Δευτέρα 4 Ιουνίου 2018

Μερικές φορές ονειρεύομαι διαστημόπλοια όταν περπατάω


Κάποτε
- όχι, δεν θα πάω στο διάστημα ή κάτι τέτοιο -
κάποτε θα ζήσω τις περιπέτειες που διαβάζω και ζηλεύω
κάποτε θα περπατήσω μεγάλες αποστάσεις και θα ανάβω φωτιά για να μαγειρέψω και θα σκαρφαλώνω βουνά που δεν γνωρίζω ακριβώς και θα μπερδεύομαι από τις συνεχόμενες και μπλεγμένες κορυφογραμμές και θα δυσκολεύομαι να βρω τον προσανατολισμό μου

άλλοτε θα έχει καλό καιρό και θα φυσάει και θα στεκόμαστε στις κορυφές να μας σπρώχνει ο αέρας
και άλλοτε θα έχει κακό καιρό και θα καλυπτόμαστε σε συστάδες δέντρων αρκετά πυκνές που τελικά στο χώμα θα φτάνουν μόνο λίγες σταγόνες

και μετά θα προχωράμε ή ίσως να είμαι μόνος μου και να προχωράω, αλλά τέλος πάντων το ταξίδι θα συνεχίζεται,

και να μια πλαγιά με περίεργα τοιχώματα
και να μια έκταση επίπεδη με χωράφια, σπαρμένα ή άδεια
και να ένας δρόμος που πηγαίνει προς ένα άνοιγμα στα βουνά
και να μια ακτή στ' αριστερά μας με την ψιλή άμμο να ταξιδεύει σα φαντάσματα από τον αέρα και τη θάλασσα να ακούγεται συνέχεια, μέρες τώρα

και τα δέντρα μας κάνουν νόημα
οι περαστικοί με κοιτούν αλλά δε με προσέχουν, δεν είμαι κάτι έξω από το τοπίο
τα φορτηγά με προσπερνούν με οχλοβοή
κάποια ζωύφια πίνουν λίγο από το αρκετό μου αίμα
από την αρκετή μου ζωή

πάντα σκεφτόμουνα με έπαρση και ψώνιο
"πιείτε, πιείτε από το αίμα μου κουνούπια, έχω τόσο πολύ, έχω τόση πολλή ζωή, πιείτε"
για αυτό δε με πειράζουν τα κουνούπια

πάντα σκέφτομαι με έπαρση και ψώνιο
"πλήγωσέ με, πληγώστε με αγαπημένοι μου, έχω τόση πολλή ζωή που δε στερεύει το αίμα απ' τις πληγές μου, ανοίχτε οπές, πιείτε το αίμα, αφήστε το να τρέξει, είναι άπειρο το αίμα"
για αυτό δε με πειράζουνε οι άνθρωποι

με έπαρση και ψώνιο, το είπα

το ταξίδι μου ή μας θα συνεχιστεί, σε πράσινα τοπία, κίτρινα, ή καφέ,
κούραση, σταμάτημα, ξεκίνημα
μέχρι να δύσει ο ήλιος
κάποιες φορές άμα με ή μας παίρνει
περπάτημα και το βράδυ
με τα τζιτζίκια ή με αυτά τα πράματα που κάνουνε χρου χρου για συντροφιά
πυγολαμπίδες άμα είμαστε τυχεροί

δεν ξέρω πως να τελειώσω το κείμενο
γιατί δεν ξέρω πως θέλω να τελειώσει το ταξίδι
θα βαρεθούμε;
θα αγαπηθούμε;
θα σκοτωθούμε;
θα κουραστούμε;
θα γυρίσουμε πίσω;
θα στερέψει το αίμα απ' τις πληγές μας;

μέχρι τώρα δεν έχω μάθει τι θα πει τέλος και αυτό είναι τρομαχτικό

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου