Παρασκευή 5 Ιανουαρίου 2018

Προσαρμογή, προσαρμογή, προσαρμογή

https://www.youtube.com/watch?v=c3HDIAKckNE

Δεν μπορώ να την παίξω
Δεν μπορώ να μη νιώσω μόνος μου
Δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά

Φοβάμαι; Όχι, δε φοβάμαι ακριβώς. Πάντα ρε γαμώτο όταν θέλω να γράψω κάτι χωρίς να φρικάρω κανέναν βγαίνει χάλια. Σκατά. Σκατά! Το αίσθημα της απόγνωσης μεγαλώνει λέξη τη λέξη. Δεν θα καταφέρω να γράψω κάτι καλό σήμερα. Βασικά δεν θα καταφέρω να γράψω κάτι αληθινό σήμερα. Και αφού δεν θα γράψω αυτό που νιώθω, θα πρέπει να το νιώσω ολόκληρο. Και δεν θέλω, θέλω να φύγει από πάνω μου, έστω ένα μικρό μέρος του. Δεν έχω θέμα με το κουβάλημα, διπλώνομαι στα 2 για να κουβαλήσω ένα καναπέ, αλλά αυτό που με βαραίνει τώρα είναι ασήκωτο. Και μου υποσχέθηκες, χωρίς να μιλήσεις όμως, οτι θα με άκουγες αν ήθελα να σου μιλήσω. Ε, λοιπόν, θέλω αλλά δες, δεν μπορούμε να μιλήσουμε τώρα. Ποιος φταίει; Εσύ που υποσχέθηκες ή εγώ που το πήρα στα σοβαρά; Ίσως να μη φταίει και κανείς. Αλλά εγώ θέλω να σου μιλήσω κι εσύ θες αλλά δεν τρελαίνεσαι κιόλας. Που είναι χειρότερο από το να μην ήθελες καθόλου για την τωρινή μου κατάσταση.

Γκρινιάζω από δω για να μη γκρινιάζω από κοντά. Σεβάσου τουλάχιστον οτι κάπου πρέπει να γκρινιάξω και μη σχολιάσεις τίποτα. Το ξέρω οτι δεν έχω λόγο να σε κατηγορώ για αυτό και δε σε κατηγορώ. Απλά θέλω να σου μιλήσω και δε γίνεται. Και όχι επειδή δεν είμαστε στο ίδιο μέρος.

Εντάξει, μου 'φυγε. Είδες; Δεν κράτησε καν πολύ. Τώρα θέλω να ξαναβρεθούμε. Πότε μπορείς;


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου