Κυριακή 16 Ιουλίου 2017

Η μαλάκω παιδιά

Αφού δεν μπορώ να σε πάρω τηλέφωνο for a variety of reasons θα βγω να κάνω βόλτα εδώ γύρω για την περίπτωση του 1/1000000000000000 να σε πετύχω τυχαία. Σπίτι μου σίγουρα δεν θα έρθεις οπότε αυτόματα αυξάνω τις πιθανότητες να σε δω με το που βγω από την πόρτα μου.

Μου λείπεις πολύ σήμερα, πιο πολύ απ' όσο συνήθως. Μιλάγαμε για σένα χτες, κι ας μην το ήξεραν οι υπόλοιποι που ήταν στο τραπέζι μαζί μου, όλη η συζήτηση είχε το πρόσωπο σου μέσα κι ας μη σε ήξερε κανείς άλλος εκτός από μένα. Εγώ μιλούσα για σένα, οι άλλοι μιλούσαν για τα δικά τους. Μετά σταμάτησα να μιλάω γιατί μελαγχόλησα σκεπτόμενος εσένα και οι άλλοι συνέχισαν γιατί δεν είχαν ιδέα για τι πράγμα μιλούσα.

Θα βγω λοιπόν και θα περάσω από εκεί που είχα περάσει όταν μιλάγαμε στο τηλέφωνο για τόσες ώρες γιατί αυτό προτάσσει η μελαγχολία μου και αυτό θα κάνω και είναι αυτό που είναι. Κι αν μου έρθει να τρέξω, θα τρέξω. Κι αν μου έρθει να μελαγχολήσω, θα μελαγχολήσω. Κι αν μου έρθει να σε πάρω τηλέφωνο δεν θα το κάνω γιατί είσαι μεγάλη μαλάκω.

Ουπς, παρασύρθηκα για μια στιγμή.

έλεγα πόσο μου λείπεις

μαλάκω

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου