Desireless and fading

https://www.youtube.com/watch?v=dPmxnQiYgoc
(απ' την αρχή ως το 4:44)

έχουμε αρχίσει να θυμίζουμε δολοφόνους
που γυρνάνε σε αργό κύκλο
με μαχαίρια στα χέρια
και ψάχνουνε ευκαιρία να πληγώσουν

τινάζομαι όταν επιτίθεσαι
και η λάμα σου περνά ξυστά από το θώρακά μου
αμέσως μετά, επειδή η προσπάθειά σου σε κάνει ευάλωτη
πετάω το χέρι μου για να σε κόψω

το πάτωμα γλιστράει από τα αίματα
και με το ατμοσφαιρικό φως του απογεύματος
σε ζαλίζει

μυρίζει αίμα και ιδρώτα
ακούγονται πνιχτές φωνές
και άναρθρες κραυγές όταν χτυπιέται το ψαχνό
το χέρι μου στάζει αίμα και δεν ξέρω σε ποιον ανήκει πια
δεν ξέρω αν κόπηκα ή μ' έκοψες εσύ

κάποιες φορές αλλάζουνε οι δολοφόνοι
κάποιοι λιποθυμούν ή πεθαίνουν από την αιμορραγία
και έρχονται άλλοι στη θέση τους

μερικοί φοβούνται να χτυπήσουν
μα όλοι τελικά βρίσκονται με αίματα στα χέρια

κουράζομαι και δεν καταλαβαίνω πλέον καν
ποιον θέλω να χτυπήσω κι από ποιον να φυλαχτώ
βλέπω μόνο το μωσαϊκό και καμπύλες από κόκκινο
πονάω αλλά δεν ξέρω αν έχω κουραστεί
ή αν με ανοίξανε

"είμαστε όλοι δολοφόνοι" φώναξε κάποιος κάπου κάποτε
και θέλω από τότε μια φορά κι εγώ να υψώσω τη φωνή μου
"είμαστε όλοι άνθρωποι"
"γιατί πονάνε οι πληγές μου; αφού είμαστε όλοι άνθρωποι"

μια μέρα θα γλιστρήσω στο υγρό μωσαϊκό
και θα σκύψουν από πάνω μου οι άνθρωποι

κάνε μου τη χάρη αυτή
κι αμα ποτέ αποφασίσεις να σκύψεις
κράτα μαχαίρι
γιατί κουράστηκα
χριστέ μου πόσο κουράστηκα