https://www.youtube.com/watch?v=kR3orob9xtE
Πάλι γράφω για άλλους και δε μ' αρέσει αυτό. Η φίλη μου η πως-τη-λένε-όλο-ξεχνάω-τ'-όνομά-της σωστά σχολίασε προχτές οτι αμα αρχίσεις να ακούς καλά λόγια, μετά θα κάνεις ο,τι κάνεις για να ακούς καλά λόγια.
Ε λοιπόν αυτό είναι ανοησία και δε θέλω να το κάνω. Αλλά δεν μπορείς να το αποφύγεις κάποιες φορές. Δεν μπορείς καν να το αναγνωρίσεις κάποιες φορές. Και δεν είναι οτι θα έρθει το ανάλογο ενός αναγνωρισμένου χορογράφου να μου κάνει κομπλιμέντα σε οποιονδήποτε τομέα, εμένα η τέχνη μου είναι να ξενίζω και να δίνω μέχρι ο άλλος να μη θέλει άλλο.
Άρα αν δε θες να γίνεις χοντρή καλύτερα να με αποφύγεις.
Όμως μίλαγα για το πόσο πέφτει η ποιότητά μου. Και αχ και βαχ και τέτοια αλλά πριν βιαστείς να με διαψεύσεις άκου πρώτα. Άλλο η κλάψα, στην οποία είμαι μανούλα, ναι, και άλλο η αναγνώριση (τι έπαθα με τη λέξη αναγνώριση σημερα;) οτι κάτι βρίσκεται σε ύφεση. Η ύφεσή μου δεν εμφανίζεται μόνο με τη μορφή παλιών και νέων σωματικών υποβαθμίσεων, δεν εμφανίζεται μόνο με τη μορφή συναισθηματικών εξάρσεων ενός προβληματικού και ανασφαλούς ατόμου, δεν εμφανίζεται μόνο με την ακαδημαϊκή μετριότητά μου, δεν εμφανίζεται μόνο έτσι
αλλά εμφανίζεται κι έτσι.
Δες τι μπορώ να κάνω με το σώμα μου πλέον. το 50%
Δες πως αντιδρώ συναισθηματικά και στις πιο απλές καταστάσεις. πολύ άσχημα
Δες τις εργασίες μου για τη σχολή. Μέτριες, με αληθινή προσφορά στην επιστήμη 0.
Απογοητευτικό, α, τι απογοητευτικό. Φυσικά δεν θα πεθάνω κιόλας γιατί για να πεθάνεις επίτηδες πρέπει να θες, κι εγώ δε θέλω είτε γιατί λειτουργεί κάτι σωστά μέσα μου τουλάχιστον (τα ένστικτα επιβίωσης), είτε γιατί έχω ελπίδα οτι μπορεί να αλλάξει κάτι. Οι πρόσφατες γνωριμίες μου με διαβεβαίωσαν οτι αυτό το κάτι που ευαγγελίζομαι την αλλαγή του δεν πρόκειται να αλλάξει που να χτυπιέμαι σαν το ψάρι που ψάρεψα στο κάτω Κουφονήσι άμα δε σοβαρευτώ.
Δε γίνεται να με πάρει κάποιος από το χέρι και να με βοηθήσει σ' αυτό; Φαντάζομαι όχι.
Αμείλικτα οδεύουμε προς το θάνατο, κείμενο το κείμενο, χορό το χορό, βάρδια τη βάρδια, έξοδο την έξοδο, ραντεβού το ραντεβού, φιλί το φιλί, εργασία την εργασία, τηλέφωνο το τηλέφωνο, αφιέρωμα το αφιέρωμα, πληγή την πληγή, μέχρι το τελευταίο, τον τελευταίο, την τελευταία, την τελευταία, το τελευταίο, το τελευταίο, την τελευταία, το τελευταίο, το τελευταίο, την τελευταία.
Πληγή την πληγή μέχρι την τελευταία.
Ο κόσμος μοιάζει να προσπαθεί να μας σκοτώσει πληγή την πληγή.
Κι εμείς εκεί, ν' αντιστεκόμαστε, κείμενο το κείμενο, χορό το χορό, βάρδια τη βάρδια, έξοδο την έξοδο, ραντεβού το ραντεβού, φιλί το φιλί, εργασία την εργασία, τηλέφωνο το τηλέφωνο, αφιέρωμα το αφιέρωμα, πληγή την πληγή.
Να αντιστέκεσαι πληγή την πληγή. Αν και δεν είμαι για να δίνω συμβουλές γενικά.
(το τραγούδι στο τέλος δεν είναι η εκτέλεση που ήθελα, αυτή που έβαλα είναι χάλια αλλά δεν υπήρχε στο youtube η σωστή γαμώ. Σορυ αλλά έπρεπε να το πω)
Πάλι γράφω για άλλους και δε μ' αρέσει αυτό. Η φίλη μου η πως-τη-λένε-όλο-ξεχνάω-τ'-όνομά-της σωστά σχολίασε προχτές οτι αμα αρχίσεις να ακούς καλά λόγια, μετά θα κάνεις ο,τι κάνεις για να ακούς καλά λόγια.
Ε λοιπόν αυτό είναι ανοησία και δε θέλω να το κάνω. Αλλά δεν μπορείς να το αποφύγεις κάποιες φορές. Δεν μπορείς καν να το αναγνωρίσεις κάποιες φορές. Και δεν είναι οτι θα έρθει το ανάλογο ενός αναγνωρισμένου χορογράφου να μου κάνει κομπλιμέντα σε οποιονδήποτε τομέα, εμένα η τέχνη μου είναι να ξενίζω και να δίνω μέχρι ο άλλος να μη θέλει άλλο.
Άρα αν δε θες να γίνεις χοντρή καλύτερα να με αποφύγεις.
Όμως μίλαγα για το πόσο πέφτει η ποιότητά μου. Και αχ και βαχ και τέτοια αλλά πριν βιαστείς να με διαψεύσεις άκου πρώτα. Άλλο η κλάψα, στην οποία είμαι μανούλα, ναι, και άλλο η αναγνώριση (τι έπαθα με τη λέξη αναγνώριση σημερα;) οτι κάτι βρίσκεται σε ύφεση. Η ύφεσή μου δεν εμφανίζεται μόνο με τη μορφή παλιών και νέων σωματικών υποβαθμίσεων, δεν εμφανίζεται μόνο με τη μορφή συναισθηματικών εξάρσεων ενός προβληματικού και ανασφαλούς ατόμου, δεν εμφανίζεται μόνο με την ακαδημαϊκή μετριότητά μου, δεν εμφανίζεται μόνο έτσι
αλλά εμφανίζεται κι έτσι.
Δες τι μπορώ να κάνω με το σώμα μου πλέον. το 50%
Δες πως αντιδρώ συναισθηματικά και στις πιο απλές καταστάσεις. πολύ άσχημα
Δες τις εργασίες μου για τη σχολή. Μέτριες, με αληθινή προσφορά στην επιστήμη 0.
Απογοητευτικό, α, τι απογοητευτικό. Φυσικά δεν θα πεθάνω κιόλας γιατί για να πεθάνεις επίτηδες πρέπει να θες, κι εγώ δε θέλω είτε γιατί λειτουργεί κάτι σωστά μέσα μου τουλάχιστον (τα ένστικτα επιβίωσης), είτε γιατί έχω ελπίδα οτι μπορεί να αλλάξει κάτι. Οι πρόσφατες γνωριμίες μου με διαβεβαίωσαν οτι αυτό το κάτι που ευαγγελίζομαι την αλλαγή του δεν πρόκειται να αλλάξει που να χτυπιέμαι σαν το ψάρι που ψάρεψα στο κάτω Κουφονήσι άμα δε σοβαρευτώ.
Δε γίνεται να με πάρει κάποιος από το χέρι και να με βοηθήσει σ' αυτό; Φαντάζομαι όχι.
Αμείλικτα οδεύουμε προς το θάνατο, κείμενο το κείμενο, χορό το χορό, βάρδια τη βάρδια, έξοδο την έξοδο, ραντεβού το ραντεβού, φιλί το φιλί, εργασία την εργασία, τηλέφωνο το τηλέφωνο, αφιέρωμα το αφιέρωμα, πληγή την πληγή, μέχρι το τελευταίο, τον τελευταίο, την τελευταία, την τελευταία, το τελευταίο, το τελευταίο, την τελευταία, το τελευταίο, το τελευταίο, την τελευταία.
Πληγή την πληγή μέχρι την τελευταία.
Ο κόσμος μοιάζει να προσπαθεί να μας σκοτώσει πληγή την πληγή.
Κι εμείς εκεί, ν' αντιστεκόμαστε, κείμενο το κείμενο, χορό το χορό, βάρδια τη βάρδια, έξοδο την έξοδο, ραντεβού το ραντεβού, φιλί το φιλί, εργασία την εργασία, τηλέφωνο το τηλέφωνο, αφιέρωμα το αφιέρωμα, πληγή την πληγή.
Να αντιστέκεσαι πληγή την πληγή. Αν και δεν είμαι για να δίνω συμβουλές γενικά.
(το τραγούδι στο τέλος δεν είναι η εκτέλεση που ήθελα, αυτή που έβαλα είναι χάλια αλλά δεν υπήρχε στο youtube η σωστή γαμώ. Σορυ αλλά έπρεπε να το πω)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου