκουν και στην πραγματικότητα. Είναι απίστευτος δίσκος.
https://www.youtube.com/watch?v=iVa1t2IEbfc&list=PLrBCN9J9Pbkke0w3vR7qqoea19F1mtIcg
Και όσο σκέφτομαι οτι το τελευταίο του κομμάτι έγινε γνωστό σαν μια σάχλα που ακούνε στα ραδιόφωνα και συγκινούνται οι ανίδεοι τρελαίνομαι. Και έχουν κόψει και το ποίημα στο τέλος. Απαράδεκτο.
Αυτά. Ήθελα να βάλω και σε αντιπαραβολή ορισμένα κομμάτι που έχουν ίδιες εκτάσεις αλλά τελείως διαφορετικό στυλ αλλά βαριέμαι. Νομίζω το πιάσαμε το πόιντ. Ξέρω οτι μάλλον θα βαρεθείς να τα ακούσεις όλα αυτά που έβαλα (σύνολο πρέπει να είναι πάνω από 2ωρο εύκολα). Αν πρέπει να διαλέξεις άκου τους Moody Blues αλλά μην τους βάλεις με το ζόρι, διάλεξε μια στιγμή που θα 'χεις όρεξη και χρόνο μπροστά σου.
Ή έλα να τ' ακούσουμε μαζί.
Όπως λέει και ο φίλος μου από τη δουλειά: "Έλα σπίτι να ακούσουμε κανά δίσκο κι αν δε σ' αρέσει ντύνεσαι και φεύγεις."
άβολο αστειάκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου